De schoudervulling die het ontkende
Het was daar dan, het examengala.
Te vroeg aanwezig voor de verandering met hoge verwachtingen. Na 10 minuten te wachten mocht ik dan naar binnen met wat klasgenoten. Een biertje hier een biertje daar en het gezelschap nam toe. Na een half uurtje was de zaal vol met chique-gekleedde mensen die wel zin hadden in een gezellige avond, zoals ik.
Het bier en de wijn ging goed naar binnen bij het volk en men kwam los. Een gesprekje hier en een gesprekje daar. Tot op een gegeven moment een klasgenote mij meldt dat ik zo'n aardige jongen was en ze zo goed kon praten. Ik was het gewend dus deed wat ik altijd deed, ik luisterde. Ik luisterde en knikte af en toe instemmend mee, deed af en toe mn eigen zegje en luisterde weer.
De avond vorderde en ik kwam maar van mijn plaats af, een kleine boodschap en ik mengde mij maar wat in het gezelschap. Een gratis biertje hier, een rondje daar. Praten met mensen waarmee je normaal nooit praten, te horen krijgen dat die ene leuke meid toch zeker geen vriendje had en erachter komen dat die ene meid ook Blind Guardian zo goed vond.
En dan de meid die je zo leuk leek. Ze leek zo aardig, zo onschuldig en zo lief. Je praat wat met haar vriendin over haar en vervolgens wat met de meid zelf. Nog geen 2 minuten later staat ze met een of andere player te zoenen vlak achter je. "Och joh, je bent het gewend" murmel je naar jezelf. Maar toch brokkelt er weer een deeltje van binnen af. "Ik gun het haar wel hoor" zei haar vriendin semi-troostend. Alsof ik daar wat aan heb. "Wat een mensenkennis heb je toch Gersom", ja, behalve als ik denk iemand leuk te vinden. Een hekel aan haar kon ik niet hebben, ik wou zelf eigenlijk hetzelfde dus ik kon haar nergens van beschuldigen, wel?
Je gaat maar weer doen waar je goed in bent en bekend om staat; de aardige jongen uithangen. Wat praten, wat luisteren en wat meelachen en -dansen, de standaardrituelen.
Tot op een gegeven moment er een dame dronken was. Je helpt haar maar want wat zou je anders moeten doen? Eenmaal buiten krijg je wat opmerkingen naar je hoofd terwijl je de dronken madam naar een rustig plekje probeer te brengen. Ik kreeg wat beschuldigingen in mn richting wat met het mannelijk geslachtsdeel had te maken maar ik nam het haar niet kwalijk. Ik zei dat ze het maar moet lozen "eenmaal er vanaf voel je je toch echt beter" zei ik om het ranzige ritueel aan te moedigen. Ze hing echter enkel om me heen, het was de eerste keer dat een meid echt haar armen om me heen sloeg, maar wat denk je, ze was dronken. Haar beste vriendin kwam vervolgens naar buiten en zei dat ik met haar aan het vozen was. "Ik hou haar ik enkel warm", meldde ik. Ze was ijkoud en nadat ik mn ervaring qua dames aan haar had uitgelegd geloofde ze wel dat ik geen verkeerde dingen met haar zou doen. Het kleine lichtpuntje was nog dat ze me een kus gaf en zei dat ik lief was, dat zeg en doe je echter nogal gemakkelijk wanneer je dronken bent. Een taxi regelen, een glasje water halen, het werk zonder beloning, tenzij je het jezelf inspreekt.
Weer naar binnen en met de restanten nog wat te eten en drinken halen en de afspraken die je had gemaakt om verder uit te gaan negeren. Nadat de groep zonder een woord wegging kwam ik onderweg nog twee meiden tegen die in dezelfde richting moesten als ik. "Ben je alleen", ik knikte wat en zei dat ik alleen naar het gala was gegaan, wie had ik mee moeten nemen? Ze vroegen of ik niemand anders kon vinden en dat we ze zouden kunnen brengen. Ik bleef bij ze en haalde mn fiets, ik vroeg wat voor ze rond of iemand mee wou gaan om ze te brengen. De persoon die ze had gebracht was gewoon weg gegaan. Toen plots twee jongens aankwamen en zeiden dat ze wel in die richting gingen was je natuurlijk out of the picture. Na een paar keer heb je dat wel door en je weet wat je te doen staat. Gewoon naar huis en slapen, je ziet wel wat er verder gebeurd.
Eenmaal thuis kan het colbertje en de rest van het pak uit, de schoudervulling die de gehangen schouders ontkende mocht uit.
|
