Sonnet
 

Ik zie hoe je hier ligt
Met sporen van de zee
In je ogen zeer tevree
En een gelukzalig gezicht

Vertederd kijk ik op je neer
Als je je vermoeid uitrekt
Met je lichaam zo perfect
Laat je me verlangen naar meer

Ik schiet weer overeind
Terwijl het beeld verdwijnt
Uit mijn geschaafde geheugen

De muziek heeft mij gewekt
Nu is er een stem die kwekt:
‘Weer een droom verloren’


Ik heb weer eens wat geprobeerd. Dit is mijn eerste sonnet, dus ik ben erg benieuwd wat jullie er van vinden (al is ie volgens mij niet bijster origineel).

Niet bijster origineel nee, wel redelijk gestructureerd.

buuhuu ;_; net wanneer ik mijn eigen sonnet wilde posten ^^;. Ach ja die komt nog wel. Trouwens, is het eigenlijke rijmschema van een sonnet niet: abba baab cdc dcd? Dat dacht ik altijd.
Qua commentaar sluit ik me bij mepho aan, redelijk geconstrueerd maar niet bijster origineel.

Ik mis ook enige sensualiteit die je zou verwachten bij dit soort sonnetten.

Goed geschreven, stoor me alleen een beetje aan de lange zin 'laat je me verlangen naar meer.'

grtjs.

Kan op zich ook met cdd dcc oid. enzovoorts, volgens mij. Maargoed; het rijmschema viel mij ook al op, want geheugen-verloren rijmt niet, en dat kan natuurlijk niet hè ;).

Verder vind ik een korte regellengte altijd wel knap en origineel bij een sonnet, maar ik vind dat het ritme niet altijd even constant is. Waarom ben je elke regel met een hoofdletter begonnen?