Je irriteren/ergeren..
 

Ik heb de vervelende eigenschap dat ik me heel snel aan mensen irriteer/erger. Dit zullen vast wel meer mensen hebben. Daarom deze vraag:

Hoe voorkom je die irritatie of wat kun je er tegen doen?
Ik denk vrij weinig. Degene aan wie je je irriteerd, kan er soms niks aan doen en heeft het zelf niet door. Of wanneer je er iets van zegt, veranderd/stopt degene niet.

Kortom: je irriteerd je aan iemand, praten met degene helpt niet, omdat hij/zij niet wil of kan veranderen of je anders zelfs wil slaan als je je smoel niet houdt ( dat is extreem, maar het is wel realistisch). Hoe moet je hiermee omgaan?
Hoe irriteer je je minder?

Ik zal het maar voor anderen zeggen, want deze zou geheid komen: tel tot 10

Niet mijn mening, ben alvast de reacties vooruit :)

In eerste plaats (niet om je graag te willen verbeteren maar meer voor de duidelijkheid): je ergert je aan iets, en iets irriteert jou. Niet andersom.

Weet je een ergernis heeft altijd te maken met iets in jezelf. Als je je ergert aan de schoenen van je buurvrouw, dan is het een teken in jezelf dat er een reden is om je daar zo aan te ergeren. Bovendien is een ergernis altijd een herkenning van iets in jezelf. Dus je moet aan je zelf werken en niet aan die anderen. Want JIJ stoort je eraan.

Wat zorgt er voor dat jij je zo ergert aan dingen?

Een oplossing hiervoor is het volgende. Kraak in je hoofd niet bij voorbaat al mensen af, maar zorg voor een liefdevolle verbinding met ieder mens, of je je nou ergert aan die persoon of niet.

Ik ergerde me vroeger trouwens ook altijd aan alles en iedereen. Totdat ik het bij mezelf ging zoeken...

Gelukkig maar. Waarom zouden mensen moeten veranderen ten goede van jou? Laat ze zichzelf zijn en nogmaals: kijk naar jezelf en werk eraan.

nou meestal laat ik het dan maar, ik zeg ergens niet zo snel wat van, mits ik die persoon niet ken. Als het een goede vriend van me is hou ik liever mijn mond, heb de ervaring dat het na een tijdje wel weer beter gaat.. Maar bij mensen die ik niet ken en die ronduit irritant staan te doen maak ik wel eens een opmerking ja..

Ja, dat heb ik ook heel erg...ik erger me heel snel aan iets. Vooral bij mijn vader, ik weet niet hoe dat komt...maar gewoon aan zijn gedrag enzo. Ik probeer het om er niet wat van te zeggen, want hij doet het niet expres.

Ook trouwens als iemand chips zit te eten naast mij, kan ik totaal niet tegen. Ik probeer me dan in te houden en ga dan even naar de wc of wat drinken halen ofzo. En daarna op een andere plaats gaan zitten...

Als ik er wat van zeg komt er meestal ruzie en ik weet dat het aan mij ligt, dus zeg ik er niks van. Behalve als ik weet dat diegene het expres doet, om mij te pesten. Ik weet het verder ook niet... :confused:

niet altijd

Bedankt voor de reactie's....1 ...2 ...3...4...5...6...7...8...9...10

Dat tot 10 tellen helpt niet altijd bij iedereen, maarja.
Het goede is mensen meer bekijken, tja, het is te proberen

blowen helpt ook altijd. :D

Wat Bugge al zegt: ergernis is altijd iets in jezelf dat opgeroepen wordt.
Het is dus ook je eigen verantwoordelijkheid om hier iets mee te doen.
Je kunt de dingen waar jij je aan ergert gebruiken om er achter te komen aan welke dingen je zelf nog moet werken in jezelf.
Je hebt een zender nodig en een ontvanger. Als één van die ingrediënten er niet is, is er geen spraken van irritatie of ergernis.

Een irritatie of een ergernis is altijd een extreme vorm van een bepaald signaal. Het kan licht extreem zijn of heel erg extreem.

Om maar eens een voorbeeld te geven:
Als iemand heel erg hard tegen je schreeuwt en je merkt dat je daar een heftige (extreme) reactie op hebt in je eigen lichaam, dat jij jezelf bijvoorbeeld wilt verstoppen, boos wordt of bang dan kan je bij jezelf nagaan waar dit door komt en wat het bij je los maakt. (Triggeren).
Als je in staat bent om je eigen reactie te analyseren zou je kunnen leren om beter om te gaan met mensen die tegen je schreeuwen.

Het zou namelijk zo kunnen zijn dat de persoon die schreeuwt zelf doof is en dus niet kan horen hoe hard hij praat. Of de persoon kan boos op je zijn en hij wil door te schreeuwen de macht over je uitoefenen. Ook zou het kunnen zijn dat je bepaald werk doet waarbij je tegen elkaar moet schreeuwen. (beursvloer, bouw, barkeeper in een disco)

Bij wijze van voorbeeld betrek ik een fictieve case op mezelf:
Stel dat ik die reactie op het schreeuwen in mijzelf voel (de ergernis of irritatie) dan analyseer ik die reactie door het gevoel dat ik heb sterker (meer extreem) te maken. Ik vraag mij af wat er in mij word opgeroepen.
Door schreeuwen voel ik angst en voel ik mij bedreigd. Wanneer is dit dan ontstaan? Toen mijn ouders gingen scheiden schreeuwden ze heel erg tegen elkaar en was ik bang dat er iets ergs zou gebeuren. Sinds die tijd kan ik niet tegen schreeuwen.
Hoe kom ik hier af?

Door te onderkennen dat de ergernis bij mijzelf ligt en door de gevoelens van angst los te koppelen van schreeuwen kan ik nu makkelijk tegen iemand zeggen: je mag wel iets zachter praten want ik kan je goed verstaan. Ik doe dit niet meer met de lading van mijn ergernis of irritatie. Het extreme gedeelte is dan niet meer in mij aanwezig.
Bovenstaande is slechts een voorbeeld van hoe iets zou kunnen gaan.

Conclusie:
Ergernissen en irritaties zijn triggers in jezelf van een onderliggend onverwerkt gevoel. Het is bijna niet mogelijk om te leven zonder ergernissen of irritaties omdat er zo veel dingen zijn die wij wellicht nooit zullen kunnen verwerken en er komen ook steeds weer nieuwe triggers bij.

Ergernis heeft altijd met jezelf te maken.

Dat ergernis en irritatie bij jezelf ligt, snap ik. Maar dat je zelf altijd de oorzaak bent van het probleem?

Voorbeeldje: je zit in de bus en iemand trapt de hele tijd tegen je stoel aan. Degene weet heel goed hoe irritant dat kan aanvoelen voor degene voor zich, maar blijft evengoed overheerlijk doorgaan. Dat gevoel dat jij krijgt is irritant en wordt steeds erger. De meeste mensen kunnen daar niet tegen.
Zoiets ligt toch meer aan degene die "irritant" is?

Soms maakt iemand zich irritant, waardoor mensen zich om hem/haar heen wel moet gaan irriteren.

Iedereen heeft wel een punt wanneer je je gaat ergeren aan iets of iemand; dat is gewoon menselijk.

Als iemand tegen je stoel gaat trappen, is dat behoorlijk ergelijk en is dat iets dat bij veel mensen over dat 'punt' heen zou gaan. Er zijn natuurlijk ook mensen die zich er niks van aantrekken; maar zelfs die hebben wel een punt wanneer iets ze gaat ergeren. Het ligt natuurlijk ook een beetje waar de gevoelige snaren liggen; wat de achtergrond is van iemand. Met oefening, zou je jezelf kunnen aanleren je niet meer te ergeren aan mensen die tegen stoelen trappen.

Helemaal raak !!! (y) (y)

oefening...makkelijker gezegd dan gedaan

k erger me niet zo snel aan mensen. maar wel vaak heel snel aan mijn moeder, ja aan haar kan k me echt heel snel ergeren. dat zijn kleine dingen, bij t eten als ze per ongeluk een keer smakt ofzo (zoals iedereen wel es n keer heeft) als zij op de wc zit als ik net wil, als ze me in de weg staat. en vaak zelfs wel al als ze me roept...best erg soms hoor, :)

voor de rest erger ik me soms alleen als ik o.g. ben/moet worden, maar dan hou k me gewoon stil en dan is t zo over.

wanneer niet?

ik erger me heel erg aan mn vader. eig aan alles aa nhem. maar heel erg bij het eten. ik probeer er zo min mogelijk op te letten. wat ik wel es heb gehoord is dat als je je heel rg aan iemand ergert je moet proberen te letten op de positieve dingen van zo iemand. mja ik vind dat heel moeilijk bij mn pa. mja je kan het miss proberen?

gewoon negeren en als je met de persoon praat zet je verstand op nul.

Nou ja, acceptatie. Mensen lekker laten doen wat ze willen. Als iemand lelijke schoenen wil dragen, nou boeiend, als hij/zij er maar blij mee is. Blijf rustig. Denk eerst even na: schaadt het jou? Zo nee: dat zit het goed.

Natuurlijk, dat lukt niet altijd. Er blijven wel dingen waar je niet tegen kunt. Ik kan er bijvoorbeeld niet tegen als het heel stil is en een ander (of ik zelf soms) zit te eten. Dan hoef je niet te smakken, je hoort het toch wel. Bah.
Maar probeer die ergernissen in ieder geval te minimaliseren. Denk bij zo veel mogelijk dingen: lekker zelf weten, ik doe ook waar ik zin in heb.

Dat is 't altijd; maar toch. Als iets je irriteert, probeer je gedachtes te verzetten; probeer jezelf met iets anders bezig te houden.

En als je eenmaal, bijvoorbeeld, op internet een reactie geplaatst hebt, maar naderhand besef je dat je gereageerd hebt alleen omdat iets je irriteerde, haal de reactie dan alsnog weg (of pas 'm aan).

NEway.

Persoonlijk irriteer ik me het meeste aan mijn ouders; ik weet ook niet precies waarom, het in mijn geval extremer is bij mijn ouders dan bij de rest van de mensen. :|

Gedachtes verzetten , er gewoon minder aan denken, het negeren zoveel mogelijk ...
bedankt voor de reactie's, top (y)



*maar dit was geen: "waar erger jij je altijd aan? of aan wie?" topic. Want anders wordt dit topic wel erg uitgebreid. Je kunt je namelijk echt aan van alles ergeren, krakende chips tot blerende kinderen in de bus.

Ik erger me altijd aan de afdroogdoekjes in de wc. De mensen die de WC's schoonmaken en de dingen bijvullen, vullen ze altijd tot op de nok toe vol. Met het gevolg, dat als je er een papiertje uit wilt trekken dat je 't papiertje of helemaal tot gort scheurt, of dat je gelijk 20 papiertjes meetrekt.

Heel irritant.

:o

Neem een knuffel of een huisdier op schoot; zorgt meestal ook wel voor goede afleiding of verzachting van irritaties. :o

*knijpt keel van kat dicht*

oewww. dat lucht op :o

ik denk dan bij mezelf: ik doe net zo goed irri als al die andere mensen... ik heb het zelf niet door en zij ook niet..

ik denk dat frustratie of irritatie een achterliggende reden heeft of hoe zeg je dat, er is iets gebeurd waardoor je je boos of chagerijnig voelt, daarna gebeuren er kleine dingen waarom je je vreselijk kwaad kan maken.

dus ga bij jezelf na ben ik echt boos omdat een kind in de bus tegen je stoel aantrapt of ben ik eigelijk boos omdat ik.. tja bijvoorbeeld bang ben dat ik niet slaag, ik noem maar wat..

Want de ''normale'' reactie is dat je dat kind waarschuwt en er wat van zegt, ergens anders gaan zitten, of denkt laat hem lekker lol hebben, als ik niet reageer is het vanzelf niet grappig meer. oefen gewoon met dat soort gedachtes en probeer jezelf te beheersen want een mens aan snot schoppen in de bus voelt misschien even als een opluchting maar op de lange termijn schiet je er niets mee op.

als iemand de hele tijd tegen je stoel trapt in de bus
ik doe dat zelf namelijk nooit, maar dat maakt het niet minder irritant

de laatste tijd irriteer ik me ontzettend aan mn huisgenoten, een aantal dan. een meisje lacht altijd ontzettend hard en daar kan ik niet tegen, ik zet dan gewoon keiharde muziek op zodat ik t niet hoef te horen