Kinderdromen maken me bang
 

HI

ik had vroeger dromen over mezelf, dat ik nooit 16 zou worden, dat ik zal sterven voor ik 16 ben. Ik ben nu 15 en binnen een week of3 is het mn verjaardag. Dit jaar is een echte hel voor mij. Die droom zit in mn hoofd, en ik geloof (en ik ben er bang voor) dat hij zal uitkomen.
Het gedacht van zelfmoord zit dan ook soms wel eens in mn hoofd. :bloos:

Soms probeer ik er met iemand over te praten, maar dat gaat niet echt, niemand begrijpt me.

Ik hoop dat iemand me kan uitleggen, me iets kan zeggen over dit. Als er iemand is die zoiets gelijkaardigs heeft, wil je het me zeggen alsjeblief. Ik ben bang er voor!

Dankjewel

Om te beginnen is het alleen maar een droom. Dromen geven als het ware een vertekend beeld van wat je hebt meegemaakt of denkt mee te zullen maken. Zelfmoord is in ieder geval geen oplossing, maar er met anderen over praten wel. Kun je misschien beschrijven hoe die droom die je toen als kind hebt gehad er precies uitzag?

Het waren woorden. Ik zag me opgroeien, jongens kussen , en toen was er net iemand die me zei dat ik nooit 16 word. Ik kreeg deze droom vaak, ongeveer 2 jaar na elkaar. Vorig jaar, toen ik net 15 was, kwamen deze dromen terug. De periode erop verloor ik veel vrienden (waaronder mn vriend, na 1jaar en 2 maanden) en begon ik over die dromen na te denken, en te beseffen dat ze wel een waar konden zijn. Toen kwamen die zelfmoordgedachten

Oei, dit herken ik wel.
Als kind had ik ook gedroomd dat ik op m'n 19e dood zou gaan, en m'n hele kindertijd tot nu heb ik dat gevoel nog heel sterk.

Het is moeilijk om te bedenken dat het 'maar een droom' is.. omdat dat gevoel en die angst zo sterk is.

Nouja ik weet niet iets om je te helpen, maar ik wou je even zeggen dat ik je heel goed begrijp.

Sterkte en niet te bang zijn. (vooral geen zelfmoord plegen)
En wat Mathfreak zei, praat er met mensen over. En als je die mensen niet hebt.. dan kun je er hier over praten. :)

Het rare is: je groeit er mee op, en je neemt het aan als waar.

Ja, precies. Je gaat er van uit.
En daardoor slijt het er in als 'echt' zijnde. En wil het niet meer weg. :s

Ik heb het ooit eens aan een vriendin proberen te vertellen. Ze kon er niet tegen, ze werd er slecht van en heeft heel de dag gehuild.
Ik heb een paar afscheidsbrieven geschreven, voor het geval er toch iets zou gebeurden, zodat mn ouders het zouden weten dat ik het wist.
Hoe meer ik er over nadenk, hoe duidelijker en normaler het wordt ...

Ja, die ervaring had ik ook.
Dan vertelde ik het doodnormaal aan mensen, zo van "Ja dat weet ik al,", en dan werden ze helemaal panisch.
Dat snap ik wel.
Afscheidsbrieven heb ik niet (ik word ook in 2005 pas 19).. maar ik heb het zo langzamerhand aan de mensen die ik ken ook verteld..

Hm weet je wat raar is, als ik dit zo opschrijf lijkt het allemaal heel belachelijk, terwijl het helemaal niet zo voelt. :confused:
Heb jij dat ook?

dat is het precies.
Iedereen kijkt daar zo raar op neer, maar wij hebben het al leren verwerken (en ik voor een deel leren accepteren).

Ooit het ik het vergeleken met een baby. Als die baby bv een jongen is, maar je laat hem opgroeien als een meisje (maw, je zegt steeds dat hij een meisje is) dan gaat die baby dat als normaal vinden en aanvaarden en leren dat hij een meisje is.
Ik denk toch dat je het daar mee kunt vergelijken.

Ik heb hier al zodanig veel over nagedacht, maar ik kom nooit echt tot een besluit. :(

Dromen kunnen in dat opzicht ontzettend beangstigend zijn. Ik heb nog niet zo lang geleden heel eng gedroomd, over dat ik niets kon zien meer en wel allemaal enge geluiden om me heen hoorde. Ik slaap gewoon nu nog met het licht aan. Zodat het in ieder geval niet donker is en ik niet bang hoef te zijn. Ik snap dus wel hoe beangstigend het is.
Wat mathfreak al zei, praat erover. Zeker omdat het voor jou nu heel dichtbij komt. De kans is nihil dat het echt gebeurd, maar praat erover met je vrienden en je ouders.

Maar dat is niet waar. (een mens wordt niet alleen gevormd door zn omgeving.)

Ik wou dat ik het aan iemand kon duidelijk maken die er niets mee te maken had , zodat die persoon me zou kunnen helpen. Maar de enige die me verstaan zijn mensen die hetzelfde meemaken, en ook die hebben moeite om zichzelf te helpen.

Juist daarom dat babbelen niet helpt.

Kben blij dat ik het hier kwijt kan!

Wat eng zeg! Kan me heel goed voorstellen dat je daar bang van wordt. Als er niemand is in je omgeving met wie je goed kan praten kun je het er misschien een keer met je huisarts over hebben. Die kan je dan als het nodig is doorsturen naar een psycholoog, misschien kan die je helpen.

Sorry, weet het eigenlijk ook. Hopelijk kunnen andere mensen nuttigere dingen zeggen

Het probleem is: mn moeder is huisarts, en met haar durf ik daar niet over te praten. Ze heeft het te druk, ze zou er te veel door gekwetst zijn als ik dat zou zeggen. (en aangezien zij onze enige bron van inkomsten is, mag er niets met haar gebeuren).

Van dat vragenlijstje kan ik niet zo veel antwoorden. Het enige wat er opvalt ist dat ik nooit angst had na de droom, maar op één of andere manier blij was ...

Ik zie dromen soms als een soort waarschuwing wat gaat komen. Maar je kunt er wel iets aan veranderen. Waarschijnlijk is het jouw tijd nog niet, dus zorg er voor dat je de komende drie weken blijft leven, en je overwint je droom (en angst)

hmm vreemd ik heb ook al een zeer lange tijd het gevoel
dat ik nooit oud wordt... 8-\

bijvoorbeeld 35 of 40 jaar ofzo dat zie ik mezelf niet
echt worden, want toen iemand een keertje iets zei ofzo
over kinderen krijgen, toen dacht ik O_o... tja het klinkt
allemaal logisch. Gewoon kinderen krijgen als je
later "groot" wordt, maar voor m'n gevoel was dat echt
raar ofzo dat ik later 30 of 40 jaar oud zou zijn en kinderen zou krijgen... natuurlijk weet ik ook wel dat het nog erg ver van me afstaat... dat ik zo oud wordt en dat ik kinderen krijg.
Maar ja vooral over het ouder worden... dacht ik wel anders
dan de meesten, alhoewel ik denk dat dat beeld nu wel aan het'
veranderen is, want ik moet een opleiding kiezen voor als ik m'n
examens haal, dus ik begin nu steeds meer over de toekomst na te denken.

hmm dit was niet echt een droom... maarja mss heb je er wat aan. Probeer gewoon een beetje je kijk op het leven te veranderen en na te denken over de toekomst en wat je wilt doen met je leven ;)

ik had ook zo'n droom, ik zou nooit 17 worden. Vond het best eng die droom, maar ben nu 17 and still going strong :D .
Een leuke detail: in mijn droom vertelde iemand mij dat ik nooit 17 zou worden. een week nadat ik 17 werd kreeg ik die droom nog een keer, toen ramde ik hem hem de grond in. Dan word je vrolijk wakker :D

Ik heb dat ook altijd gehad, maar bij mij was het niet echt een droom, meer een gevoel wat ik altijd al heb. Ik wist dat ik nooit boven de 20 zou komen. Heb er ook wel over gedroomd volgens mij, maar het zat er nogal heel diep in. Tegenwoordig ben ik er niet zo veel meer mee bezig, maar merk t af en toe nog wel.

Self fullfilling prophecy. Je bent zo bang om dood te gaan dat je er uiteindelijk maar een einde aan maakt.
En dan is je droom dus uitgekomen terwijl het niet had gehoeven. Ironisch.

Mijn vader zei vroeger dat hij niet ouder zou worden dan 41. Hij had bijna gelijk gekregen, maar ondertussen is hij alweer 58. Dus het hoeft niet uit te komen.

Jeej, dat lijkt me echt heel vervelend/eng.

Maar als ik jou was, zou ik het er wel met je moeder over hebben, ik denk dat ze je wel heel goed kan helpen, ookal heeft ze het druk, of je gaat naar een andere arts, als je echt niet naar je moeder durft te gaan...

Sterkte meis!

Ik denk dat je toch naar je moeder moet gaan of als je dat echt niet durft naar een andere arts. Je moeder is misschien een beetje gekwetst (denk het niet) als je het haar verteld, maar ik denk dat ze ook blij zou zijn dat je het haar verteld het. Je hebt haar in vertrouwen genomen en bijna iedere moeder wil haar kinderen toch helpen of een poging doen om te helpen?

Ik herken veel in wat je schrijft, maar ik hoop dat ik je een beetje gerust kan stellen..

Ik heb mijn hele leven gedacht dat ik dood zou gaan op de dag dat ik 16 zou worden. Maar zoals je aan mijn leeftijd onder mijn naam kunt zien ben ik gewoon 16 geworden.

Ik voelde me wel heel vreemd de dag dat ik 16 werd. Ik had de nacht ervoor gedacht dat ik in mijn slaap dood zou gaan, dus toen ik wakker werd kwam alles heel onwerkelijk op me over. Ik dacht zelfs dat ik misschien toch echt dood was en als een geest door het huis ging. Ik schrok me dan ook te pletter toen m'n moeder ineens voor me stond en me helemaal vrolijk feliciteerde. :s Ook moest ik nogal aan het idee wennen dat ik niet dood was (ok dit klinkt heel stom, maar ik denk dat de mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt het wel herkennen). Ik had echt zoiets van "Wat moet ik nou doen, hoe moet ik nu leven?" Omdat ik me er al bewust/onbewust op had voorbereid dat mijn leven niet verder zou gaan dan de nacht waarin ik 16 zou worden.

Ik denk ook dat je gelijk hebt als je zegt dat het een gedachte is waar je mee opgegroeid bent. Maar helaas weet ik niet wat je eraan zou kunnen doen.
Het enige wat ik je kan meegeven is mijn ervaring, ik weet niet of je er iets aan hebt, maar ik wilde toch graag reageren.

Liefs,

Laura

Vroeger had ik bijna elke nacht nachtmerries maar tegenwoordig bijna nooit meer gelukkig

In mn dromen heb ik vaak speciale krachten (kan bijv vliegen/zweven en heel snel bewegen) en ik voel me dan bijna altijd goed

En toen ik nog jonger geloofde ik dat ik nooit dood kon gaan.
Ik kon het me niet voorstellen en ik dacht dat mijn wilskracht het wel zou kunnen voorkomen

(dus ik had ongeveer het tegenover gestelde van jullie)

Tegenwoordig snap ik dat ik ook wel dood zou kunnen gaan als ik een zwak moment heb, maar nu ben ik er niet bang voor, want ik weet dat ik van ouderdom nog lang niet dood ga

Anyway, jullie hoeven je geen zorgen te maken want jullie gaan echt niet binnenkort dood hoor :)

Dromen zijn niet echt, dus: Don't worry, be happy :)

Waarom is zelfmoord geen oplossing ? Ik zie zelfmoord wel degelijk als een oplossing.

Mag je niet zeggen op dit forum :nono:

Omdat het een uitvlucht is. Je lost er niets mee op, je loopt er alleen voor weg.

Ik weet dat het weglopen is van de wereld, van de problemen. Maar dat zou ik zo nu en dan wel eens willen. Het enige wat me tegenhoudt is mezelf ...
Ik ben bang om pijn te leiden, ook al doe ik mezelf pijn aan ... (wat ik nu ook al doe :bloos: )
Ik ben bang om eindelijk te beseffen dat ik gek ben, en dat ik hulp nodig heb!! (die hier in België veel te duur is!)
Ik ben bang om vaarwel te zeggen ...
... ook al zou ik het soms zo graag willen.

Maar ik weet het niet, op de één of andere manier merk ik dat ik soms wel nuttig ben voor mensen, en dat houdt me overeind.

Maar de angst van die dromen is zwaarder dan zelfmoord ...

Die dromen zijn een psychologische gegenereerd excuus om zelfmoord te plegen, pfft. Weet je zeker dat je niks anders dwars zit?

pff, wat een beangstigend gevoel moet dat zijn zeg!!!
ik heb er zelf geen ervaring mee... maar dat je droomt dat je doodgaat hoeft niet te betekenen dat dat zo is. het kunnen angstdromen zijn, en bovendien, betekend doodgaan in dromen ook vaak een verandering in je leven. Misschien heeft het daar wat mee te maken? het spijt me, ik kom waarschijnlijk over alsof ik er niks van begrijp, en dat doe ik denk ook niet, omdat ik het zelf niet meemaak.... sorry.

Er zit me idd veel dwars... te veel om op te noemen ...


[QUOTE] en bovendien, betekend doodgaan in dromen ook vaak een verandering in je leven.

Er is de laatste tijd idd veel verandert in mn leven. Dankje voor deze uitspraak !!


nog 5 dagen ...

Over 5 dagen ken je eindelijk rustig verder leven, zonder dat je denkt dat je dood gaat :) (y)

Ik kan het niet geloven

Vandaag, 9 juni, word ik 16 jaar!
mn kinderdromen zijn gelukkig niet uitgekomen

Misschien niet echt ontopic maja
Ik had toen ik klein was echt heel vaak gedroomt over zon film volgens mij heette het Amsterdammed ofzo. Ik had die film gezien toen ik ongeveer 5 was en het gingen over zon vrouw langs de gracht liep waarna ze opeens aan dr voeten gepakt en de gracht werd in gesleurt en de volgende morgen was er dan zon mja hoe noem je dat opruimdienst met zon machine in de gracht en dan werd ze er zo er uitgevist en lagen die armen en benen en ogen overal verspreid...mja lol oke.. dat was mijn jeugdtrauma :p

Alhoewel, als je rond 17 uur geboren bent, mss is er ondertussen iets gebeurt...

Gefeliciteerd met je verjaardag en het overwinnen van je dromen. Het is nog lang jouw tijd niet om te gaan, laat die dromen voor een keerjte maar wat ze zijn :)

Gefeliciteerd :)

Ja! gefeliciteerd met je verjaardag...

damn! kan ik niet eens meer met het gesprek mee doen...

"De meeste dróóóómen zijn bedrog..."

Bij deze van harte gefeliciteerd met je verjaardag.

:D :D

Op de valreep nog van harte gefeliciteerd :).