verwijderd
 

..

ik weet natuurlijk niet waarom je zo afwijzend ed reageerd.

ben je zenuwachtig in zijn nabijheid? moet je aan hem wennen nadat je hem een week niet hebt gezien? dat zouden oorzaken kunnen zijn...

het lijkt me iig handig hem dit ook te vertellen, en dat je het niet wilt dat het zo gaat e.d. Dan kan hij er ook begrip voor opbrengen.

liefs, wen

Ik denk dat het verstandig is om te vertellen dat je last hebt van dit soort "buien", zodat je vriend er rekening mee kan houden en weet dat je het niet altijd meent als je zo heftig reageert.

Liefs,

Laura

Ik zou zeggen, ga eens bij jezelf kijken wáárom je die emotionele buien hebt, want er is altijd een oorzaak voor.. Zodra je die oorzaak weet kun je die weghalen en is er niks meer aan de hand..

.

Woedebuien, verdrietbuien.. wat voor buien dan ook zijn vaak de oorzaak van een opgekropt iets.. je kunt bijv ook een blijdschapsbui hebben, al zullen veel mensen dat dan niet als negatief ervaren.. heb je niet veel mensen waar je mee over je problemen kunt praten? over je gevoelens daarover vooral? If so, misschien kun je daar wat aan doen? Of een andre manier vinden om jezelf te uiten, in bijv muziek, gedichten, tekenen/schilderen? Dan zullen dat soort 'aanvallen' of buien van woede of verdriet ook verdwijnen als sneeuw voor de zon.. Meestal dan.

Problemen thuis kunnen vaak aanleiding zijn toch ander gedrag. Bij elk mens uiten psychische klachten zich weer anders. Het is maar net hoe je persoonlijkheid in elkaar zit. Belangrijk is wel dat je de plek die jij thuis noemt een beschermde plek is. Een plek waar jij je kunt ontspannen en geen zorgen hoeft te maken. Die zorgen die jij heel de dag mee draagt, vanwege de problemen die jij zojuist opnoemde, kunnen de aanleiding zijn voor jouw gedrag. Dat je veel met deze problemen bezig bent hoeft niet te betekenen dat het daadwerkelijk zo voelt, dit kan onbewust een grote rol spelen.

Ga eens na voor jezelf wat het grootste probleem is, kun je daar een oplossing voor vinden denk je? Het antwoord is eigenlijk al duidelijk, maar het staat niet vast. Je geeft nu zelf aan dat er iets aan de hand is, je trekt aan de bel, dat is een goed teken, je bent bewust van je gedrag. Nu is de vraag kun je het oplossen en of kun je het in je eentje wel oplossen. Het is een hele opgave om in je eentje bepaalde problemen, waar je zelf moeilijk mee om kunt gaan op te lossen. Mochten de problemen, of de klachten jouw leven gaan beheersen en zelf kom je er niet uit dan is het raadzaam om hulp te zoeken. Therapie bijvoorbeeld.

:nono:

Alleen die "uitbarstingen" hoeven niets met borderline te makken te hebben.

Meestal zijn dat soort uitbarstingen een teken van opgekropte gevoelens of emoties. Zoals hierboven ook al gezegd.

Helemaal mee eens. Het kan een hele milde vorm van borderline zijn, maar ik denk het niet, want dan had de TS wel heel wat meer problemen ermee. Beetje hevig dus om borderline meteen te suggeren idd, diegene die dat postte bezorgt de TS straks een hartverzakking joh, nergens voor nodig. :D

Misschien helpt het door over die vervelende dingen te praten, met je vriend en / of met iemand anders. Het is heel goed dat je school kan gebruiken als afleiding, maar je moet niet op die manier je problemen proberen weg te duwen. En die film, daar moet je misschien ook werk van maken. Wie weet kunnen jullie samen tot de conclusie komen dat die film eigenlijk helemaal niet zo traumatiserend is...
En wellicht kun je door de week wat meer contact houden met je vriend? Heb je die buien alleen bij hem of ook bij andere mensen? Bij echte liefde moet je lief en leed kunnen delen. maar je moet natuurlijk ook een leuke tijd hebben! Vraag je dus verder af of je gelukkig bent en wat je gelukkig maakt en steek energie in de dingen die je gelukkig maken.

Mooi boek trouwens, dat ga ik wel eens lezen.

ah, dit doe je toch niet. je praat haar zomaar een stoornis aan zonder dat je haar kent, je hebt slechts enkele gegevens over hoe ze zich voelt. ik denk dat het voor haar nuttiger is als je voorstelt dit niet op te kroppen, hulp te zoeken, erover te praten, ... (zoals Ying Xiong zei) dan zo'n etiket te willen plakken.

Idd, denk niet dat dat de bedoeling is nee..

Het zou zoveel kunnen zijn. Woedeuitbarstingen is 1 klein kenmerk van borderline, de kans dat ze dus borderline zou hebben lijkt me heeeel klein.

En daarbij horen wij daar niet over te oordelen want wij kunnen geen diagnoses stellen, daarvoor zijn psychologen en psychiaters de aangewezen personen.

Ik denk dat TS er meer aan heeft als we haar tips geven dan dat we haar borderline proberen aan te praten.


ontopic:

Ik blijf bij mijn tip om er met je vriend over te praten, zodat hij rekening kan houden met je 'uitbarstingen'. Misschien dat jullie er samen achter kunnen komen wat het is dat je opkropt en waarom je die dingen opkropt?

Bij mij heeft het heel erg geholpen om er met m'n vriend over te praten.

ja!

.