Verloren door jou
 

Tussen het stil zwijgen
mis ik niet de woorden,
die ongesproken
toch gehoord zijn

Ik mis een stuk waarvan
de waarde niet herkenbaar is
In vergelijking met wat was
maar nimmer had gemoeten

Ik mis een stuk van jou
dat zegt waarom je leeft
Niet het stukje wat ik haat
bij alles wat je geeft

Door alles wat je deed
misschien zelfs zonder dat je wist
Ben ik gaan beseffen
hoe ik me in de mensheid
heb vergist.....

jammer van die laatste strofe, die loopt niet zo goed vind ik, verder vind ik hem wel leuk om te lezen. Leeft geefd deed vind ik leuk, ik had graag meer van dat soort trucjes erin gezien, nu komt hij een beetje simpel over.

Kun je nader toelichten, aan de hand van een voorbeeld....?
Ik leer graag van mn fouten, maar heb voorbeelden nodig... :o

SORRY!

Grtjs.

Geeft niet hoor, ik was inderdaad een beetje onduidelijk :) .

Over die laatste strofe: de tweede regel is veel langer dan de rest, daardoor wordt het ritme een beetje verstoord, er zitten te veel lettergrepen in vind ik. Als dat gebeurt leest het gedicht niet prettig. Als je bijvoorbeeld het woordje 'zonder' weg zou halen(de zin klopt dan niet meer dus je zou het niet zomaar weg kunnen halen, maar puur voor het idee), dan leest het in een adem door zeg maar, zie je het verschil? Dat heeft te maken met de lettergrepen waar de nadruk op ligt. In je eerste regel heb je drie lettergrepen waar de nadruk op ligt(Door ALles WAT je DEED, - + - + -+) In de tweede regel heb je er vier(misSCHIEN zelfs ZONder DAT je WIST, - + - + - + - +), daardoor lijkt hij veel langer dan de rest, dat verstoort het ritme een beetje. Ik hoop dat je nu weet wat ik bedoel, maar ik denk het niet, als het je nog niet duidelijk is zal ik morgen wel nog een poging doen.

Dat "leeft geeft deed" heette dacht ik assonantie, als de klinkers in een woord hetzelfde zijn. gaat traag maas is ook een voorbeeld van zoiets. Door hier en daar zulke trucjes in het gedicht te stoppen valt er van alles te ontdekken tijdens het lezen en een bijeffect hiervan is dat het heel snel weg leest. Probeer maar eens een lijstje met woorden op te noemen die allemaal dezelfde klinkers hebben en een lijstje dat allemaal verschillende klanken bevat, volgens mij is de eerste dan sneller :) .

Hielp dit verhaal een beetje?

geen
deen
been
scheen
ween
speen
???

bank
mank
klank
stank
???

Overig snap ik je verhaal een beetje, maar ehm....of is dat nu een heel makkelijke weg die ik kies....kun je m hier en daar verbeteren in hoe jij het zou doen?

Is het soms alleen ook niet de manier waarop je het 'leest' wat het resultaat beïnvloed? wat betreft die lange en korte zinnen?

Grtjs, en bedankt! (zeer leerzaam, hopelijk boekt dat resultaat)

Dit gedicht raakt me echt; ik weet niet goed waarom. Het simpele, duidelijke woordgebruik bevat heel veel emotie vind ik; er zit een goed ritme in, en ongedwongen rijm. De laatste strofe verbreekt dit geheel wel mijns inziens; deze strofe loopt inderdaad niet zo goed, met name de voorlaatste & laatste regel.

Ik zal proberen er een voorbeeld van te maken:

1. Door alles wat je deed
misschien zelfs zonder dat je wist
Ben ik gaan beseffen
hoe ik me in de mensheid
heb vergist.....

2. Door alles wat je deed,
misschien zelfs zonder, dat je 't wist.
Ben ik nu gaan beseffen,
hoezeer 'k me in de mensheid,
kwalijk heb vergist...

Persoonlijk vind ik dat het ritme in 2 wel kloppend is, al is dit nog in zekere mate subjectief (soms kan het verschil maken hoe een lezer de klemtoon legt, maar meestal geldt er wel zoiets als een 'regelmatig metrum/ritme'). Dit heeft vooral te maken met het aantal lettergrepen in een zin, en de verdeling daarvan.

Bijvoorbeeld: ik mis bij nr. 1 in de laatste strofe twee lettergrepen in de laatste zin, voor 'heb'. Dit komt omdat ik in de voorlaatste strofe de klemtoon leg op 'hoe' & 'mens':

Hoe ik me in de mens heid

Logischerwijs moet er dus een lettergreep volgen in de volgende regel, waarop ik de klemtoon leg. Dat zou er dan bijv. zo uitzien:

+ (- - - -) + (-) *
+ (- - - -)

En bij jou krijg ik:

Hoe + ik - me - in - de - mens + heid -
heb - ver - gist -

Als ik deze zin dan aanpas, krijg ik:

Hoe + ik - me - in - de - mens + heid -
kwa + lijk - heb - ver +/- gist +/-

Bij versie 1 struikel ik dus over die laatste regel, terwijl het ritme mijns inziens bij versie 2 wel lekker loopt.

Ik hoop dat ik het zo duidelijk heb uitgelegd

* Waarschijnlijk kloppen die - niet helemaal, maar het gaat hier puur en alleen om die +; de - heb ik gebruikt om het aantal lettergrepen aan te geven.

Hm, ik was nogal lang bezig met mijn reactie en heb daarom lovetear's reactie gemist, maar ik heb iig al geprobeerd om de laatste strofe te verbeteren; misschien heb je daar wat aan :).

Dat vond ik dus ook :). Maar zoals ik ook al in mijn eerdere reactie zei; dit beïnvloedt het maar dééls; er is wel zoiets als regelmaat ed. in je ritme.

Sjeemp dat wist ik allemaal niet......
Dus in feite moeten die plus/min tekens

+ - - + - - +

Zegmaar allemaal hetzelfde patroon bevatten?
Ik moet dus bij het schrijven mijn zinnen vertalen
in tekens, en deze op elkaar afstemmen?

Of is dat weer heel cru gezegt?

(Ik heb heel lang op een andere dichtsite gedicht, en daar
werd dit nooit kenbaar gemaakt.....dus het is best moielijke
shit om iets te verleren.....*schaam* )

Grtjs.

De +/- tekens staan niet per definitie in die vorm, denk daar goed aan :). Ik denk er ook nooit bij na hoor, als ik een gedicht schrijf; dat gaat na een tijdje schrijven vanzelf (gelukkig!). Het is inderdaad een beetje cru gezegd; je moet er vooral niet geforceerd op gaan letten bij het schrijven, dan wordt het alleen maar heel moeilijk ;). Zoals ik al zei; dat komt vanzelf wel :).

Uit ons hoogst-eigen-poëzie-sticky-topic (dat hoogst nodig weer eens opgeschoont moet worden; ik zal me daar binnenkort mee bezig gaan houden ;)):

2. Metrum

Om een gedicht goed te laten klinken, wordt er vaak gebruik gemaakt van metrum: de cadans die onstaat door regelmatige afwisseling van beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen. Zo'n combinatie van beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen heet een versvoet. (we zullen hieronder beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen aangeven met de symbolen + en - respectievelijk) De meest voorkomende meterische patronen zijn:

jambe +- +- +- +-
trochee -+ -+ -+ -+
dactylus +-- +-- +-- +--
amfibrachys +-+ +-+ +-+ +-+
anapest --+ --+ --+ --+

De jambe is een soepel metrum dat veel variatie en grote regellengte toelaat. De trochee laat minder variatie toe, maar maakt een snellere indruk. Versregels die in driedelig metrum zijn geschreven (zoals dactylus, amfibrachys en anapest) hebben vaak een hoger tempo en de cadans is duidelijker hoorbaar dan bij de tweedelige versvoeten.

Ik vind dat wel drastisch hoor, die laatste strofe. Het lijkt alsof het over een persoon gaat, maar aan het eind heb je je opeens in de hele mensheid vergist? drastisch...

Het stukje dat ik haat.

Grammaticale fouten staan zo klungelig in een gedicht.

Wat zeg je dat subtiel ;)

En verder.....Ik dacht inderaad al dat het zoiets was dat uiteindelijk vanzelf gaat. Kwestie van veel doen en oefenen. Het is dus beter om eerst te schrijven, en dan even te controleren op die dingen en hier en daar wat te veranderen...
Best ingewikkeld, maar dat maakt de uitdaging tot schrijven wel groter.

Alleen niet raar op kijken, als ik nu helemaal niets meer durf te schrijven en je heel lang niets ziet verschijnen :bloos: Nee, just kidding...ik zal er eens voor zitten!

Bedankt allen!

Grtjs.

(y) (y) (y)

(ik vind het metrum eerder muggenzifterij, nu wordt ik thuis ook al overvallen met Latijn en Grieks.... ;) )