Een leven
 

Noot vooraf: Opnieuw een experiment, ik heb getracht een gedicht 'met vaart' te schrijven. Alle commentaar is werkelijk meer dan welkom.

Een leven

Kon ik maar één seconde,
het verleden afdraaien.

Dan zouden we
liggend in het gras
zoenen en rozemarijn
ruiken; je parfum
opsnuivend in de zon.

Verstrengelde gedachten
en vingers die
vol van bloed je
benen masseren.
Laten we de tijd keren.

Of de zomerstorm,
Druipend in je nek.
Je natte haren
In mijn gezicht en
om je lach.

Ga nog niet weg,
wacht!

Kon ik maar één seconde
terug zijn bij jou want

de dood is zo alleen.

De Wilgen, juni 2004

Wow ja, ik vind hem mooi :eek: :). Ik kan me er goed bij inleven, het 'raakt' me.

'Terug zijn'.

Ik vind "vingers vol van bloed" een vreemde vergelijking. Die regel loopt überhaubt een beetje raar, omdat hij afgebroken is. "met vaart" is toch de bedoeling? wat is dat precies? wat bedoel je daarmee?

Ik zou moeten wentelen in de hellemodder voor deze grove fout.

Vingers vol van bloed zijn vingers die nog vol van leven zijn; in de context van een dode die als het ware terugblikt op zijn leven leek me deze vergelijking nu juist erg gepast.
"Met vaart" bedoel ik dat het gedicht vlot wegleest. Ik ben geen professional als het aankomt op de technische termen van een gedicht, maar ik kan me er aardig mee redden en de 'snelheid' van een gedicht heeft toch met het ritme, de lengte van de zinnen en (uiteraard) de leessnelheid te maken? Hoe dan ook, als ik het zou voordragen zou ik het, hoewel duidelijk, toch met een aanzienlijk tempo voordragen, alleen de laatste zin zou ik heel rustig en duidelijk uitspreken.