De wederhelft (hoezo afgezaagde titel)
 

‘Hoor jij het ook?’
zei ze zacht, terwijl ik
haar probeerde te zoenen.
Haar ogen glansden,
maar het was niet van geluk.

‘Shht, ik hoor iets’,
opgestaan om aan te vallen
wat er ook deur zou komen.
Haar spieren gespannen,
maar het was niet van genot.

‘Hallo, wie ben je?’
Aarzelend de volgende actie
die ons zou redden of niet.
Haar ogen betraand,
maar het was niet van het lachen.

‘Ik ben het maar’,
Openslaande deur en een vrouw
die haar wederhelft bleek te zijn.
Mijn lief viel op haar knieën,
maar een huwelijk is er nooit gekomen.





Is het wat? :|

Zeker, vooral die eerste strofe vind ik mooi. Je schrijft het heel rustig, bouwt een bepaalde spanning op, einde is wel een beetje anticlimax vind ik, niet zo spannend als de rest van je gedicht. De laatste strofe vind ik dan ook de minste, en die herhaling van de laatste regel had wat mij betreft niet perse zo exact hetzelfde hoeven zijn, iets wat op hetzelfde neerkomt had ik mooier gevonden. En is dat nou een schrijffout met die deur in de tweede strofe?

Offtopic: weet jij trouwens wat PMs of priveberichten zijn?

wat houdt anticlimax precies in? :bloos:
de laatste strofe vind ik inderdaad ook niet zo, maar ik moet er even tijd overheen laten gaan tot ik een goed einde bedenk.
en in de 2e strofe is indd een schrijffout...

nog iemand anders commentaar?

Als je spanning opbouwt en naar een hoogtepunt toewerkt, en dat hoogtepunt dan uitblijft. Ik verwachtte dat er iets ging gebeuren, maar er gebeurde juist heel weinig, dat vond ik jammer :) .

Anticlimax... wel, een climax is een laatste hoogtepunt.
Als voorbeeld nemen we een oorlogsfilm. Standaard is een film als volgt opgebouwd:

- eerst leer je de belangrijkste personages kennen.
- dan gebeurt er iets, bijvoorbeeld een Evil Bad Guy (we noemen hem Felix) verovert met een groot leger de hele wereld
- de belangrijkste personages van de film krijgen de opdracht om Felix te verslaan en de wereld te bevrijden

We weten nu wie er zijn en wat ze moeten doen.
Vervolgens komen er altijd problemen. Enkele voorbeelden:

- de helden van het verhaal zijn maar met zijn tweeen maar ze moeten het opnemen tegen een heel leger. Verder hebben ze geen wapens.
--- dus willen ze wapens gaan kopen maar de wapenwinkel is failliet gegaan
------ dus willen ze ergens anders wapens gaan kopen maar ze verdwalen

- de helden zijn goede vrienden, maar eentje krijgt heftige griep en ze willen elkaar niet in de steek laten, dus het duurt eerst nog drie maanden voordat ze Felix kunnen gaan bestrijden

- de helden worden allebei verliefd (niet op hetzelfde meisje)
(etc, etc)

er wordt dus een spanning opgebouwd. En die spanning wordt uiteindelijk afgelost:
De helden hebben inmiddels zelf ook een groot leger opgebouwd en al veel stukken van de wereld herroverd. Beide legers staan nu tegenover elkaar, klaar voor de grote, allesbepalende slag.

Dan komt de grote slag er en met veel moeite, bloed, zweet, tranen, emotionele wantoestanden en andere ellende overwint het leger van de helden. Dit is de climax. Gedurende de hele film is de spanning opgebouwd naar dit moment: de bevrijding van de wereld. En EINDELIJK is het dan zo ver.

Hierna komt bijna altijd nog een klein 'en ze leefden nog lang en gelukkig': enkele shots waarin je ziet dat de helden met die meisjes op wie ze verliefd waren geworden, gaan trouwen. En kinderen krijgen. En blabla.

Een anticlimax is dus het tegenovergestelde.
De hele tijd wordt er een spanning opgebouwd, en op het moment dat die spanning afgelost zou moeten worden, gebeurt er iets wat totaal niet boeiend is.

Stel je voor dat in het bovengenoemde voorbeeld de hele tijd de nadruk lag op het opbouwen van het leger. Je verwacht dus dat er een gigantische oorlog gaat komen. Maar nee, in plaats daarvan verslikt Felix zich in een beschuitje en hij stikt.
Hetzelfde is bereikt: de wereld heeft niet langer last van Felix.
Maar met de opgebouwde spanning is niets gedaan.


En dat is in jouw gedicht ook het geval. Het begint heel mooi. De spanning wordt geleidelijk aan goed opgebouwt maar wordt niet ingelost.

het is een eeerg mooi gedicht :eek: (y) , maar ik ben het met de rest eens dat het einde niet zo goed is, erg jammer want het is heel mooi geschreven.

Keep on doing such work !!

Ik kan er echt helemaal geen vat op krijgen. Ik begrijp nauwelijks waar het over gaat. Heel onduidelijk. Het einde is vreselijk.

bedankt voor de uitgebreide uitleg MUBA, ik snapte het eigenlijk al na de uitleg van lovetear maar goed :p

Ik ben het helemaal met jullie eens dat het einde nergens op slaat, of iig niet goed is. Mn inspiratie was gewoon weg. Misschien bedenk ik nog wel een ander einde binnenkort, dan horen jullie het wel :)

Wat is er dan zo vaag aan het gedicht, Simon Cowell? Het is helemaal niet beeldend geschreven en volgens mij is het dus duidelijk waar het over gaat :|
Anders moet je ff in het topic "waar gaat dit over?" kijken, dan mag je met recht zeggen dat je het niet kan volgen :)