Mijn vader...
 

Hey!

Ik ga in het kort eerst een beetje mn situatie proberen te beschrijven, omdat anders misschien niet gesnapt word wat mijn probleem is.

Mijn vader is een Borderliner. Ik ben opgegroeid met de plotselinge woede uitbarstingen, huiselijk geweld, dreigementen, enz ect. Zijn wil is wet. Een eigen mening is al te veel om te hebben.
Daarnaast is het misschien handig om te weten dat mijn ouders, op intiatief van mijn vader, sinds een paar jaar uit elkaar zijn. Mijn moeder heeft het heel veel pijn en moeit ge kost dit te accepteren en begint er nu eindelijk een beetje vrede mee te krijgen en voor zichzelf te kiezen. Gedurende deze relatie heeft ze namelijk veel van zichzelf opgegeven, waaronder een top baan om samen vermogen op te bouwen. Dit is gelukt en mijn vader heeft dus ook flink wat geld en onderhoud fincieeel nog steeds mijn moeder. Waar in ruil mijn ma weer zijn was doet enzo (krom, I know!) Hij dreigt er alleen vaak mee, alle fincieele hulp weg te halen en ik probeer mijn moeder dan ook heilig te overtuigen niet meer in zijn bedrijf te blijven werken.

Goed, nu ga ik volgend jaar studeren en mijn vader is bereid om een appartument voor me te kopen waarvan dan 1 kamer word verhuurd, en ik de rest huur voor een (vriendschappelijk) prijsje. Leuk, denk je nu vast. Inderdaad dat vind ik ook, veel ruimte, niet al te veel kosten. Klinkt goed. Maar als ik hier op in ga kom ik nooit van m af, om het maar ff hard te stellen. Dan zal hij waarschijnlijk nog steeds dingen over me te zeggen willen hebben, geldzaken, keuzes enzovoorts en dit wil ik nou juist niet!

Ik weet dus niet zo goed wat ik moet doen en hoe ik het naar hem moet brengen als ik er voor kies het zelf te regelen. Want de reden dat ik dan nog steeds niet 'van m af ben' is ook wel een beetje koud om zo maar te vertellen.

Sorry voor het lange verhaal.

Groetjes JNR

Met andere woorden, jij wilt zelfstandigheid?
Ik kan je helaas niet echt advies geven op dit gebied want ik heb er totaal geen ervaring mee of wat dan ook. Maar ik stel voor (hoe moeilijk het misschien ook is) het je vader proberen duidelijk te maken dat jij op zoek bent naar meer zelfstandigheid en dat jij zodanig ook geen behoefte hebt aan zijn financiële steun. Hoe lief, aardig en dergelijke het ook allemaal bedoeld is.

Opzich is het niet zo zeer het zelfstandige. Ik had het vast aangenomen in een 'gewone' situatie. Maar ik wil al dat gezeik en gedoe waar ik nu mee leef achter me laten.

Ja, dat bedoelde ik ook. :)
Maar ik denk nog steeds wel dat je het 'gewoon' met hem moet bespreken.

Maar ik ben dus ook bang voor meer problemen, voornamelijk voor mn moeder. :(

Het probleem van je moeder is niet jouw probleem, dus allereerst zijn de zorgen om jouw eigen toekomst belangrijker.
Als je liever niet onder de plak van je vader zit zou je zijn aanbod af kunnen slaan, en zelf ergens een kamer gaan zoeken. Dreigen met niet betalen kan hij niet, daar is hij toe verplicht, en anders moet hij een formulier invullen dat hij weigert, en krijg je aanvullende beurs.

Moeilijk probleem, met borderliners, heeft hij hulp?? Met therapie of medicijnen is daar best wat aan te doen.
Naja sterkte ermee

Hij heeft wel hulp. Therapie al best lang... en het is ook wel wat verbeterd. Maar niet echt makkelijk mee te leven zegmaar.

Thnx voor je reactie. Denk dat dat ook wel het beste is

Ik denk dat de nadelen opwegen tegen de voordelen...

gewoon omdat je daardoor niet echt zelfstandiger wordt enzo... terwijl dat de hele bedoeling is.

succes ermee :)

ik heb geen flauw idee wat je moet doen.
het komt over alsof je vader haat maar om z'n geld toch wel mag en nu niet weet welke keuze je moet maken.
je moet zelf de keuze maken en je weet zelf beter hoe het zit dan wie dan ook.
en tjah ik kan me eerlijk gezegd ook niet in je inleven sorry...
omdat ik niet weet hoe het is

Ik haat mn vader niet, maar het is wel zo dat hij mijn leven onnodig erg moeilijk heeft gemaakt. Ik er veel pijn er verdriet aan heb (gehad). En ik dus niet weet of het slim is voor mezelf of hier afstand van te doen.

Ik denk dat een gepaste afstand hier voor jou in elk geval op zijn plaats is, en hoever jij die afstand wil laten gaan, das aan jou, waar jij je prettig bij voelt. En dat zal in het begin voor jezelf een beetje aftasten zijn.