sentimentje
 

plotseling was het, vanuit het niets
we hadden samen film gekeken.
zo'n mooie film, ontroerende, 'k
weet niet meer hoe die heet.

de aftiteling kwam, ik draaide om
"mooie fi.." maar verder kwam ik niet.
je huilde en ik wist niet of ik je eerder
had zien huilen.

je huilde en ik wist niet wat ik nu precies
moest doen. ik gaf mezelf een houding
zo van "goh, hee.. wat euhm... tja.."
maar die bleek niet zo geslaagd.

een arm om je heen slaan deed ik niet.
dat was vergeten en vergeven. veel te
lang gelee. je zou 't me kwalijk nemen.

plotseling was het, vanuit het niets.
we hadden samen film gekeken.
zo'n mooie film, ontroerende, 'k
weet niet meer waarom.

maar ineens greep het me beet,
je tranen. en ik huilde als een kind,
dat door haar moeder was verlaten.

je draaide je om, en zei: "stil maar.
het was mooi." en liep weg, om nog wat
te drinken te halen.
ontredderd liet je me achter, als een klein
kind op de eerste dag van de kleuterklas.

.Die eerste twee strofes zijn echt ontiegelijk mooi :eek: . Daarna heb je hier en daar een barstje (het leest niet lekker, of het klinkt onhandig), zie strofe 3 regel 3, en die hele laatste strofe vind ik minder.

Maar alleen al vanwege die eerste twee, is hij het lezen waard (y)