getwijfel
 

Normaal ben ik nooit zo'n twijfelaar, maar als het om de liefde gaat ben ik een twijfelaar pur sang.

Al zegt hij 100x: ik hou van je. Twee dagen later kan ik al weer twijfelen of er iets aan de hand is.

En al vind ik hem nog zo leuk, ik twijfel of ik het niet moet uitmaken.

ik word gek van getwijfel,

jullie hier ook last van?

nope geen last van, maar daar heb je niks aan natuurlijk.

Tja probeer er niet te veel aan te denken, leef met de dag en je niet druk maken...


makkie :P

als je vandaag zegt dat je van iemand houdt, is de kans uiteraard wel heel erg groot dat je twee dagen later nog altijd wel van die persoon houdt, maar er kan altijd iets aan de hand zijn. gelukkig heeft dat in 90% van de gevallen niet te maken met de persoon waarvan gehouden wordt, maar met situaties in het dagelijkse leven (een discussie op het werk die door je hoofd spookt, het egeltje dat je nét niet hebt platgereden, een enge film waardoor je niet kan slapen)...
als je denkt dat er iets aan de hand is, vraag het hem gewoon... hij is waarschijnlijk erg blij dat je bezorgd bent, interesse toont :)

als je hem leuk vindt moet je niet twijfelen. kijk gewoon een tijdje hoe het loopt; ben je gelukkig bij hem, kijk je uit naar afspraakjes, ... ?
als je merkt dat het allemaal niet zo leuk meer is, pas dàn moet je gaan denken over het al dan niet uitmaken...


* knuffelt loesje *



[edit] ik heb er zelf trouwens niet zo'n last van, dus ik weet niet of 't nuttige tips zijn :) [/edit]

Nee. :cool:

af en toe.... Maar ja, het schijnt een vrouwending te zijn dat je dat vaak moet horen als je de bladen moet geloven. Ik heb het wel eens, maar vaak hangt dat inderdaad samen met een situatie. Ik denk dat dat een kwestie van gewenning is. Mijn vriend kent me nu ondertussen goed genoeg om te weten wat hij dan moet doen.

alleen tov vrouwen ben ik zo onzeker als de pest..... :bloos:

Soms. Vooral is ik een tijdje niks gehoord heb van hem, omdat hij het bijvoorbeeld heel druk heeft ga ik meteen al twijfelen of hij me nog wel leuk vind. Bij mij werd dat trouwens na een tijdje wel minder.

Ja :o Heb ik ook. Het is gewoon een vrouwending inderdaad. Natuurlijk gaat het niet voor alle vrouwen en alle relaties op (komt denk ik meer voor in nog iets 'prillere' relaties), maar veel vrouwen hebben gewoon vrij vaak bevestiging nodig dat ze nog steeds leuk/lief/knap zijn en dat je vriend vreselijk verliefd op je is :)

ja daar heb ik ook last van :s.... als ik een tijd niks hoor of als hij heel chaga doet tegen mij.... dan twijfel ik ook...maarjah heb ik nu eff geen last van want ik ben weer alleen :(

ja, op dat mjoment dat ie het zegt geloof ik het wel... mar dat ebt ok heel snel weg..:S

Tegenwoordig niet echt meer, maar toen we net wat hadden wel. En later toen het even niet zo goed ging omdat we het allebij nogal druk hadden ging ik ook wel twijfelen of hij nog wel bij me wilde blijven.. maar ik twijfel niet of ik het moet uitmaken dan.
Wat je er tegen kunt doen weet ik ook niet.. ik negeer het meestal zoveel mogelijk.

ja... ik ben dus echt precies hetzelfde.. bij het minste of geringste denk ik altijd al dat er wat aan de hand is.... dat is echt zwaar bagger... maar ik geloof niet dat er wat tegen te doen is :confused:

Ja helaas, best wel last van.. :(
Ben alleen wel handig genoeg om dat niet altijd te laten merken.. Aan de ene kant weet ik namelijk wel dat ie alles meent wat ie zegt maar aan de andere kant ben ik gewoon zo ontzettend onzeker.. das niet leuk, nee :( (n)

nee niet zo, als ik ergens weinig mee twijfel is t wel met de liefde, ik twijfel veel over mijn toekomst en opleiding en werk enz, maar liefde niet

Als je twijfelt en onzeker bent, is het naar mijn idee niet verstandig om een relatie te beginnen. Probeer jezelf alles eerst op een rijtje te zetten, voordat je weer iets onderneemt. Een vriend/vriendin is een leuke bijkomstigheid en als je dat eenmaal inziet, gaat er een wereld voor je open.

Just Be...

ps. Ik twijfelde ook veel en heb daarom al anderhalf jaar geen vriendin. Ben ook de laatste meer met mijzelf bezig en als er iets op mijn pad komt, dan zie ik wel hoe het loopt.

Jah, idd, net hetzelfde! :o

Vind het zelf ook vreselijk irritant, maar ik kan er niet veel aandoen.. maar probeer wel, .. zal wel iets vrouwelijks zijn

Hoe probeer ik die twijfel een beetje weg te krijgen..? Ik stuur hem bvb een lief smsje, en als hij dan lief terugsmst ofzo, dan ben ik extra blij, zo'n dingen :)
Of ik stuur hem een mailtje, ik bel eens naar hem.. als je hem hoort voel je je algauw wat beter

nee, geen last van :p

Lief...dank u.

En het zijn ook maar momenten dat ik twijfel. Vaak als ik hem paar dagen niet heb gezien, soms dan gevoelens van heel erg missen en aan hem denken. Op andere momenten ga ik zelfs twijfelen of ik hem nog leuk vind.

Ik ga twijfelen als ik hem iets stuur en hij niets terugstuurd...maar ja hij heeft al duizend keren gezegd dat dat niets uitmaakt maar dat hij soms zo druk is met andere dingen.

Het gaat altijd wel over als ik hem weer zie. En dan zie ik ook dat hij wat voor me over heeft. Als hij om 7 uur 's ochtends langskomt (omdat hij toch nog wakker was) en weet dat ik op die tijd op moet staan...vind ik dan toch wel weer schattig!

Ja. Natuurlijk heb ik wel eens momenten waarop ik twijfel. Wil ze nog bij me blijven, Vind ze me nog wel leuk. Dat is volgens mij heel normaal. Iedereen is toch wel eens onzeker over zichzelf of over zijn/haar vriend/vriendin. Daar kan je volgens mij niets aan doen. Een ding mischien. Het tegen hem zeggen. Maar voor wat ik er van begrijp heb je in jou geval geen reden om je zorgen te maken.

Veel succes ermee

Ja, ik twijfel heel vaak. Maar dat is niet m'n eigen schuld. Het komt sowieso omdat hij altijd zo vaag en afwezig doet, nooit een keertje helemaal verliefd en zwijmelig. En verder door dingen die hij in het verleden heeft gezegd en gedaan, ik zal 'm nooit helemaal kunnen vertrouwen.

Waarom zou je ook twijfelen als de antwoorden meestal zo simpel te vinden zijn. Het enigste wat je hoeft te doen is kijken naar je gevoelens en verstand, dan kom je meestal al ver. (y)

whoh dit vind ik best wel heftig klinken eigenlijk... Ik weet niet of ik dat wel prettig zou vinden als ik dit zou moeten zeggen terwijl ik een relatie heb... Maar goed, het is geen verwijt naar jou toe ofzo hoor!!!

Ik twijfel eigenlijk nooit meer. Nou moet ik zeggen dat ik in het begin wel af en toe twijfelde, het was mijn eerste vriendje, en vrij ''vast'' vanaf het begin... dat ik af en toe echt zoiets had van whah wil ik dit wel, vind ik hem wel echt zo leuk, blablabla...

En toen ik net studeerde, in de andere kant van nederland, en daar net op kamers woonde. Toen had ik af en toe ook wel eens zoiets van, wil ik niet gewoon vrij zijn, lekker doen en laten (tijdens het utigaan) wat ik op dat moment wil...

Maar goed, nu ben ik er toch echt wel achter dat ik het helemaal niet uit wil hebben, omdat ik hem super lief vind :)!!!!!!

waarom ben je dan nog steeds bij hem?