Onzekerheid vergroot als iemand laat merken dat ik 'leuk' ben.
 

Het is echt een rot probleem en ik word er helemaal gek van. Altijd als iemand tegen me zegt dat ik aardig, lief of leuk ben wordt ik zo onzeker. Niet direct natuurlijk, maar wel vrij snel. Bijv. als diegene dan een keer iets vergeet (een afspraak/smsje/mail/telefoontje) dan denk ik meteen dat diegene me haat ofzo. Het is niet alleen zo bij vriendjes dan ik vrij bang ben alsnog te worden afgewezen, maar ook bij vrienden.
Vanaf het moment dat iemand heeft gezegd dat we iets kunnen afspreken ben ik zo kwetsbaar. Eigenlijk moet het heel leuk zijn, maar dat is dus zeker niet zo. :(
Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan, herkent iemand dit? En heeft iemand tips?

Dit had mijn berichtje kunnen zijn... ik herken t heel erg.. dus tips zijn idd welkom..

dan heb ik een andere vraag voor jullie, hoe gaan jullie om met kritiek? Is dat net zo moeilijk om mee om te gaan??

In de regel kun je ervanuit gaan dat als iemand een compliment geeft het ook meent. Waarom zou je er dan verder over nadenken, das helemaal niet nodig, neem het voor waar aan.

Ik snap het ook wel, als ik van een collega een compliment krijg ga ik verder denken, wil hij mij in slaap sussen, terwijl het eigenlijk niet goed is, of meent hij het, maar dat is omdat de concurrentie moordend is.
Maar nu kan ik er wat beter mee omgaan en trek ik me van complimenten en kritiek niet zoveel meer aan tenzij het van mensen is om wie ik geef, of van wie de mening voor mij wel belangrijk is.

Herkenning? Ja.
Tips? Nee, anders had ik er al iets aan gedaan en zou ik het niet meer in mezelf herkennen.

misschien moet je het omdraaien. als jij es een afspraak vergeet, 'haat' je die ander dan? lijkt me niet. toch?

Ik kan er ook slecht tegen, ik geloof het gewoon niet...

ik luister er niet naar... maar ja, ook waarschijnlijk vanuit onzekerheid... mja, voor mij werkt het... ook al kan het wel eens lomp zijn...

of ik ga juist heel arrogant doen... en ik zeg van: ja klopt... soort van grapje en dan ga ik zo weer om het ondwerp "ikzelf" heen terwijl iemand anders dat juist wil aansnijden...

ik vond dat idee van Lente wel goed... de rollen in je gedachten omdraaien zeg maar(y)

ik had dat probleem zo erg dat het me ging belemmeren ik volgde een assertieviteits cursus misschien is dat wat voor je.
Dan word je geleerd hoe je er mee om moet gaan en tips hoe je dat kunt blijven toepassen het heeft mij in ieder geval erg goed geholpen.

Lijkt me juist dat het andersom is, dat je onzeker wordt als niemand je leuk vindt.

Maar ik kan me ook wel voorstellen dat iemand denkt: "Ik ben een sukkel, niemand zit op mij te wachten."

weet je wat pas lullig zou zijn als je denkt dat je leuk bent en je bent niet leuk.
Wees niet bang meeste mensen weten dit van zichzelf, dus als je weet dat je leuk bent ga er dan op af!

^
Niet mee eens.... Sommige mensen vinden "niet leuke mensen" namelijk wel leuke mensen. Die vallen daarop.

Als iemand kritiek op me heeft probeer ik dat op de eerste plaats te ontkennen/goed te praten. Tuurlijk denk ik er daarna wel over na en probeer ik eraan te werken. Alleen niet op dat moment, omdat ik me dan toch wel even vervelend voel...

Ik neem het compliment ook wel aan. Ik denk erover na en keur het af/goed. Vaak is het erg prettig om te horen. Tot een paar momenten later. Dan ben ik bang die populariteit te verliezen. Ik maak fouten en mensen vinden me níet meer leuk. Snap je het verschil? Vóór het compliment ben ik neutraal, dan ben ik leuk en daarna stapt het niet terug naar neutraal maar vaak naar slecht (en eventueel daarna weer naar neutraal). Met neutraal zijn is niks mis, maar slecht zijn natuurlijk wel.. Op het moment dat ik neutraal ben heb ik nog niks te verliezen. Daarna wel. (Hopelijk heb ik het nu beter uitgelegd.) Natuurlijk is het niet realistisch van me om zo te denken. Ik kan me ook wel indenken dat het niet zo is, maar de kans dat het wel waar is maakt me gek. Assertiviteit is toch dat je niet voor jezelf op kunt komen? Ik weet niet of dat is wat ik nodig heb. Plus dat ik liever zelf mijn problemen oplos. :o (Dit bericht is al een hele stap voor me.) Kom op, daar gaat het toch niet om? Ik kan er gewoon niet mee omgaan als iemand gezegd heeft dat ik leuk/lief/aardig ben. Ik denk dat ik best aardig en lief kan zijn, maar wat als mensen me opeens toch niet meer zo heel erg aardig vinden als daarvoor. En dat terwijl ik ze nog wel graag mag...

Een leuke opmerking is altijd een compliment. Het is alleen sarcastisch als zo'n soort opmerking wordt gemaakt door iemand die alleen maar sarcastisch kan zijn (echt alleen maar, want dit is niet grappig en dat snappen alleen dit soort mensen niet).

Bovendien ziet iedereen de anderen als oppervlakkiger dan zichzelf, dus doe oppervlakkig: zie het altijd als een compliment, de kans dat je fout zit is toch ontzettend klein. Zodra je er negatief over begint na te denken moet je jezelf gewoon straffen!

behoorlijk herkenbaar ja. :|

sooooo...dit alles hiero herken k duidelijk....onzeker zijn is gwoon irritant dude....en wat kun je eraan doen??...nie echt veel..of wilt iemand zeggen van wel????