te afhankelijk van me vriend, wat eraan te doen?
 

ik heb een probleempje..

ik denk dat ik echt te afhankelijk ben van me vriend. ik wil dat veranderen, maar ik weet niet hoe. ik heb niet zoveel vrienden, dus ga superveel met mijn vriend om. nu gaat hij een weekendje weg (voor de genen die me andere topic hebben gelezen, ja alweer)

op zo een moment voel ik me zo ontzettend alleen, en dan gaat echt weer even echt niet goed met me. ik realiseerde me nu echt dat het zo niet kan. hoe ik me voel kan toch niet alleen gaan afhangen van mijn vriend?

heeft iemand wel eens hetzelfde gehad, en hoe ben je er mee om gegaan? anders, heb je misschien een idee voor mij?

xxx, weegschaaltje

ik heb dat ook gehad in t begin van een relatie
erg irritant idd...maar de tip is toch je eigen gang meer gaan.spreek nieuwe mensen aan in de kroeg of school...of anderen die op dat moment ff vergelijkbaar zijn met jou...(iemnad die ook n brood nodig heeft en van jou leeftijd is of iemand die net asl jij alleen naar school fietst etc etc...
zo maak je contact en kom je als t ware uit dat geisoleerd ....

suces en ik zal t zeker doen want voor jezelf en voor je vriend zal t n stuk makkelijker zijn en ook wel irritties schelen denk ik!

maak vrienden (Y)

Zo ben ik ook meisje... Echt je vriend claimen, soms veel te negatief enzo:( Bij mij mocht ie soms niet weg omdat ik graag bij hem wilde zijn. Echt fout als je dat achteraf bekijkt.
Ik heb er eigenlijk niets aan veranderd omdat ik dat gewoon niet kon. Nu het uit is realiseer ik pas hoe leuk het kan zijn met mn vrienden en vriendinnen en andere mensen die je ontmoet. Maar stiekem mis ik het ook wel hoor de tijd met mn vriend. Hij was gewoon bijna altijd bij me en dus zat ik weinig alleen. Tegenwoordig zit ik weleens alleen en dan spoken al die gedachten weer door mn hoofd...

Ik denk gewoon dat je je moet richten op iets anders af en toe, al is het moeilijk, dat weet ik, probeer het gewoon.
Maak gewoon een afspraak met jezelf dat je dan en dan je vriend met rust laat en je eigen dingetjes gaat doen. Leuke dingen met vriendinnen bijvoorbeeld.

Heb ik ook gehad, ik zag mijn vriend toen om het weekend (dus wel een weekend, dan eentje overslaan, en dan weer een weekendje) in die tussentijd was ik alleen maar met hem bezig, ik dacht nergens anders meer aan. (Met als gevolg dat ik natuurlijk een beetje teleurgesteld was dat hij niet altijd met mij bezig was.)
Nu is het helemaal niet meer zo, je moet je beseffen dat je ook zonder hem bestaat. En ja, de tips hoor je natuurlijk altijd en klinken heel stom, maar het klopt wel. Ga afleiding zoeken, ga iets doen helemaal voor jezelf. Maakt niet uit wat, als het maar iets is wat jíj leuk vindt en alleen (of met andere vrienden) kan doen.

Je moet echt zorgen dat je meer met andere mensen omgaat. Besteed meer tijd aan je vrienden, maak nieuwe vrienden.
Dan voel je je echt stukken beter :)
Klinkt erg makkelijk, maar juist omdat je zo afhankelijk bent heb je steeds meer de neiging om alleen nog maar met je vriend om te gaan, dat is veilig, hij zoekt uit zichzelf contact met je, enz.
Maar het is erg belangrijk dat je die neiging tegen gaat. Het zal echt wel veel moeite kosten, maar uiteindelijk heb je er veel aan. :)

Ik wou dat een meisje mij eens claimde :'(

Mag ik? :D

mijn god, weet wat je zegt..

Uitmaken, een eigen leven gaan leiden en dan weer aanmaken.

gegarandeerd succes. :o

Ik zou zeggen doe er wat aan.. en dit alleen voor je eigen bestwil.
Ik heb precies hetzelfde gehad.. en later had je gehoopt dat je je onafhankelijker had op moeten stellen.
Als hij het nu uit zou maken, zou jij er helemaal kapot aan gaan.. en uit ervaring kan ik je vertellen dat het lang kan duren..
bij mij 1.5 jaar en als ik hem nu zie doet het nog steeds pijn ook al heb ik nu een andere vriend.. naar omstandigheden (lees mn topic)
succes ermee

ja heb hetzelfde heel erg gehad, maar is na verloop van tijd minder geworden...

ik heb dit ook een beetje. Ik werd ook heel erg jaloers en boos als hij weer wat met zijn vrienden ging doen en ik alleen thuis zat. Dat is nu veranderd. Ik ga nu ook appart met vriendinnen op vakantie. En als hij weg spereek ik af met mensen die ik al heel lang niet heb gezien...En ik vind het ook heerlijk om eens even alleen te zijn.

Ik heb het ook heel erg. Op het moment gaat het gewoon niet echt super met mij, en ik 'eis' dan schijnbaar veel aandacht op. Vooral van hem, lijkt wel alsof ik een of ander sponsachtig dier ben wat zich aan hem vastgezogen heeft.
Ik wil weten waar hij is, wat hij doet, met wie en wanneer.
Ik voel me net een soort 2e moeder, al is hij dan geen 21 maar 3 ofzo.

Baal ervan, maar kan er niets aan doen. Ik kan het nu nog redelijk beheersen door afleiding te zoeken als ik hem wil bellen, mailen, langsgaan en zo.
Het rallyseizoen is weer begonnen en hij is daar vrij actief in (lees: ontzettend actief). Dus al die weekendjes weg, en dan ook naar België en andere landen.. Dat went wel denk ik...

Succes!

Ik heb dat ook een beetje gehad met mijn ex. Ik was alleen nog bij hem of hij bij mij en ik ging steeds minder met mijn vriendinnen om. Toen ik daar achter kwam was het eigenlijk al te laat, mijn vriendinnen waren kwaad op me. Het is uiteindelijk allemaal weer goed gekomen en bij een andere vriend deed ik het heel anders. En dat ging stukken beter. Misschien moet je een leuke hobby zoeken ofzo, dan leer je weer wat nieuwe mensen kennen en ben je al een avondje niet bij je vriend maar heb je wat anders te doen.

Niet alleen fout, maar dat kost je gewoon je relatie. Ik heb mijn eigen dingen (hockey, uitgaan met vrienden) die ik gewoon op dezelfde manier wil blijven doen. Als m'n vriendin zou proberen deze dingen te saboteren (op welke manier dan ook) is het na verloop van tijd gewoon einde oefening.

ook gehad maar t gaat steeds beter. leer em vertrouwen (want eerlijk is eerlijk, het is 9 van de 10 keer een kwestie van vertrouwen). vraag in het begin als ie weggaat om je om de zoveel tijd te bellen. deed mijn vriend ook in t begin. ik vertrouwde hem niet meer na een aantal dingen plus vervelende ervaringen met mn ex. dat bellen deed mij zoveel goed. toen ik ook nog es van zn vrienden hoorde hoe hij was in het dagelijks leven als ik er niet bij was, ging t helemaal super. ik weet wat ie uitspookt en maak me dus ook niet meer zo druk als ie weg is. owja en spreek vaste dagen af dat je mekaar ziet. wij hebben bv de woensdag vrijdag en t weekend samen. als ie dan es op een maandag ofzo komt ben ik superblij :) een extraatje voor mij.... :D

Zorg dat je wat te doen hebt, ga op een sport ofzo, waarbij je bijvoorbeeld 3x in de week 's avonds bezig bent. Zo is je tijd opgevuld, ben je lekker met jezelf bezig en hoef je niet steeds aan je vriend te denken. Of ga iets leuks doen met je vrienden.
Natuurlijk is het niet erg als je hem mist, maar je moet wel je eigen dingen blijven doen. Je ziet zelf al in dat je afhankelijk van hem wordt, en dat vind je schijnbaar vervelend, anders had je er geen topic over geopend. Probeer er dan ook wat aan te doen. Probeer jezelf er toe te zetten je vriend met rust te laten als hij geen tijd heeft, en hem ook niet de schuld in de schoenen te schuiven dat hij geen tijd heeft voor jou. Jij kunt je ook zonder hem vermaken!

Ik herken precies wat je zeg. Vroeger wilde ik altijd vrij zijn in een relatie (veel met vrienden uit, stappen alleen etc) en was ik amper met mijn vriendjes bezig, maar nu heb ik dat veel minder. Toen ik met mijn huidige vriendje kreeg was ik heel erg onzeker enzo, maar dat kwam ook door het een en ander (heb er zelfs een topic over). Hij heeft me gelukkig helemaal gerustgesteld en daar heb ik nu helemaal geen last meer van, dus ook geen neiging om te claimen. Het helpt denk ik wel dat we ver uit elkaar wonen, dan zien we elkaar alleen in het weekend :d En als we dan uitgaan (meestal bij hem) ga ik gewoon met hem en zijn vrienden mee, hartstikke gezellig :D

Dit is zo herkenbaar :o
Mijn vriendje woont op een boerderij, dus de helft van de keren dat ik iets met hem af wil spreken kan dat niet omdat hij thuis mee moet helpen, daar is gewoon altijd wel iets wat dringend moet gebeuren :(
Ik vind dat vreselijk, want op die manier zie ik hem zo superweinig soms. En sowieso, het voelt ook een beetje oneerlijk, hij heeft altijd wel iets te doen en ik verveel me soms maar een beetje omdat hij niet kan, soms heb ik echt het gevoel dat hij prima zonder mij zou kunnen leven, maar ik niet zonder hem :s Aan de andere kant weet ik dat hij mij echt wel leuk vindt, en dat het nu eenmaal zo is dat hij soms ergens harder nodig is, dan hier bij mij.

Het jammere is ook dat we nogal ver bij elkaar vandaan wonen, je wipt op die manier ook niet even langs voor de gezelligheid, dus dan kan hij ook alleen als hij ook echt veel tijd heeft :)

Ik heb dat ook gehad... En ik ben ook nog steeds wel afhankelijk van hem een beetje, maar op een gezonde manier

Mijn vriend gaat ook welleens een weekeindje weg, maar in plaats van (wat ik vroeger deed net als jij) wegkwijnen bij het idee dat ik hem zo mis, ga ik wat voor mezelf doen, een hele grote bak ijs eten :d of bij een vriendin langs.. gewoon wat dingen doen waar jij je lekker bij voelt.. en tuurlijk moet je aan hem denken.. maar onthoudt, als hij terug is, is het weer extra fijn om samen te zijn

Je moet de dingen een beetje op een andere manier bekijken... dan voel je je misschien wat beter.

En als je echt zo afhankelijk bent als je zegt, dan moet je daar met je vriend over praten.. Het samen veranderen, wat alleen kan je het niet, het is ook niet alleen jouw schuld dat je afhankelijk van hem bent,.

Ik had dat aan et begin ook wel een btje.. gelukkig heb ik veel vrienden en dus afleiding. Volgens mij is het vrij normaal dat je je vriend mist als je hem een tijdje niet ziet aan het begin van een relatie. Later is dat niet meer zo erg, wil je hem wel graag zien maar voel je je niet zo slecht meer als dat niet kan, zo is et bij mij tenminste gegaan.

bij mij is het ook zo dat het al een jaar niet zo goed gaat. heb nu ruim 5 maanden met me vriend, dus hij weet het vanaf het begin. maar ik denk dat het me rot voelen als hij er niet is ook een soort onzekerheid is. als het niet goed met me gaat is het net als bij jou, dan "moet" ik bij hem zijn om me weer een beetje okee te boelen. dan wil ik aandacht ofzo :bloos:

ik kan trouwens vrij makkelijk vrienden maken, maar kan ze niet houden. op een of andere manier lukt dat gewoon niet. dan gaat et even goed en dan verwaterd het weer. standaard.

ik heb vroeger wel veel vrienden gehad, maar het laatste jaar (eigenlijk anderhalf) ging het niet zo goed, en toen bleek dat mijn vrienden toch niet zulke goede vrienden waren. daardoor wordt je ook onzekerder met vrienden maken en daar ooke cht dingen mee te delen)

mijn vriend zegt dat hij het niet erg vindt dat ik "afhankelijk" ben, en vrij onzeker. we zien elkaar erg veel, hij heeft zelf ook niet superveel goeie vrienden. ja wel vrienden, maar ook niet van die gasten die hij heel vaak ziet, beetje los. maar mijn ex had er heel veel problemen mee, en ik ben er bang voor dat dat weer gebeurd.

(me ex ging vreemd op vakantie, kan er ook mee te maken hebben dat ie zich opeens "vrij" voelde omdat we helemaal geen contact hadden die vakantie)

nou ben ik er niet specifiek bang voor dat me vriend vreemd gaat (ja ook wel maar daar gaat het nu niet om) maar gewoon dat het hem verstikt, of dat dat gaat gebeuren. daarom wil ik nu gewoon dat ik ook me eigen leven (weer) krijg. het gaat nu een groot deel van de tijd beter met me, en daarom denk ik dat dat ook wel kan lukken.

sorry voor het lange verhaal, maar dit is even mijn uitleg...

xxx, weegschaaltje

edit: eigenlijk is het gewoon zo, als het goed metmij gaazt is er nix aan de hand, maar als er ook maar een dingetje mis gaat... :(

OMG zit jij op hockey :eek:? Dat had ik nou nooit achter je gezocht :D. Dat valt me van je tegen :p...

Dan bied je toch aan om te helpen?

Claim hem niet teveel, laat hem ook zn eigen dingen, ik had als voordeel dat mn ex vrij vroeg naar bed ging en ik en mn vrienden nachdieren zijn die dan nog afspraken om een uur of 11, was dat niet t geval had ik er echt wel een probleem van gemaakt.

Maar t is een beetje een vrouwen probleem volgens mij, mannen willen vaak iets met vrienden doen en veel dames willen dan hun mannetje claimen. Maak t niet te gek en als hij echt graag iets wil, laat m dan

ga bij jezelf te raden, als hij op die manier zn vrienden kwijt raakt is dat niet tof, zeker niet als t een keer uit mocht gaan, word hij waarschijnlijk gruwelijk boos op je achteraf hoewel hij op t moment zelf waarschijnlijk er niet heel erg mee gezeten heeft of t niet liet merken, krijg jij alles op je dak.

Hm nee ik ben waardeloos :p
Tis geen leuke boerderij met koetjes en kalfjes enzow,
alleen maar planten en modder :D
En ik zie mezelf sowieso niet op zo'n tractor rondrijden, ik kan al nauwelijks met een auto overweg :p

ga je mee op de trekker, en neem een dekentje mee :o

Zo herkenbaar dit allemaal.
Ik wist niet dat er zoveel meiden dit nog meer hadden, begon het al als een probleem van alleen mijzelf te ervaren.

Ik heb nu 19 maanden een vriend, maar het gaat nu heel slecht. Er is dan ook een zeer grote kans dat het zeer binnenkort uitgaat. En het idee hieraan alleen al, maakt me gek. Ik ben ook een meisje met niet zoveel vriendinnen, en heb vooral het probleem dat ik vriendschappen niet zolang vast kan houden. Zou wel komen doordat ik niet erg ondernemend ben.

Ben erg verlegen en maak dus ook niet snel nieuwe vrienden. Ik ben dan ook erg afhankelijk van mijn vriend. Vooral omdat ik de laatste tijd erg depressief ben en dan heb ik hem echt nodig en ik word dan ook boos als hij er niet voor me is. Ik kan me ook echt kwaad maken wanneer hij liever dingen doet met zijn vrienden dan mij.

Maar ik besef ook dat ik eigenlijk alleen maar hem hiermee tegen me werk. Als hij geen eigen leven kan lijden, het gevoel heeft dat ik hem 'claim', gaat dit alleen maar rottiger werken.

Ik kom er zelf nu dan ook achter dat ik eigenlijk mijn vriendinnen heb verwaarloosd. Zoals ik eerder al zei heb ik niet zoveel vriendinnen en ik had ook niet echt vriendinnen waar ik wekelijks wat mee deed ofzo. Maar sinds mijn tijd met mijn vriend had ik altijd zoiets, als ik niks te doen had, dat ik mijn vriend opbelde om wat te gaan doen. Het was (zoals hier eerder al gezegd werd) gewoon makkelijk wat met hem te doen, waarom zou ik nog wat met die meisjes doen waarmee ik veel minder heb dan met hem?

Nouja, wat ik eigenlijk wil zeggen met dit verhaal is, zoek je vriendinnen ook es op. Ik heb dit zelf veel te weinig gedaan en ik merk nu dat ik hierdoor mezelf juist in de problemen heb gewerkt. Een hele goede vriendin van me had pfeiffer, maar doordat ik het druk had met school en met mijn vriend ben ik min of meer 'vergeten' naar haar toe te gaan terwijl ik haar dit wel beloofd had. Nu ik problemen heb met mijn vriend, heeft zij niet echt zin meer om mij te helpen omdat ik er ook niet voor haar was. Snap je wat ik bedoel??
Ik heb ook weinig goede vriendinnen, maar toch wel een stuk of 5 en daarmee probeer ik m'n relatie weer op te bouwen. Bel ze gewoon es op om wat te gaan doen of zoek anders eens een hobby waarmee je andere mensen ontmoet.
Als je dit allemaal erg moeilijk vindt, doe dan gewoon dingetjes voor jezelf, maar zorg ervoor dat je hierbij niet steeds aan hem gaat denken.
Bekijk es een leuke film in je 1tje, lees een boek of die iets anders wat je graag doet.

Verder bedenk dat je vriend het ook fijn vindt dat jij buiten hem ook je eigen leven hebt.
Denk eraan hoe het voordat je met hem had was! Toen had je hem niet als 'obsessie' (om het ff cru te zeggen), en deed je ook leuke dingetjes. Probeer gewoon die oude dingetjes weer wat op te pakken.
Tis trouwens helemaal niet erg als je graag bij je vriend wil zijn of hem mist, maar het moet geen obsessie worden.

Pff dit heb ik allemaal getypt, terwijl ik er zelf ook zo hard aan moet werken!!!!!! Ik hoop iig dat je er iets aan hebt!

dat is niet zo, zoveel vrienden heeft hij niet en hij onderneemt / ondernam er ook niet zo veel mee. het zijn meest losse contacten, klas genoten enzo. hij is wat dat betreft eigenlijk net als ik, veel losse contacten. hij heeft wel een goeie vriend, maar daar kan ik het ook goed mee vinden en als die wat willen gaan doen weten ze dat ik ze echt niet tegen zal houden!

thanks voor je hele verhaal. het komt me erg bekend voor en ik kan hier echt wel wat mee. heb nu ook inderdaad niet meer het idee dat ik de enige ben, wat ik ook wel had. vriendinnen van me hebben dit helemaal niet...

ik zal proberen je tips op te volgen, maar ik vond het toch moeilijk. me vriend zit nu in parijs, en af en toe voel ik me heel rot maar gister ben ik 2 uur in bad geweest, en dan heb ik even alles op een rijtje gezet. dan voel ik me weer even lekker, zo van ik kan ht ook wel alleen. maar de volgende ochtend is het dan weer terug.

ik verwacht ook niet dat het zo over is, en het zal ook wel nooit helemaal over gaan, want dat past niet bij mij. maar iets minder zou wel lekker zijn, dus daar gaan we dan maar voor.

jij ook heel veel succes, en ik hoop dat het nog beter gaat tussen jou en je vriend! (als je wilt mag je me PM-en)

xxx, weegschaaltje

Ik herken op een bepaalde manier ook wel waar je het over hebt. Ik vind het zelf ook heel moeilijk om die grens te bepalen tussen het leiden van een eigen leven en het zien van mijn vriend. Ik voel me gewoon heerlijk als hij er is en ben stapel verliefd, waardoor ik hem graag veel wil zien. Af en toe slaat dit echter door en ga ik andere dingen voor hem opgeven (afspraken verzetten enzo) en zoek weinig contact met vriendinnen.

Ik heb dit bij mijn ex ook gehad, dat ik echt in een soort isolement raakte en mijn leven voornamelijk nog uit mijn relatie bestond, waar ik het zelf uiteindelijk erg benauwd door kreeg. Toen dat uit was leefde ik weer helemaal op qua sociaal contact en had ineens weer bergen energie.

Ik dreig nu weer te vervallen in hetzelfde patroon. Ik ben zoveel met mijn vriend bezig, ook wanneer hij er niet is. Het is niet eens een soort onzekerheid of afhankelijkheid, maar meer de drang om alles onder controle te hebben en te houden. Soms vind ik het echt hondsvermoeiend dat hij zo belangrijk voor me is, omdat ik gewoon minder geniet van dingen wanneer hij er niet is. Ik ben dat nu weer bewust aan het aanpakken. Het jammere is alleen dat op de een of andere manier juist nu ineens al mijn vriendinnen niet meer bellen om af te spreken. Misschien heb ik ze al een beetje teveel laten vallen o.i.d. of misschien groeien we gewoon allemaal uit elkaar. Ik wil volgend jaar gaan studeren en hoop daarmee weer nieuwe sociale contacten te leggen en ben hier sowieso een beetje naar op zoek. Nieuwe, frisse mensen en ander soort vriendschappen.

Ik voel me in de relatie toch ook een stuk lekkerder als ik me gewoon erop verheug hem weer te zien en daar van geniet, maar daarbuiten ook gewoon mijn ding doe en gelukkig ben.

Het is soms wel zo dat ik wanneer ik me minder lekker voel heel bewust niet op mn vriend afstap, maar het in mijn eentje oplos. Op die manier behoud ik op dat gebied mijn onafhankelijkheid en het gevoel dat ik mijn problemen zelf op kan lossen en kan overwinnen, want uiteraard is dat ook zo.

Nou ja, ik ratel een beetje erg door :D

zoek een leuke sport of hobby en stort je daarop. Goed voor je, het houd je bezig en je leert nieuwe mensen kennen.

In Londen heb ik dit ook gehad. Ik was bij hem ingetrokken dus ik was zowieso al vrij afhankelijk, al m'n vrienden daar waren 'via hem' zeg maar, dus ik hing ook een beetje teveel aan hem. Omdat we ook bijna letterlijk op elkaars lip leefden is dat toen uiteindelijk fout gegaan.

Nu zou het eerder andersom zijn. Ik heb weer een paard wat een paar dagdelen per week aandacht nodig heeft en ik studeer weer, dus superveel tijd om aan een jongen te hangen heb ik niet. Lijkt me waarschijnlijker dat hij zou gaan klagen dat het paard verzekert is van aandacht terwijl ik voor hem m'n agenda moet trekken ;)

Ik denk (hoop) dat ik inmiddels ook geleerd heb om m'n eigen leven niet opzij te zetten. Claimen komt vaak voort uit onzekerheid, en ik ben ook wel eens onzeker, maar als hij nou kan begrijpen dat af en toe een spontane knuffel al heel wat goedmaakt, nou dan komt het wel goed...

ik vindt mezelf ook te afhankelijk en ik ben zelf al blij dat ikzelf al heb geconstateerd. nu er alleen nog wat aan doen.

BUT HOW !

Ik ben ook best afhankelijk van mijn vriend, maar sinds we samenwonen is het niet zo heel erg meer. Toen hij weleens uitging met vrienden of toen hij naar zijn ex ging in Amsterdam, kon ik ook wel janken. Ik wilde dat hij bij mij bleef en dat hij met mij lol had. Ik zat thuis om hem te wachten en hij had plezier. Op dat moment had ik ook helemaal geen zin om naar vrienden of vriendinnen te gaan. Toen ik in bed lag, miste ik hem zo.. Gelukkig is hij nog nooit weekendjes weg geweest want ik weet dat ik me dan ook ontzettend eenzaam voel, en gelukkig denkt mijn vriend er ook zo over. Ik denk dat mijn vriend en ik beide afhankelijk zijn van elkaar, als we elkaar niet zien missen we elkaar. Maar toch hebben we ook wel vrienden en vriendinnen die we regelmatig zien en spreken, met z'n tweeen of apart.
Ik denk ook dat je toch meer moet afspreken met vriendinnen en jezelf niet teveel claimen.

Ik ben zelf ook heel erg (ik denk ook wel te) afhankelijk van mijn vriend. Ik ben dit de laatste tijd steeds meer gaan inzien en probeer nu weer wat meer afstand tussen mij en mn vriend te creeeren. Zelf weer dingen ondernemen, zelf weer sociale contacten opbouwen, dat soort dingen.

Het voelt vaak heel fijn om zo afhankeling te zijn, maar je moet je wel bedenken dat dit voor je vriend helemaal niet zo fijn hoeft te zijn. Daarom is het denk ik ook verstandig dat je er met je vriend over praat. Ook om misverstanden te voorkomen, want het is natuurlijk ook niet de bedoeling dat als jij ineens veel dingen gaat ondernemen hij dan denkt dat je van hem af wilt ofzo.

Liefs,

Laura

Hm.. Ja hier hebben op zich best veel mensen last van. Ik denk dat je eerst goed moet kijken naar hoeveel energie je in de relatie steekt en vergelijk dat met dat van hem..; moet jij altijd het initiatief nemen of is het ongeveer gelijk? En ziet hij de relatie voor de lol en jij als serieus ?Ideaaliseer jij hem niet? Dat soort dingen moet je af wegen om een realistisch beeld te krijgen van jullie relatie.

En dan het weinig vrienden hebben.. Ik denk dat daar een groot probleem zit je moet wel een eigen leven houden en andere mensen hebben om op terug te vallen als hij er niet is, en bovendien kan het afhankelijke ook een benauwende indruk geven op je vriend, zo van ow wil ze nu al weer iets doen ik wil ook eens met me vrienden weg, dat idee..

kortom probeer je relatie in de juiste verhoudingen te zien en zorg voor een goede basis zodat je vriend niet alles is om voor te leven..

ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen!

groetjes,
Mystery Flavour

ik zal me niet druk maken je bent nog maar 16!!
het is zonde om je op die leeftijd erg te gaan binden en op die leeftijd is afhankelijkheid echt niet erg

oke ze is ''nog maar'' 16 maar dan kan een relatie toch wel even veel voorstellen als een relatie van iemand van 20? :|

Nou ik ken dat claimen ook. Als hij tijd heeft wil ik die tijd ook met hem zijn. Dat doe ik liever dan met vrienden wat te gaan doen. Nou heeft hij het altijd erg druk en belooft dan in een andere periode meer tijd te hebben. Toch valt dit elke keer tegen.
Het is vervelend want ik pas mijn werkrooster aan om met hem te kunnen zijn. Ik probeer ook daar minder rekening mee te houden.
Op zich werkt het wel om andere dingen te gaan doen. Spreek lang van tevoren met mensen af. Doe dit vooral als je boos bent als hij wat minder tijd voor je heeft of als je denkt dat hij minder aan jou denkt dan jij aan hem. Deze afspraken kan je niet zomaar cancellen en dan mag hij thuis alleen op jou wachten.

Ophouden met dat claimen meid!
Mijn exvriendje claimde mij ook ontzettend. Ook als ik we met de meiden op stap ingen of iets leuks gingen doen, wilde hij altijd mee. Hij kreeg ruzie met die meiden en betrok mij erbij en zo ben ik toen mijn vriendinnen kwtij geraakt. Hij stookte ook nog eens tussen ons, maar ik neem dat jij dat niet doet, dat doen alleen de ergste claimers!
Ondertussen ga ik wel weer met die meiden om af en toe, maar het zal nooit meer zo worden als eerst en dat is best jammer, ook al heb ik meerdere vrienden/vriendinnen.
Succes!

goh, hier weer eentje... ik ben ook erg afhankelijk van mn vriend. ik heb niet zo veel vrienden meer sinds ik ben gaan werken en iedereen anders van mn toenmalige klas verder met school is gegaan. heb er dan ook erg veel moeite mee... maar agh, het is wel erg makkelijk voor velen te zeggen dat je afleiding moet zoeken. maar die mensen kennen dit gevoel dan ook niet.
ik weet ook niet precies wat je moet doen. je zou er ook met je vriend over kunnen praten. maar als je iets goeds weet, post je t dan ff?

succes. :)

Dan ben je zelf enorm stupid.
je gaat toch niet elke dag met z'n tweetjes op de bank zitten en tv kijken inclusief de zaterdagavond.
Op je 16 op je 17e trouwens ook vind een relatie waarin je elkaar af en toe ziet het beste passen. En niet een waar je de gehele dag op elkaar lip zit, zo overdone.
maar jah ieder moet het zelf weten.
Maar ik zou er kotsmisselijk van worden als mijn vriendje doet alsof ik stroop aan m'n reet heb.
das ook de reden waarom het met mijn exje is uitgegaan

wat vaaag, het komt me allemaal zo bekend voor! Ik heb hier ook tijden last van gehad, was die tijd best wel depri.
Dat gevoel van hem missen als je hem een uurtje geleden nog hebt gezien.. dat dingen alleen maar echt leuk zijn als hij erbij is, dat je hem nodig hebt om echt vrolijk te zijn, dat je hem continu wilt spreken enz..
Ik denk dat je er het beste met hem over kan hebben. het is misschien moeilijk, maar dan weet hij iig waar je mee zit.
En verder.. hoe kom je uit zo'n periode? Probeer jezelf te realiseren dat je op deze manier je relatie alleen maar kapotmaakt. ik heb de mijne ook kapotgemaakt door mijn gedrag.. te aanhankelijk is niet leuk, vooral niet voor je vriendje.

Dus.. inderdaad, wat anderen ook al zeggen.. doe dingen zonder je vriendje, zie hem eens een paar dagen niet, dat kan je best! Probeer hem te vertrouwen, en gooi jezelf op leuke nieuwe hobbies en goede vrienden.

veel succes (y)