Verlangen
 

Ik verlang naar je woorden
zo zacht gesproken,
naar de stevigheid
van nimmer worden gebroken

Ik verlang naar opnieuw
zachtjes herboren,
met de warmte aan mijn hand
in werkelijkheid nimmer verloren

Ik verlang naar de vrijheid
van werkelijk sprekend zijn,
in een spiegelbeeld
nimmer breekbaar, doch klein

Ik verlang en waarschijnlijk te veel
maar ooit heb ik gevoeld,
de schoonheid van bestaan
misschien zoals bedoeld

...stilte, en een zacht applaus, keihard bedoeld...

LIefs.

Ik weet niet wat het is met je gedichten, maar het is elke keer weer de sfeer van je woorden die me aanspreekt. Ze zijn vol van melancholie, hoop, berusting, zachtheid. Zo kan ik het misschien nog het beste omschrijven.

Op het gedicht zelf heb ik weinig aan te merken. Knap geschreven. Alleen dat zachtjes herboren komt ietwat geforceerd over.