Zinloos Geweld. [kort verhaal]
 

Ze zat in de les dromend voor zich uit te staren. Haar pen zweefde boven het papier. Hij was het enige waar ze aan kon denken. Zijn lieve lach, zijn warme ogen. Hoe hij haar elke dag opnieuw behandelde. Liefdevol.
Ze werd uit haar gelukkige dagdroom gehaald door haar beste vriend. Hij nam haar mee de klas uit en keek haar ernstig aan.
“Volgens mij wil ik het niet eens weten.” grijnsde ze, maar ze keek hem daarna ook ernstig aan. “Wat is er?”
“Ik heb net gehoord…dat…nou ja…Je vriend is overleden.”
Ze staarde hem wezenloos aan.
“Het was zinloos geweld. Het spijt me. Ik weet hoeveel je van hem hield.”
“Je weet helemaal niks.” zei ze kil. Ze pakte haar tas op en vluchtte het gebouw uit.
Thuis dook ze meteen achter de computer. Maar zijn icoontje bleef rood. Zijn telefoon stond uit. Ze was radeloos.
Ze leefde verder als een zombie. De lessen gingen veel te langzaam voorbij en ze miste alles wat er in de lessen werd verteld, want die tijd vulde ze met droevig voor zich uit te staren. Ze minachtte de leraren die haar condoleerden, want wat wisten zij nou van hun liefde?
Vier dagen na het slechte nieuws kwam haar beste vriend weer de klas binnen. Ze keek hem vragend aan. Hij keek terug, pakte haar tas voor haar in en trok haar mee.
Op de gang rukte ze zich los.
“Wat is er?”
“Kom mee. Het gaat om hém.”
Ze keek hem smekend aan.
“Doe dit niet, doe het alsjeblieft niet, ik kan het niet aan. Alsjeblieft.” smeekte ze.
“Jawel, kom mee.”
Hij greep haar bij haar hand en sleepte haar mee naar het kamertje van hun afdelingsleider. Hij deed de deur open, liet haar binnen en verliet de kamer daarna weer, de deur achter zich dichttrekkend.
Ze liep naar binnen. Daar stond híj. Met een blauw oog en schrammen en blauwe plekken op alle zichtbare lichaamsdelen. Ze trok het niet meer en zakte door haar benen. Op haar knieën zat ze op de vloer en huilde met lange uithalen. Hij ging naast haar tegen de muur aanzitten en trok haar naar zich toe. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hield haar zo een tijd vast. Haar zoute tranen lieten natte plekken op zijn shirt achter.
“Het is al goed schat.” fluisterde hij. “Het is al goed. Ik overleef het wel.”
Hij ging door haar haren en bedaarde haar een beetje. Ze keek omhoog en gaf hem een zoen. En nog één. Ze zoende zijn hele gezicht en gaf zachte kusjes in zijn nek. Ze rook een geur. Die bekende geur. Zijn geur. Tranen welden weer op en stroomden geruisloos over haar wangen. Hij legde zijn handen om haar hoofd en veegde met zijn duimen haar tranen weg. Hij gaf haar een paar kleine kusjes op haar lippen. Ze ging tegen hem aanzitten en staarde wazig voor zich uit.
“Waar was je?” vroeg ze zacht.
“Buiten westen, voornamelijk.” antwoordde hij zacht terug. “Ik heb eerst de hele nacht bewusteloos op een oprit gelegen. Mensen hebben we gevonden en me naar het ziekenhuis gebracht. Het valt nog mee.”
“Valt mee? Wat was er gebeurd dan?”
“Wat heb je gehoord.”
“Zinloos geweld.”
“Ja, dat klopt wel. Kijk één seconde te lang naar een groepje en ze hebben een reden om je in elkaar te timmeren. Ik heb nog geluk gehad. Andere slachtoffers van dat groepje hebben het niet overleefd of kwamen in coma. Ik heb alleen maar m’n enkel zwaar gekneusd ofzo.”
Ineens zag ze het verband om zijn linkerenkel zitten.
“Het gaat wel weer over hoor, schat. Ik heb ook die dingen.” zei hij met zijn bekende, lieve lach en hij wees naar de hoek, waar zijn krukken stonden.
De bel klonk door het gebouw. Ze bleven tegen de muur aanzitten en negeerden het lawaai van de passerende leerlingen die van les wisselden. Ze lag met haar ogen dicht in zijn armen en genoot van het moment.
“Nou, ik zie het al.” klonk de stem van haar afdelingsleider door het kamertje. “Neem jij maar lekker vrij en ga er vandoor met die jongen. Ik schrijf wel even een briefje, geef je die zo aan je leraar? Daarna wil ik je voorlopig niet meer terugzien, begrepen?”
“Ja, duidelijk.”
“Mooi. Het achterstallige huiswerk wat je nu nog hebt, maak je maar een andere keer. Ik laat je nog wel terugkomen, hehe.” grinnikte hij. Hij overhandigde haar het briefje en ging achterover in zijn stoel zitten. Na de afdelingsleider dankbaar aangekeken te hebben, hielp ze hém overeind en liep samen met hem de deur uit, naar haar volgende les.
De leraar wilde al tegen haar gaan preken dat ze alwéér te laat was, maar ze drukte zonder een woord te zeggen het briefje in zijn hand en vertrok naar buiten.
Ze liepen over het schoolplein weg, maar op het midden kon ze zich niet meer houden. Ze liet haar tas vallen, sloeg haar armen om zijn nek en zoende hem. Zijn armen lieten de krukken los en plaatsten zich rond haar middel. Alle passie, verlangen en verdriet zat in die zoen. Ze voelde zijn tong de hare raken. Ze proefde zijn smaak. Fijne smaak. Zo’n zoen zou ze waarschijnlijk niet nog een keer krijgen. Met moeite lieten ze elkaar los en keken elkaar aan. Lichtjes twinkelden ondeugend in zijn ogen en ze lachte naar hem.
“Ik hou van jou.” zei ze zacht.
“Ik meer van jou.” grinnikte hij.
Ze hoorde vaag geklap, eerst zwakjes, maar dat ging al snel over in een daverend applaus. Ze keken om en zagen de halve school uit de ramen hangen. Haar klas hing met zijn 27 mensen over elkaar uit de ramen en klapten en juichten het hardste van iedereen. Ze lachte breed en hij grijnsde. Ze gaf hem nog een zoen. Toen pakte ze haar tas op, nam zijn hand en liep met hem het plein af, het nog steeds daverende applaus achterlatend.

Het begin lijkt afgeraffeld en verkort, heel erg jammer.
verder : Ze minachtte de leraren de leraren die haar condoleerden,
dubbel?

ben verder te lui om foutjes eruit te halen, laat dat maar aan lucifer over :P


Grimmie

Lol, good old lucifer ;)
Wat zouden we doen zonder haar :D
Ik begrijp niet goed hoe dat meisje 4 dagen lang niet te horen kreeg dat haar vriend niet dood was.
Daar klopt iets niet :)
Niet echt mijn stijl, maar ik ben een bastaard ;), wel niet echt, maar bon. Wsch vinden veel meisjes dit een prachtig verhaal, maar helaas ben k niet lovy-dovy. Can't stand happy ends ;)
Neenee, best een goed verhaal.
Me so lazy today, ik heb 4 fouten zien staan ofzo, en ik wil ze niet opschrijven. sorry :)

Leuk (y)

geen deftige commentaar wegens examen-stemming

gefixt

Wat raar dat ze te horen krijgt van haar beste vriend dat haar vriend dood is (hoe weet hij dat?), dat ze geen contact zoekt met zijn ouders en dat haar vriend na vier dagen gewoon blijkt te leven.

@Millroy: ik ben echt een meisje, maar dit is niet mijn smaak. :)

Ik zie wsch, dit was buiten de zusters van deze wereld gerekend :p
Astuanax, hier het zelfde, ffing examens :p
veel succes dude.
@phoebe, was jij dat die probs had op school? Maar jullie hebben geen examens zeker?
nog die chance.

Dit is inderdaad een beetje kil. Ik kan me niet precies voorstellen hoe ze dan kijkt, wat ik graag doe als ik een verhaal lees. Ik zou als ik haar was keihard gaan blèren. Maar ik ben haar niet. Duzz...
Ik zou haar denk ik laten blèren.

En ik ben ook een echt meisje, en ik vind hem wel leuk. Wel mijn smaak. Hoe zieliger of spannender hoe beter!

-xxx- puppie der forum (he Grim en Astuanax? ;) )

Veel puppy's worden verzopen :evil:
Nee! soute Millroy :nono:
Och jongen zwijgt!
HA! Make me!
Sorry, het wordt me allemaal teveel. :(
Hoe kun je nu eigenlijk geen echt meisje zijn?
Omgebouwde mannen zijn omgebouwde mannen dus...

Ok ok ok ok ok ok!! Grimmie begon al over me, liet expres niks van me horen. :p Het is warm, desondanks ben ik zo lief er spellings- en taalfouten uit te halen. Hier komt ie: :D
Kunnen ogen warm zijn? Misschien kan je beter "warme uitstraling" gebruiken.
Waarom "het spijt me"? Ook de zin erna hoeft er niks te staan. Beetje overbodig en heeft niks met die beste vriend te maken. Mijn mening, maar het zorgt er wel voor dat het niet lekker loopt.
Te kil...
Opeens "me". Ik heb geen idee, maar volgens mij past dat daar niet. Moet "haar" zijn denk ik. (Je schrijft niet in de "ik" namelijk...)
"Ze" keek...
Staat niet mooi. :bloos:
Dit klopt niet... Eerst wil hij haar voorlopig niet zien, en dan moet ze nog een keer terugkomen... En van dat "hehe" kan je beter "haha" maken.
Vanwaar dat steepje op de "e"? Is niet nodig toch?
Op het midden?....

Dit was het...
Valt nog mee:)

Nu mijn mening: Ookal ben ik een meisje, ik vind het niks. :bloos: Veel cliche, geslijm, en alles gaat te snel. Ongeloofwaardig af en toe, weinig emotie (behalve bij de liefde, maar dat is nou juist niet het belangrijkste...) en zinloos geweld komt niet sterk naar voren. Dat was misschien niet je doel, maar dat had mij mooier geleken. :)

probs op school? ach, behalve het feit dat ik waarschijnlijk van 2vwo naar 2 havo ga :o is er niks

JIJ MIERENNEUKER :p

sorry maar ik ben verliefd (heeeeel erg) en ik had dit gedroomd. Ik heb t opgeschreven, maar als ik er nog meer aan ga veranderen dan verneuk ik t helemaal erg, dus dit was nog goeie versie :p

ik zal alles ff veranderen, en dat me: ik begin laatste tijd heel vaak in de ik vorm te schrijven als ik in de hij vorm bezig bent
irritant (n)

thanks iig

Oh ja, trouwens, de hém met accent want anders denken mensen mss dat ze de afdelinsleider helpt?

Mieren neuken is lekker. :D

Nou, hém slaat wel op die jongen hoor. Anders moeten ze maar eens goed leren lezen, die mensen. ;)

Alsjeblief verliefde Phoebe. :)

:D

tsktsk, dat is geen taal voor een jonkvrouwe.
Ga je boekje etiquette (eetikwete) van buiten gaan leren :)
Foei Astuanax, har in dit gedrag aanmoedigen, jij nozem :p
(héhéhé)

Ja echt! Nooit geprobeerd? Ik ben er verslaafd aan. :p

Ik kan hier echt hele zieke dingen bij bedenken :s *krijgt inspiratie voor naar verhaal :evil: *

Sorry voor het offtopic zijn, maar weet iemand een goede vertaling voor unspeakable?
Onuitspreekbaar word niet gezegd hé?
help mij oh intelligente Nederlanders ;)

Heb je geen woordenboek? ;)

Hetgene wat niet uitgesproken kan (dient) te worden

Ik bedoel in één woord. :)

:bloos:

ik ben niet verliefd :o :rolleyes:

Wel waar. :p

nah man :p :rolleyes:

Zwakjes (N) :P

verliefdheid is zo'n geweldige inspiratie bron. ik hou van verliefd zijn! alleen ben et niet zo vaak :s .... ow sorry, beetje offtopic...

maar je verhaaltje vind ik idd ook niet bijster goed :rolleyes:
concentreer je maar op anouk en danny :D hehehe...

Ik ben nog niet begonnen aan anouk en danny, het zijn al vijf pagina's en ik ben te lui om ze allevijf te lezen...(eigenlijk zou ik ze zo snel mogelijk moeten lezen, er komen enkel reacties bij :rolleyes: )

dan heb ik slecht nieuws voor je... tzijn in totaal 11 pagina's (y)

in totaal heb ik er nu 40 :o

:eek:
patster :);)

Nou, om eerlijk te zijn...
Ik vind het niets. Het begin sprak me aan, omdat ik begrijp hoe iemand zich voelt als diegene wezenloos verliefd is.. maar daarna werd het helemaal niets. Hoe kan een beste vriend haar zo maar de klas uit halen? Ik begrijp bovendien niet hoe haar beste vriend het weet en het haar komt vertellen, niet haar ouders/rector/of iemand anders.
Ze neemt idd geen contact op met de ouders van haar vriend, dat vind ik heel vreemd.
Hoe kan er trouwens nou een misverstand ontstaan over de dood van iemand? Bovendien is er geen avondwake, geen begrafenis, gaat ze niet bij hem kijken.
Nee, dit verhaal spreekt me absoluut niet aan, ik vind het niet goed opgebouwd en er klopt helemaal niets van.
Helaas..!

Bedankt voor de aanmoediging ;)

sorry :p

66.6% van wat ik heb :P

DAT is pas patserig :D

:D hihi