Abortus: wie beslist?
 

Voor een minderjarige is het een grote verantwoordelijkheid om een kind te krijgen. Wij vragen ons af het zwangere meisje dat nog geen 18 is, wel wijs genoeg is om zelf de goede beslissing te maken of zij een abortus wilt of juist niet. Hoe groot is de rol die de ouders hierin zouden moeten spelen? wat vind jij?!

stelling; Mag het minderjarige meisje zelf beslissen of zij een abortus pleegt of de zwangerschap uitdient? of moet deze beslissing bij de ouders liggen?

Mark en RalpH

moeilijk..

aan de ene kant vind ik dat je 100% zelf over je eigen lichaam moet kunnen beslissen, maar aan de andere kant vraag ik me ook af of je wel oud en wijs genoeg bent om het zelf te kunnen beslissen. Als we er nou van uitgaan dat je genoeg dingen weet om een redelijke beslissing te maken dan heb je gewoon 100% zelf-beschikkingsrecht.. (voor geestelijk gehandicapten vind ik het dan weer iets anders..)


Oke nutteloze reply :o sorry..

Ik vind dat dit van persoon tot persoon (geval tot geval) verschillend is, simpelweg omdat een kind van 13 niet eens de verantwoordelijkheid zou kunnen dragen om zo'n keuze te maken, gemiddelde 13jarige denkt aan de opvoeding van een barbiepop, denkt weinig na over de financiele kant van het verhaal, en hoe het verder moet/gaat... In dit geval ligt in mijn ogen de keuze bij de ouders.

Ik denk dat als je het hebt over een meisje van 15 of boven de 15 zij zelf toch wel de gevolgen in weet te schatten van een zwangerschap en het houden van het kind. Ik vind dat in dit geval de keuze 'wel' bij het meisje ligt, mits in overleg met haar ouders en/of vriend. De ouders zullen hoogstwaarschijnlijk toch moeten zorgen voor wat financiele tegemoetkomingen en helpen bij de rest van de dingen. Het gaat natuurlijk niet alleen om het geld. En dit moet natuurlijk wel mogelijk zijn, en hun moeten er wel toe bereid zijn.

Tevens vind ik een abortus ook niet niets, als je beseft dat het voor jou echt niet haalbaar zou zijn om een kind groot te brengen is het waarschijnlijk een wijze beslissing waar je weinig spijt van zult krijgen. Stel dat je wel de middelen tot beschikking hebt maar toch op dat moment geen kind wil/onder druk wordt gezet door derden en je wel kiest voor abortus is de kans op spijt denk wel groter... Althans veel mensen die ik heb gesproken waaronder 2 familieleden, die een abortus in tienerjaren hebben ondergaan hebben er vreselijk veel spijt van gekregen; "Elke dag denk ik eraan; nu had ik een zoon/dochter van 5 jaar oud kunnen hebben"...Ook de confrontatie met dat 1 van deze betreffende personen in volwassenstadium geen kinderen meer kon krijgen deed des te meer pijn.

nutteloos of niet, (vind ik overigens meevallen) ben het wel met je eens

dat mag dat meisje zelf beslissen

Ik zou het belachelijk vinden als bij zo'n belangrijke keuze de wil van het meisje zelf niet het belangrijkst wordt gevonden.

Ik vind aan de ene kant ook dat iedereen het recht heeft om over zijn eigen lichaam te beslissen, maar dit moet idd ook van persoon tot persoon bekeken worden.
Het ene "kind" van 15 jaar heeft meer verantwoordelijkheid dan sommige 19jarigen.
Ik vind wel dat ze hierover moet praten met haar ouders , zij kunnen haar dan raad en steun geven, maar uiteindelijk zou de definitieve beslissing bij haar moeten liggen.
Het kan net goed zijn dat de ouders besluiten om het kind mee op te voeden, en ook financieel te steunen..

Ik vind dat de ouder het kind niet kan verplichten om abortus te plegen, of om het kind te houden,.. maar wel dat ze met haar erover kunnen/moeten praten.

schiet me niet dood, maar ik vind dat een minderjarige wel alleen mag overgaan tot abortus, maar dat ze niet alleen mag beslissen om het kind te houden... de consequenties van abortus kiest ze immers alleen voor zichzelf, die zijn dan ook voornamelijk lichamelijk en psychologisch (in financieel en sociaal opzicht zijn die verwaarloosbaar). de financiele en sociale consequenties van een zwangerschap zijn immers ~tig keer groter dan bij een abortus, en worden ook gedragen door de hele omgeving. een meisje van veertien of vijftien kan nog niet gaan werken, is psychologisch nog niet volwassen genoeg om een kind op te voeden en kiest er in principe niet voor om moeder te worden, maar kiest ervoor dat de grootouders van haar kind opnieuw ouders worden... minderjarigen zijn niet zelfstandig genoeg om daar alleen over te beslissen, het verandert immers niet alleen hun leven, maar in (héél) grote mate ook dat van de ouders en broers en zussen.


xxx

Ik vind dat zoiets in overleg moet gebeuren. Het moet niet 100% haar beslissing zijn, maar ze moet wel mee kunnen beslissen. Ouders moeten dus een beslissing nemen, samen met haar en misschien nog de huisarts.

Dat zal natuurlijk van geval tot geval verschillen. Je hebt meisjes van achttien die zo infantiel zijn als het maar kan en je hebt meisjes van zestien die heel goed weten wat ze willen. De keuze zal altijd in samenspraak met ouders en vriend gebeuren, je doet nooit zomaar iets.

Ik vind dit eigenlijk nog interessanter in een relatie. Stel zij wil het houden en hij niet... wie beslist er dan en heeft de ander 'recht' op invloed? Wat nou als hij onder geen voorwaarde wil laten aborteren maar zij wil dat wel?

Kijk onder filo&levensb... daar heb ik een duidelijke mening neer"gepleurd"...:D

Mja, het uiteindelijke besluit zal toch altijd door de aanstaande moeder zelf genomen moeten worden, zeker als ze achttien jaar of ouder is. Als de vader écht onder geen beding wil aborteren en het meisje het écht onder geen beding wil houden, dan ben ik bang dat de moeder gelijk krijgt.

Heel moeilijk dit, sowieso gaat het natuurlijk niet alleen om het meisje en haar ouders, maar ook om de 'vader' ookal is zijn inbreng wel het kleinst.

Voor het gezin van het minderjarige meisje zal de invloed van een baby in het gezin practisch net zo groot zijn als voor het meisje zelf.
In veel gevallen zie je toch dat de 'ouders' zich veelvuldig gaan bemoeien met de opvoeding, wat overigens niet meer dan normaal is.
Het feit dat een kind echter zo een grote verandering met zich mee brengt voor de ouders betekend mijns inziens echter ook dat ze een hoop te zeggen hebben op dit gebied.

De eindbeslissing zal echter altijd door het meisje zelf genomen moeten worden, want je kan niet iemand verplichten tot bevallen of tot abortus.

Ik kan me wel voorstellen dat als het meisje besluit om het kind te krijgen terwijl de ouders het echt niet kunnen opbrengen (of het financieel niet redden) dat dit tot een behoorlijke breuk in de gezinsband kan leiden.

Dan vind ik dat dat kind wel geboren moet worden en alleen door de vader moet worden opgevoed en dat die moeder dan gewoon geen rechten en plichten meer heeft ten opzichte vand dat kind.

Ik denk niet dat een moeder die éenmaal bevallen is dat kind op die manier uit handen geeft. ;)

Zoiets vind ik ook ja. Ik vind dat ze in beiden gevallen (mee) mag beslissen. Maar alleen als je voor abortus kiest, mag het 100% haar eigen besluit zijn. In het andere geval moet ze wel mee kunnen denken en beslissen maar moeten de ouders en zo ook inspraak hebben.

Als zij oud genoeg is om te seksen, vind ik haar ook oud genoeg om haar eigen beslissingen te nemen (m.b.t. abortus).

En als ze nou 14 is en besluit het kind te houden? Ze woont nog thuis en leeft nog op de kosten van haar ouders. Je zou denken dat die op z'n minst er ook iets over te zeggen hebben. Niet?

Bij het meisje natuurlijk! Het is haar lichaam. De ouders dienen echter wel te proberen het meisje ervan te overtuigen dat het HEEL ERG onverstandig is om op die leeftijd een kind te nemen.
Bovendien zullen ze haar aan het verstand moeten brengen dat het HAAR verantwoording, tijdsberoving, aandachtvraag en kostenpost is.

Dus de vrouw moet dan door een (risicovolle!) zwangerschap en bevalling terwijl ze dat helemaal niet wil?

Dit was de situatie met mijn ex. (besproken 'voor het geval dat')
Ik wil geen kinderen en zou willen aborteren, hij vond dat hij daar absoluut niet mee kon leven. En het is jammer voor zijn zielenrust, maar ik zou degene zijn die door een ervaring moest waar ik niet voor gekozen had. Als hij die zwangerschap over kon nemen, deed ik dat gelijk en verbrak ik de relatie. Maar omdat dat niet kan, ben ik degene die uiteindelijk beslist. En met iemand die een klompje cellen (want dat het in mijn ogen op dat moment) belangrijker vind dan mijn levensgeluk hoef ik geen relatie... (het is niet voor niets mijn ex inmiddels)

Op zich vind ik dat je in een relatie zeker allebei een inbreng moet hebben bij dit soort dingen. Net als je een man eigenlijk niet ongewild vader mag laten worden... maar daar is een weg uit, de man kan zich ervan distancieren. Een vrouw kan dat niet, die moet een zwangerschap voldragen en door een bevalling gaan. Daar zitten risico's aan - er sterven nog steeds vrouwen bij de geboorte, en er kunnen aardig wat akelige lichamelijke effecten zijn. Als je graag een kind wil neem je zoiets voor lief, maar voor een vrouw die dat kind helemaal niet wilde vind ik zoiets gewoon onacceptabel...

Ze mogen zeker wat zeggen, maar ik vind dat het meisje zelf verantwoordelijk is voor haar beslissing en die ook zelf moet nemen.
Als haar ouders het kind niet in huis willen hebben, moet zij zelf besluiten wat zij dan zal doen.

Ik vind dat het meisje zelf mag beslissen. De ouders hebben hier volgens de mensenrechten ook niets over te zeggen getuige artikel 2 en 3 van de univesele verklaring van de rechten van de mens.

Komop hee, ga nou niet ineens doen alsof een bevalling een levensgevaarlijke operatie is.

Zowiezo vind ik het dom dat sommige meisjes die niet zwanger willen worden niet gewoon altijd anticonceptiemiddelen gebruiken. Dan zie ik abortus als een laatste optie als niemand dat kind dus wil. In deze situatie wil de vader dat kind gewoon opvoeden, heeft de moeder dan het recht om dat leven af te kappen en die vader zijn zoon of dochter af te nemen, het kind is evenveel van hem. Ik vind van niet, zeker als je bedenkt dat die zwangerschap een gevolg is van haar acties.

Als deze situatie voorkomt denk ik dat dit ook vaak zal gebeuren. Wat ook aangeeft hoe onoverwogen die keuze van abortus was geweest.

Die mensenrechten zijn ook maar beginselen.

Ik vind dat iemand onder de 18 zelf mag beslissen of zij abortus wil of niet. Dit kan in samenspraak met de ouders en/of specialisten. Maar uiteindelijk moet zij zelf kunnen beslissen.

Wanneer het gaat om een 13-jarige is het natuurlijk een ander verhaal. Het ligt ook aan de volwassenheid van de persoon.

Als een meisje van 15 zwanger is en graag abortus wil vind ik dat ze daar recht op heeft en niet dat ze het kind moet houden omdat die ouders zeggen dat ze er alleen maar spijt van zou krijgen als ze abortus zou nemen.

De zwangere vrouw zelf heeft altijd het alleen recht om tot abortus over te gaan. Niemand kan haar verplichten een zwangerschap te voldragen. Ze is geen broedmachine, de foetus heeft geen zelfstandige rechten. De vader heeft in deze niets in te brengen. Die heeft al genoeg ingebracht... :rolleyes:

Zo is het wettelijk geregeld, en daar ben ik het mee eens.

Vanaf 16 jaar ben je als minderjarige geheel zelf verantwoordelijk voor alles wat je gezondheid aangaat, je ouders hebben dan niets meer over je te zeggen vanaf dat moment. Je mag zelf beslissen over cosmetische operaties, ombouwoperaties, open hart operaties en ook de weigering om een ingreep te ondergaan is dan jouw alleenrecht. Tot die tijd kunnen je ouders alles doen met je wat zij willen, tenzij het jou schade zou berokkenen, zoals het weigeren van een levensreddende ingreep of vaccinatie. Dan kunnen ze zelfs tijdelijk uit de ouderlijke macht gezet worden, en geeft de Kinderbescherming plaatsvervangend toestemming.

Eerlijk gezegd weet ik niet zeker wat de wet zegt over de verhouding sub 16 en abortus.

Praat eens met een paar vrouwen die jonge kinderen hebben. Het is geen breeze, het kan fout gaan (een collega van m'n vader is pas weduwnaar geworden bij de geboorte van z'n tweede kind. 31 jaar was z'n vrouw) en je kan er ook akelige dingen aan overhouden - bekkeninstabiliteit, incontinentie, etc.

Wie zegt dat ze dat niet doen? Condooms knappen, de pil werkt niet altijd 100% ook als je hem perfect stipt inneemt.

Onoverwogen? Ik vind het ontzettend beledigend dat je ervan uitgaat dat de mensen die zoiets ondergaan dat licht opnemen. Het is een loodzware beslissing die je heus niet voor niets neemt.
In mijn geval - ik weiger het om voor een ander als broedmachine te dienen. Ik wil geen kinderen, geen zwangerschap, en geen bevalling. Iemand die mij daar tegen mijn zin doorheen wil laat gaan... Dat is niet iemand waar ik verder nog iets mee te maken wil hebben.

[edit]
Maar komt de wetenschap zo ver dat een man een kind in z'n buikholte kan voldragen dan zou ik zeker de embryo afstaan aan de man in kwestie, zodat hij 'echt' vader kan worden.

Maar moet er een duidelijke leeftijdsgrens worden gesteld? of ligt het meer aan het gedrag van de minderjarige om over te gaan tot abortus of een zwangerschap? Onder welke leeftijd vinden jullie dat er echt abortus gepleegd moet worden en moet dat verplicht gesteld worden???

ik vind dat het meisje uiteindelijk zelf de beslissing mag nemen maar ik vind dat haar ouders haar wel duidelijk laten zien wat voor een verantwoordelijkheid het is om een kind te krijgen, want dat beseffen een hoop jonge meisjes denk ik niet.

Eerlijk gezegd denk ik dat het vrij onboeiend is wat de wet daarover zegt, want het gaat hier om zo ongeveer de meest ingrijpende emotionele beslissing die een vrouw kan maken. Als een meisje het echt niet wil doet ze het ook niet, een kind van eeen minderjarige gedwongen aborteren lijkt me een nog groffere schending van de lichamelijke integriteit. En als haar ouders het willen houden maar het meisje zelf niet, dan vindt ze ook wel een manier om het te doden.,

Ja en Nee.

Ja in het geval als ze zelf abortus wil plegen. Als ze van zichzelf al weet dat ze het kind niet zelfstandig zal kunnen opvoeden en het kind geen leven te bieden heeft vind ik niet dat je haar dan moet verplichten het kind toch te houden.

Nee in het geval dat de minderjarige van zichzelf vindt het kind op te kunnen voeden terwijl dat helemaal niet zo is.

Na heel lang nadenken denk ik dat de grens bij 18 jaar zou moeten liggen. Hoe graag ook ik bijvoorbeeld een kindje zou willen opvoeden, als je 16 gaat dat gewoon niet. Je bent zelf nog kind. Mochten je ouders je willen helpen bij de opvoeding van je kindje dan is dat prima, dan houd je dat kindje gewoon, maar zo niet, dan niet.

dit vind ik belachelijk als het kind naief is laat ze het kind zitten maar de meeste halen het weg dus die zijn slim genoeg.
ik ben voor abortus.
want tieners/minderjarigen kunnen een kind niet opvoeden en door hun ouders het kind laten opvoeden is al helemaal geen goed idee.
dus kind er uit en de ouders hebben hier niets over te zeggen.
ze kunnen het allemaal goed zelf.
denk dat jongeren het soms nog wel beter weten dan de ouders wel moeten de ouders het kind steunen wat het kind beslist.
Maar de ouders moeten niet zeggen dat ze het kind moet houden omdat dat tegen het geloof is ofzow of anders om. Dat vind ik nu belachelijk.
en ik ken tevens ook wel een vrouw en die is nu ook rond de 40 die niet weet wat een kind krijgen is. De kids zitten allemaal in tehuisen en daar wordt je lekker van.

ik vind dat een meisje zelf mag beslissen. Ouders kunnen wel adviseren maar het is toch uiteindelijk het meisje zelf dat ermee loopt. Maar het zal ook aan de omstandigheden liggen en er is nog een verschil tussen een 17-jarige en iemand van 13..

Ik was 15 toen ik zwanger raakte...Ik heb ZELF besloten dat ik het kindje weg wilde laten halen, maar mijn ouders hebben hier wel een hele grote rol in gespeeld...Mijn ouders waren er namelijk helemaal van overtuigd dat ik het kindje 'toch' niet wilde...Dus ik heb er dan ook geen moment aan gedacht om het kindje te houden...Ik ben blij dat mijn ouders mij gesteund hebben met deze beslissing...Deze steun had ik wel degelijk nodig want op de 15de ben je dus egt nog niet volwassen...(nu nog niet, ben nu bijna 17 ;))

meisje, de andere kunnen hoog of laag springen als zij t niet doet, dan gebeurd t niet, ze kunnen invloed uitoefenen daarin maar niet beslissen

ik vind dat de beslissing uiteindelijk bij het meisje moet liggen, maar het kan heel goed dat ze wordt beinvloed door haar ouders. bijvoorbeeld als haar ouders zeggen dat het niet goed is voor haar lichaam, dat ze niet veel zal kunnen studeren of dat haar ouders, zo doen sommige stomme ouders, haar niet willen helpen met het kind. maar uiteindelijk moet zij beslissen, het is haar lichaam. een abortus is net zo goed ingrijpend en kan ook consequenties voor haar verdere leven hebben.

:o

waarom zijn ouders die zichzelf, hun dromen en hun plannen helemaal moeten wegcijferen voor een vergissing van hun dochter, die minstens tien jaar van hun leven en vreselijk veel geld moeten stoppen in een vergissing van hun dochter ineens 'stom'? ik vind het héél egoïstisch van een wicht dat zwanger wordt te eisen dat haar ouders haar helpen, zowel financieel als op andere manieren.
als ze helemaal zelf voor het kind kan instaan, dàn vind ik dat ze er recht op heeft haar vergissing te houden.


[edit] waarmee ik niet wil zeggen dat geen enkel wicht van vijftien haar kind mag houden, als haar ouders wél willen helpen met geld en opvoeding, mij niet gelaten, dat ze maar doen, ik wil alleen maar zeggen dat een kind van vijftien niet die hulp van haar ouders moet eisen. ze mag ze wel accepteren, maar moet niet lopen zeuren als ze ze niet vrijwillig krijgt. [/edit]

Ik vind, als een minderjarig meisje de verantwoordelijkheid kan nemen om met een jongen sex te hebben, dat ze dan ook wel de verantwoordelijkheid kan nemen om zelf te beslissen of ze wel of niet een abortus wil.

(dit bedoel ik natuurlijk alleen bij "vrijwillige" sex)

om seks te hebben moet je niet evenveel verantwoordelijkheid hebben als om een kind te krijgen!
verantwoordelijkheid in verband met seks gaat over veilig vrijen ivm soa en zwangerschappen, weten dat het niet iets is dat je 'zomaar' doet (of weten dat je erachteraf spijt van kan hebben), weten dat het consequenties kan hebben waarover je belangrijke beslissingen moet maken.
verantwoordelijkheid in verband met kinderen heeft met zoveel meer te maken dan met enge ziektes en moeilijke keuzes...

seks hebben hoeft geen gevolgen te hebben voor de rest van je leven, al dan niet abortus wél, en dàt is de reden waarom dat totale nonsens-argument van "als je seks wil moet je de gevolgen maar kunnen dragen" er niet bijgesleurd moet worden in geval van kinderen die kinderen krijgen...

Het is haar lichaam, dus is zij verantwoordelijk ervoor. Zij moet dus zelf beslissen wat ze doet.
Het was ook haar beslissing om onveilig te neuken (dat lijkt me meestal het geval), dus moet ze ook met de gevolgen zitten.

Bijvoorbeeld een meid van 16, kan (als het goed is) best logisch nadenken, in ieder geval al "denken" dus kan ze heus wel beslissen of ze het kind neemt of niet.

Behalve als ze psychisch niet helemaal in orde is, zou ik de beslissing aan een ander overlaten.

Nou jaaa, wat een onzin zeg. Waarom zouden je ouders deze beslissing nemen?! Het zit in jóuw buik en het is jóuw kind. Stel je ouders zijn nogal streng gelovig en jij móet het kind van hen houden terwijl je het zelf absoluut niet wilt, dat is lekker dan! Of andersom, dat is net zo erg. Je kunt, ook al ben je nog zo jong, op dat moment daar wel je eigen mening over hebben. Als jij dán geen kind wilt, móet je er ook geen 1 nemen. Op dát moment wil je t kind namelijk niet opvoeden. Dat heeft helemaal niets met leeftijd te maken. Verder heb je een trauma voor het leven als je het kind weg moet laten halen terwijl je dat helemaal niet wilt. Zoiets komt nogal hard aan en zo'n klap zul je de rest van je leven blijven voelen (andersom misschien ook wel, maar minder erg denk ik).

Zij beslist daar zelf over. Als ze oud genoeg is om zwanger te kunnen worden (a.k.a. vruchtbaar is), is ze oud genoeg om een dergelijke beslissing zelf te nemen. Tegen die tijd weet je heus wel wat er allemaal bij de zwangerschap, geboorte en opvoeding van een kind komt kijken.

dat is 'm juist, ik vind juist dat dat meisje NIET alleen mag beslissen dat ze het kind neemt...
als ze goed genoeg "logisch" kan nadenken, waarom heeft ze dan onveilige seks (gehad)? als ze niet eens verantwoordelijk met haar eigen (!!) lichaam kan omgaan, vind jij haar dan verantwoordelijk genoeg om een kind op de wereld te zetten? het lijkt me net getuigen van absoluut niet genoeg verstand, zin voor verantwoordelijkheid en volwassenheid.


(waarom gaat nou niemand in discussiehiehie?? :mad: ;) )

Dan mag die vader zelf een draagmoeder zoeken die de zwangerschap volbrengt. Dit is niet en nooit een beslissing die iemand anders dan de moeder mag en kan nemen.

Ik ben persoonlijk van mening dat wanneer iemand de verantwoording niet heeft om een kind op te voeden dit zeker niet moet doen. Een ongeboren kind zal nooit de pijn voelen van verkeerde keuzes van de ouders. Als je op 16 jarige leeftijd een kind krijgt verziek je niet alleen je eigen leven je kunt ook het leven van je kind verzieken en in bijna alle gevallen is de vader na enige tijd weg, omdat deze de verantwoording gewoon niet aan kan wat ook logische is.

Maar wie er beslist? Wie beslist er over leven en dood.

Ik vind het meer een beslissing voor beide ouders en niet 1 specifiek.

Sommige kunnen evengoed (logisch) nadenken, maar toch maken ze de fout van onveilig vrijen. Onveilig vrijen en de beslissing over een kind kun je moeilijk met elkaar vergelijken.

my point exactly...


* zucht *

neen, jij zette het onveilig seks en de beslissing over een kind met elkaar in verband, dat de "moeder" daarom niet alleen mag bepalen over het krijgen of niet krijgen van een kind.

Dit vind ik belachelijk :nono:

En zucht maar, het leven is hard ^_^

ik zette niet de onveilige seks en de beslissing over een kind met elkaar in verband, ik zette de verantwoordelijkheid over seks en de verantwoordelijkheid over een kind met elkaar verband, wat totaal verschillende zaken zijn.

ik vind dat iemand wél verantwoordelijk genoeg kan zijn om verstandig met seks om te gaan, maar op hetzelfde moment niét verantwoordelijk genoeg is om in te staan voor het grootbrengen van een kind.