Blinde verliefdheid
 

Soms ben je zo onmenselijk
afhankelijk van mij
Dan wil ik je laten voelen
dat het ook kan zónder mij

Dat jou vingers die mij voelen
op mijn huid zacht als satijn
Weinig meer dan waarneming
of leugens kunnen zijn

Misschien ben ik wel zacht
en lijk ik steengoed mens
Maar je weet niet wie ik ben
je kent nog niet mijn grens

Want steeds als je me roept
mij hoort, maar niet echt ziet
Dan vraag ik me stiekem af
wat bij jou te binnen schiet

Hou je van me zoals ik
houden kan van iedereen
Of ben ik toch een beetje meer
dan alle mensen om je heen

Zoja, ben je gaan houden
van mijn hele zachte huid
Of is het je slechts overkomen
en zocht je me niet uit?

Want hoe kan je nu weten
als je nooit echt heb gezien
Dat ik zo lief als jij me lief hebt
voor jou ben bovendien?

Er vielen me een paar dingen op tijdens het lezen:

en lijk ik steengoed mens
Moet er tussen 'ik' en 'steengoed' niet 'een' staan?

je kent nog niet mijn grens
Doordat je deze regel persé wilde/moest laten rijmen om het rijmschema intact te houden, ontstaat er nogal een vreemde zinsbouw en daardoor komt de rijm wat gedwongen over.

wat bij jou te binnen schiet
Volgens mij moet 'bij' in deze zin weg.

Zoja, ben je gaan houden
van mijn hele zachte huid
Of is het je slechts overkomen
en zocht je me niet uit? Ik vind hier huid/uit ook wat gedwongen klinken; 'huid' is een beetje een vreemde keuze vind ik, waardoor ik het idee krijg dat je dit puur voor de rijm hebt gedaan.

Verder vind ik het een hartstikke goed gedicht, met name de eerste, tweede, zesde en zevende strofe! Op een frisse/vlotte toon geschreven, met een duidelijk weergeven boodschap en een nuchtere, niet te dramatische inhoud (y)!

mooi (y)
(je hebt ergens in het gedicht nog een 'je heb' staan ;) )

Hé ja, dat zie ik nu trouwens ook pas :bloos:. (je bedoelt toch in de laatste strofe tweede regel :o ?)

Bedankt voor je goede, opbouwende kritiek... Al je punten kloppen wel. 'Een steengoed mens' dacht ik niet te kunnen doen omdat ik op die + - - + probeerde te letten :S Haha...

Wat betreft dit stukje hierboven; je moet niet vergeten dat degene waar het gedicht over gaat het over een blinde heeft, die misschien wel verliefd op haar geworden is. Juist omdat het daarvoor ging over die zacht satijne huid, heb ik het terug laten komen. Omdat de blinde enkel maar kan voelen, hoe mooi iemand kan zijn...

Maar het komt idd mss wat gedwongen over.

Grtjs.

Blinde verliefdheid is ergenstiger dan je denkt. Ik denk dat je dan niet in staat bent om te zien bent wat goed is of niet.

je laat je leiden terwijl je denkt dat je weet. :nono: blinde verliefdheid bahhhh

Ik bedoel maar....

laatste strofe is heel sterk.

Sorry meester, bedankt meester....

Haha, nee meen ik, dankje.

Grtjs.

Vlekken op een schilderij zijn ook niet mooi.

Ja! ;)