Quasi-Nietzschiaans gewauwel.
 

Gehuld in de de aura van wanhoop,
snakt de ziel naar bestaansrecht,
naarstig.

Overal hangt de duisternis,
de dogmatiek overschaduwd,
prachtig.

Uiteindelijk een kille leegte,
de eeuwigheid nabij,
troost.

Niets slaakt een diepe zucht.

Het doet me niet zoveel, ik heb er niet echt iets op aan te merken, maar ik vind het een beetje saai. Zal wel aan mij liggen.

Wat wil je nou eigenlijk zeggen?

met mooie woorden gebruiken ben je er nog niet

Gegroet oo' dorpsminstreel!

Door God, de heer, onze vader geinspireerd verhaal ik u dit:

Den sfeer treft haar doel, aldaar waar het gedicht qua klank ende ritmiek beter zou kunnen. Den verrassende bijeenkomst van positieve en negatieve eigenschappen.

Doch oo' gloria in d'hooge, gaat gij door waarmee gij zich bezigt. Want het geschreven woord in het juiste timbre, is als ware het een ijskristal in midzomer!

Dat ik zaterdagavond knetterstoned was en het allemaal even niet meer wist.

Henk Mul !

kvind em gaaf henk :cool:

nou het is idd quais-nietzschieaans gewauwel.
die titel slaat dus nergens op
het had van iedere willekeurige filosoof kunnen zijn die zijn vraagtekens bij het geloof zet.

slecht.