Frank [uki verhaaltje]
Wow wat was dat,..? Te snel raasde de trein voorbij het moestuintje waarin een klein vervallen huisje staat. Een rare steek van schrik voelde Frank ervan in zijn buik. Al is het de zoveelste keer dat hij langs dit moestuintje rijd, nu pas valt hem het raampje op wat in het oude vervallen huisje zit. Achter het raampje was iets. Het leek net of er iemand door het doorheen keek, op zich is dat niet vreemd, maar het voelt het zo vreemd, het leek net of diegene op hem zat te wachten, alleen om zijn gezicht te laten zien. Waarom?, misschien om hem bang te maken? Wat was het eigenlijk? Echt duidelijke lichaamsvormen kon hij niet zien. Het leek meer een schim, alleen de ogen vielen Frank zo op, het waren vragende, doordringende ogen. Brr,... hij krijgt er kippenvel van. Maar wat was het nou?, vraagt Frank zich af, zag ik het zo vaag omdat het donker in het huisje was?.. En waarom keek hij zo akelig naar me?, alsof hij me betrapte van iets, maar dat kan helemaal niet. Ik zit in de trein, ik mag naar buiten kijken. En dat ik hem daar toevallig had gezien, kan ik ook niets aan doen! Terwijl Frank met deze gedachtes hij nog hard aan het denken is stopt de trein zonder dat hij er erg in heeft. Mensen stappen uit. En nieuwe mensen stappen in. Al dromend kijkt hij uit het raampje. Dan opeens staan recht voor zijn neus diezelfde vragende, doordringende ogen. Nog geen 5 cm afstand zit er tussen. Het kippenvel springt op Frank z’n hoofdharen. Verstijfd van de schrik blijft hij kijken. Maar hij wil niet kijken. Dan hoort hij zijn naam roepen. Het is een heldere vrouwen stem. Frank,…Frank..! Hij voelt een hand op zijn schouder die hem zachtjes heen en weer schud. Frank…Frank hoort hij nog een keer.
*frank schrikt wakker en realiseert dat het maar een droom was*
Dit verhaaltje heb ik net verzonnen,..ik wilde het nog afmaken,...maar daar had ik geen zin meer in,...vandaar dat flauwe einde:p
maar ik wil jullie kritiek (motiveer het dan ook a.u.b.) graag horen
doeidoei
|
