[Kort stukje] Van droom tot wakker worden
 

Van droom tot wakker worden,

Ik maak een vlucht rond de aarde, over de donkerblauwste zeeën, de hoogste bergen en de diepste dalen, en telkens wanneer ik stil sta bij een plek, een plaats; zó mooi dat mijn ogen het niet kunnen geloven, zie ik jou staan. Dit keer op een berg - met alleen een dal tussen ons in... Ik kan je duidelijk onderscheiden uit de mist die met flarden om ons heen trekt. Een gestalte van een prinses, blonde haren die wapperen in de wind - een gedicht in beweging... Mijn weg na je toe is de helft van de afstand, in het diepste van het dal komen wij elkaar tegen en pakken we elkaars hand. Dan schieten we de lucht in, en hoger dan de bergen, op wolken van witte veertjes nemen we afscheid van elkaar - heel fijn maar ook heel zeker - alsof we allebei al weten dat we elkaar zo weer ergens treffen...
Wanneer ik tijdens mijn droomvlucht nog even over mijn schouder kijk ben jij al uit het zicht verdwenen, heel even slaat de angst toe - maar waar ik nu terecht ben gekomen ontneemt me de adem... een meer ligt als een zilveren spiegel tussen de bomen, die rood beginnen te kleuren van de opkomende zon... Ik sta aan de oever en aan de andere kant zie ik een bankje staan - wit, met versiersels aan het houtwerk. Op het bankje zit een meisje, me aan te staren alsof ze me verwachtte. De zoetste glimlach, blonde haren - goud kleurend bij de eerste zonnestraal.

Wanneer de eerste klanken van de ochtend mijn dromen over de-prinses-die-ik-overal-tegenkom wegnemen, de eerste zonnestralen door de vitrages rond mijn bed schijnen, draai ik me op mijn zij: hopend naast me de mooiste en liefste prinses te vinden ooit gezien - die uit mijn zoetste dromen. En wanneer je daar dan ook daadwerkelijk ligt, zullen de puzzelstukjes die niet pastten op zijn plaats gevallen zijn.

Als je wakker wordt geef ik jou de eerste kus van een nieuwe dag - de smaak van de nacht, jou en meer proef ik, de tweede die daarop volgt hetzelfde, behalve dat meer met twee vermenigvuldigd wordt...

Ik vind het niet zo heel goed, maar dat komt meer omdat het me niet zo aanspreekt.

Op zich beschrijf je de vluchtigheid van een droom heel goed, maar het gaat allemaal een beetje té vlug naar mijn zin. Ik heb het gevoel dat ik haast heb, wanneer ik het lees. Maar misschien komt dat ook wel doordat ik een beetje onrustig ben zelf.

Sommige zinnen moet ik herlezen om te begrijpen wat je nu bedoelt, zoals de laatste zin.

Nee, het pakt me niet zo.