Kan iemand mij helpen met dit gedicht?
 

ik moet dit gedicht analyseren:
“Weet je hoe er meren en kerktorens komen?
De aardkorst is eerst ingeschrompeld en toen uitgeschrompeld
omdat de wereld eerst inkromp en toen uitkromp
En daarvan zijn de meren en kerktorens gekomen.”

Alleen ik heb geen flauw idee waar het over gaat!!! (waar staan de metaforen "meren en kerktorens"voor?) Kan iemand mij misschien helpen? Pliessss... :D

Groetjes Roos

Hoort dit niet op MT?

zee en bergen misschien? kweet ut ook niet echt, mja maybe helpt het je op weg

Is dit het gehele gedicht of is dit alleen een strofe van een gedicht. Als dat zo is, is het handig om het gehele gedicht hier neer te zetten. Heeft het gedicht misschien nog een titel? Uit een titel kun je soms al erg veel halen. Ook is het fijn om te vermelden wie de dichter is, als deze bekend is. Als de dichter bekend is en je weet nog steeds niet waar het gedicht nou precies over gaat... kun je misschien kijken of de dichter misschien een terugkomend onderwerp heeft en misschien slaat dat onderwerp dan ook wel op dit gedicht.

Succes!

*schopje naar Moderne Talen*

alleszins een soort Scheppingsverhaal, ook qua taal

Wel, wat opvalt zijn de volgende zaken.
- Tegenstelling: Meren zijn water en diep, terwijl kerktorens steen en hoog zijn.
- kerktorens hebben ongetwijfeld iets met geloof te maken, daar wijst het gebruik van de woorden schrompelen en krimpen ook op. Sommige mensen vinden het geloof bekrompen - vandaar.
- opvallend is, dat eerst de wereld ineen krimpt en vervolgens pas de aardkorst. Wiens wereld? Wel, de onze misschien. Niet de fysieke wereld, waarvan de aardkorst deel uitmaakt, maar onze wereld, de menselijke wereld, onze belevingswereld.

Het lijkt mij dat de dichter ons erop wil wijzen dat meren (diep en ondoorzichtig en onhelspellend - de hel misschien?) en kerktorens (het geloof, religie, Christendom?) veroorzaakt zijn doordat wij eerst vanuit onze eigen wereld denken en vervolgens vanuit onze eigen wereld dingen verzinnen/verklaringen zoeken voor zaken die eigenlijk tot de natuur behoren en vanuit die natuur te verklaren zijn.

Misschien nog dit:
kerktorens torenen overal boven uit --> belichaming van gezag, macht en duidelijkheid (tevens strak afgelijnd)
meren (zoals alluman zei) onheilspellend doordat de vorm niet straks is en de diepte niet te schatten. Kan misschien ook symbool staan voor de ondoorzichtbaarheid van de macht, het kafkaiaanse van de bureaucratie of de kerkelijke macht; door de vele functies en instellingen wordt het onduidelijk wie nog iets te zeggen heeft en dat zal uiteindelijk leiden tot de ondergang (hier ineenkrimping) van de wereld. Een nogal pessimistisch toekomst- en wereldbeeld, maar misschien past mijn 'analyse' een beetje in het groter geheel van jouw volledige analyse van het gedicht.
Je kijkt maar wat je kunt gebruiken.
Misschien vermelden op je examen (?) dat we nooit in staat zullen zijn in het hoofd van de dichter te kijken en bijgevolg nooit zullen weten of wat we vermoeden i.v.m. een bepaald beeld of woord ook effectief klopt. Bovendien schrijven dichters geen gedichten opdat die geanalyseerd zouden worden. Het is natuurlijk wel een soort manier om hun populariteit en canonwaarde te testen, maar ze schrijven niet om die reden.
Ik zou zeggen: maak een zo genuanceerd mogelijke analyse en zeg dat er nog andere mogelijkheden zijn om een bepaald aspect te zien en dat dat allemaal afhangt van je persoonlijke achtergrond en de stemming op het moment van de lezing.
Succes!

Nog iets gevonden. :)
"Opvallend is, dat eerst de wereld ineen krimpt en vervolgens pas de aardkorst."

Eerst verderft de wereld intern (o.a. dat kafkaiaanse) en pas nadien valt de façade naar beneden, m.a.w. men houdt aanvankelijk nog de schijn hoog dat er niks aan de hand is, maar de natuur licht het deksel van de doofpot op en laat de echte verhoudingen zien.

*neologismen: uitkrimpen en uitschrompelen

meren en kerktoren...lijkt sex...misschien ook niet hoor, maar t zou best kunne in de context