Valse bescheidenheid vs. terecht zelfvertrouwen
 

Als reactie op het 'geef jezelf een cijfer' topic. Welke mensen heb jij liever? Mensen die van zichzelf durven zeggen dat ze ergens de beste in zijn? Of à la Boris-Idols net doen of hun neus bloedt als ze wordt gevraagd naar hun eigen kunnen? Wat voor type ben je zelf? Vind je mensen die blaken van zelfvertrouwen arrogant? Wimpel jij complimentjes vaak weg en wordt je er achterdochtig van, of probeer je stiekem meer complimentjes uit iemand te trekken?

Persoonlijk heb ik een bloedhekel aan de laatste groep. Ik vind het veel leuker als iemand verlegen wordt van een complimentje, en het daarbij laat, of me er volmondig voor bedankt. Overigens denk ik dat terecht zelfvertrouwens je ver kan helpen in het leven. Je weet namelijk wat zowel je goede als je slechte punten zijn, maar door je zelfvertrouwen weet je veel beter de nadruk op de goed te leggen.

Barst los!

Ik houd van geen van beide... Ik houd alleen van mezelf

Ik vind het irritant wanneer je mensen een compliment geeft over iets wat ze duidelijk écht heel goed kunnen ze dan "nee" zeggen.
Maar ik merk persoonlijk ook wel dat ik het lastig vind als iemand me een compliment geeft over dat ik goed kan zingen niets in de trant te zeggen van "dat valt wel mee"
Ik probeer mezelf gewoon aan te leren om dat gewoon 'dank je wel' te zeggen in plaats van mezelf naar beneden te halen, terwijl ik zelf ook wle weet dat ik echt niet vals zing. Ik moet trouwens wel zeggen dat ik me dan eigenlijk echt geen houding weet te geven, maar dat heb ik altijd als iemand me een compliment geeft.

Ik vind het vaak heel mooi als mensen zelfvertrouwen hebben, zo lang ze zich niet gaan gedragen alsof ze zich heel erg verheven voelen boven de rest van het 'gepeupel'

Valse bescheidenheid is wel zo verschrikkelijk, je mag best trots zijn op je eigen kunnen, natuurlijk meer trots als je het zelf bereikt hebt, maar ook aangeboren dingen mogen een pronkstuk zijn.

Stiekem doe ik het zelf ook wel eens, maar heel onschuldig hoor :o

Op mijn oude school werd ik altijd als arrogant bestempeld, echter ik wist heel goed waar ik goed in was, en nam daarin ook een actieve rol, wat ik met een bepaalde zelfverzekerheid uitvoerde, en zodoende kwam ik de stempel arrogant.

Maar toch, complimentjes krijgen blijft prettig, maar overladen worden met complimentjes die de waarheid van een koe hebben, zit ik ook niet op te wachten.

ik weet goed wat mijn goede en slechte punten zijn,als ik een compliment krijg vind ik dat leuk,ik ga geen complimentjes vissen ofzo.
ik kan me arrogant gedragen,maar dat is dan meer in de zin van dat ik blaak van zelfvertrouwen dan dat ik me boven andere mensen plaats.
tot zover mijn nuttige bijdrage aan dit topic.

het is natuurlijk altijd beter om zelfbewust te zijn dan een heel verkeerd beeld van jezelf te hebben, positief of negatief. zo kun je de meeste dingen het beste inschatten en goed handelen bij bepaalde situaties.

mensen die overduidelijk naar complimentjes vissen vind ik gruwelijk irritant. een compliment krijgen vind ik leuk, mits het gemeent is en niet om te slijmen (om wat voor rede dan ook).

overigens vind ik mezelf niet mooi maar heb wel zelfvertrouwen.

Valse bescheidenheid (n)
Dan geef je mensen een compliment en dan weten ze zelf dat het een terecht compliment is maar ze blijven maar ontkennen in de hoop op nog meer complimenten ofzo, die krijgen ze dan echt niet meer :D dan kan je beter je compliment weer gaan afvlakken, nee inderdaad, zo goed kan je het nou eigenlijk ook weer niet..

Ik bedank mensen altijd goed voor hun complimenten, ik ga niet doen alsof ik het er niet mee eens ben. Maar meer complimenten uit mensen trekken vind ik echt fout.

Ik ga voor terecht zelfvertrouwen.

ik ben erg zelfbewust en zelfvertrouwd en doe alleen arrogant als ik geen zin heb om sociaal te wezen. als men complimenten geeft zeg ik beleefd ja dankje. als men vraagt wat ik van mezelf vind dan zeg ik. ik hou van mezelf - > conditionering door jeugdtherapie :cool:

ik heb van beide een beetje. Ik weet dat ik in bepaalde dingen goed ben, maar als men me dat zegt wimpel ik het weg met iets als: ach, tja, dankje... Ik voel me dan heel ongemakkelijk in zulk soort situaties. Ik kan gewoon totaal niet tegen complimentjes. Net als vandaag, we hebbben een zangproject bij muziek, en we moeten elke week oefenen in de les. op een gegeven moment zat echt driekwart van de klas keihard 'LIES LIES! LIES MOET ZINGEN!' te roepen. ik dacht, Ik doe niks en doe alsof ik niks hoor. maarja, op een gegeven moment besef je ook wel dat je er gewoon goed in bent, en moet je soms wel toegeven dat iets goed klinkt, en dat iets goed lukt. Echt vissen naar complimentjes doe ik niet, ik vraag weleens, maar dan gewoon oprecht, van: klonk het een beetje? Ik hoop dan niet op een complimentje, ik hoop op een eerlijke mening. en dat die meningen dan altijd positief zijn... beetje jammer :)

Ik heb een enorme schijthekel aan mensen die zichzelf constant lelijk noemen terwijl ze dat gewoon niet zijn, net als ik een hekel heb aan mensen die nooit eens gezellig mee uit eten willen omdat ze aan de lijn zijn ofzo. Doe toch eens normaal en realistisch over jezelf.

ook zoiets. mensen die niet oprecht eerlijk kunnen wezen omdat ze bang zijn de persoon in kwestie te beledigen. ik kijk neer op zulke mensen.

of vriendinnen die je eerlijkheid niet kunnen waarderen.
"schat ben ik dik in dit rokje?"
"ja je bent zowieso dik. dus waar hebben we het over? ik hou evengoed van je."

dat is dan niet goed :s sletjes

:d:d

waar ik een hekel aan heb zijn mensen die complimenten herhalen.. zovan: ik kan goed zingen volgens die en die! GRANDMOMMY

Je moet weten wat je kan, maar er niet mee te koop lopen.

Ik heb af en toe nog een te negatief beeld van mezelf en wimpel alles dan af met 'zal wel' of ik word achterdochtig. Ik weet opzich best dat ik goed ben in dingen maar ben dan liever bescheiden dan dat ik er met teveel zelfvertrouwen (zelfoverschatting) mee ga pronken en het niet waar kan maken achteraf.

:edit: wat Jules zegt. (y)

He-le-maal eens.

Ehm... nee ik blaak niet van zelfvertrouwen. Van complimentjes word ik verlegen en weet niet wat ik dan terug moet zeggen. Maar ik ben ook niet al te bescheiden, denk ik. Ik hou wel van complimentjes (van personen die er toe doen dan). Ik heb wel veel zelfvertrouwen in dingen waarvan ik zeker weet dat ik ze kan.

Yep.

Ik vind het leuk om complimentjes te krijgen,en dan zeg ik ook 'dank je wel',tegen mensen die ik goed ken en weet dat ze het menen,als ik er krijg van mensen die ik niet zo goed ken/weet dat ze mij niet kunnen uitstaan,word ik achterdochtig.

Precies.
Mensen die constant zeuren dat ze te dik zijn en te lelijk alleen maar omdat ze het tegengestelde willen horen. Sorry, maar dan heb je aan mij een hele kwaaie en zal ik die dingen graag beamen.
Vervelend zijn ook mensen die jou een complimentje maken en dan wachten op een complimentje terug. Zo van 'Je hebt mooie ogen.' 'Dankjewel' '.......!!...??'

Ik kan overigens heel goed tegen complimentjes, gemeend of niet gemeend, met bijbedoelingen of zonder. De laatste keer dat ik gebloosd had was echter pas geleden, toen ik in een toneelstuk speelde en dat boven mijn verwachtingen goed ging en dat vonden veel anderen ook.

Ik hou wel van mensen die van zichzelf zeggen dat ze iets goed kunnen, of die eens zeggen van "jezus ik heb dat examen echt goed gemaakt, ik ben echt trots op mezelf" Daar heb ik persoonlijk veel meer aan dan aan emotionele wrakken (groot woord) zou ik al haast zeggen..
Het is niet zo dat ik nooit eens baal van mezelf ofzo hoor, dat heb ik heus wel eens en dan wil ik ook echt zwelgen in zelfmedelijden maar gelukkig duurt dat nooit zo lang want dat is zo'n kutgevoel.. :S

Hehehe, dat is leuk ja. 'Ik ben echt lelijk'. 'Ja, klopt'. (y)

Hmm als ik een compliment krijg dan is het leuk maar het ligt ook aan de persoon die het compliment geeft.
Is het iemand die ik niet echt mag dan word ik er wel achterdochig van maar van vrienden kan ik het allemaal wel hebben en dan word ik meestal wel verlegen en dan probeer ik stiekem toch weer iets te doen waarvan ik weet dat ik nog een compliment zal krijgen maar dat komt ook omdat ik aandachtsgeil ben.

Ik snap mijn eigen verhaal niet. :D

doe eens normaal, idiote aansteller. Ben ik na twee jaar eindelijk van mijn onzekerheid heen, durf ik eindelijk toe te geven, na eindeloos gezeik van iedereen, dat ik best een riedeltje kan zingen, kom jij aan met je lompe hoofd. Flikker toch op, loser. Ik weet wat ik kan en ik kan het eindelijk toegeven.

Moet je je niks van aantrekken joh :nono:

mwah, ik krijg wel vaak complimenten over mn werk, maar ik hou er niet zo van mezef de hemel in te prijzen, dus geef ik meestal schrorvoetend toe iets toch wel goed gelukt te vinden.
maar ik zal nooit ontkennen dat iets lelijk is wat ik op school maak, als ik dat zelf niet vind, wat een onzin.

ok... :bloos:

maar daar kan Ik dus niet tegen: mensen die een ander afrekenen op het feit dat ze iets durven toe te geven. Een vriendin van me is bijvoorbeeld belachelijk goed in motorcrossen. was ze laatst op een wedstrijd, won ze, en ik vroeg zo van: hoe vond je het zelf gaan? ze vond het hartstikke goed gaan, en dat ging het ook, maar dan komt er ineens de nummer drie aan die haar eens fijn vertelt dat ze een arrogante trut is die het niet verdient om te winnen omdat ze altijd vertelt dat ze zo goed is... tsja, beetje sneu, maar ze won toch echt terecht.

Slechte verliezers, alsof je met arrogantie harder zou rijden. :nono:

Ik bedank de persoon wanneer ik een compliment krijg, maar ervoor wegkruipen.. nee.. dat lijkt bij velen al gauw alsof ze vragen naar meer complimenten, bah.

Mensen die knap zijn weten dat, en zijn er trots op.

Mensen die knap zijn en dat niet weten, weten het stiekem ook weer wel.

Mensen die lelijk zijn en denken dat ze knap zijn zijn vervelend (Italiaans voetbalteam :| )


Enz...

I love me for me, not becauuusse I look like blablala...

valse bescheidenheid? ik noem het perfectionisme :p

Ik ken mijn zwakheden, en mijn pluspunten. Ik heb terecht zelfvertrouwen, wat af en toe wat arrogant over komt.

ik zeg vaak ''weet ik , dankje'' als ik een complimentje krijg.

Ik prefereer arrogantie op continue onzelfzekerheid.

Ik háááát arrogantie. Ugh als je één ding wil doen om het bloed onder m'n nagels vandaan te halen is het arrogant zijn (n) (n) (n)

Welk recht denk je in godsnaam te hebben om slechts maar te denken dat je beter zou zijn dan een ander. :nono: :mad:

Zelfvertrouwen hebben is een goede zaak, daarmee sta je stukken beter in het leven. Maar arrogantie vind ik wel zo vervelend, daar kan ik echt niet tegen. Van die mensen die je dan min behandelen omdat ze denken dat ze meters boven je op een of ander voetstuk staan te pronken.
Zelf heb ik niet zo heel veel zelfvertrouwen.. nou ja, het komt bij vlagen. Als ik iets bereikt heb kan ik best trots zijn op mezelf. Maar vaak denk ik ook dat ik niets kan en dat het allemaal niets voorstelt.
Complimentjes krijgen vind ik erg leuk maar ook een beetje lastig. Ik weet nooit zo goed hoe ik er op moet reageren. Vaak ontken ik wat er gezegd word en soms maak ik er een grapje over..

Arrogantie kan ook met mate en daarbij kan ik echt niet tegen eeuwige twijfelaars die voortdurend bevestiging nodig hebben.
Arrogantie is trouwens meestal gebaseerd op iets wat je inderdaad goed/beter kan.
Onterechte arrogantie daarentegen is dan weer onzinnig.
Maar wind je niet op :D

edit: Wat trouwens helemaal niet wil aangeven dat ik arrogant ben ;)

Grandmommy is blijkbaar een beetje op der teentjes getrapt... Kan ik ook niet tegen!
Als jij zo goed weet dat je iets goed kan (boeit me geen reet) Waarom reageer je dan zo fel op iemand, zoals ik, die jou niet kent?

Ikzelf ontvang complimentjes met een "dankje" maar negatieve reacties onthoud ik ook goed... mits die gegrond zijn! dus geen scheldwoorden bevatten: GRANDMOMMY!!

De ene keer word ik knalrood na een compliment en de andere keer zeg ik normaal 'dank je'. Verder vind ik het vervelend als mensen zich continue druk maken om hun gewicht terwijl ze weten dat ze er goed uit zien.(jij ja;))

Zelfvertrouwen is nooit verkeerd, maar is wel irritant als je dat opdringt.

Precies. Zelfvertrouwen op een manier dat het me weinig kan schelen of andere mensen me mooi vinden of niet, ik vind het redelijk onbelangrijk en ben dus ook niet zo iemand die gaat lijnen om af te vallen. Fuck dat. Ik ga het mezelf niet moeilijk maken om er beter uit te zien. Negatieve opmerkingen kan ik dan ook steeds beter hebben.

Ik kan er slecht tegen wanneer mensen denken dat iedereen hen wel mooi en geweldig zal vinden, alleen omdat ze zelf tevreden zijn. Er zullen echt altijd mensen zijn die je lelijk of onboeiend vinden, ookal ben je Cameron Diaz of Jennifer Lopez. Wanneer je je dat niet beseft, vind ik dat redelijk in de buurt komen van arrogantie. Mensen die echter alsmaar blijven zeggen dat ze lelijk zijn is ook vervelend, op die manier word je ook wel lelijk ja.

Verder weet ik wat ik kan en kan ik me flink ergeren aan mensen me dan naar beneden gaan halen of doen alsof het niets voorstelt wanneer ik ergens trots op ben. Dat is gewoon gemeen.

Dat is zelfkennis, en als je die hebt is het niet zo moeilijk om je goede punten te benadrukken tov bijvoorbeeld evt werkgevers.

:D

Ik vind dat je beter te bescheiden kunt zijn dan arrogant, maar soms kan valse bescheidenheid ook heel irritant zijn. Bijvoorbeeld zo'n meisje van 40 kilo die dramt dat ze te dik is. Kom op, dan weet je heus wel dat je dat niet bent, anders moet je eens gaan nadenken over een inrichting.

ik heb echt een hekel aan mensen die de hele tijd zeuren dat ze lelijk zijn en dat ze niks kunnen, maar ik hou ook niet van mensen die zichzelf het mooist vinden en in alles goed vinden terwijl ze dat echt niet zijn....ik hou gewoon niet van mensen die zo met zichzelf bezig zijn.

als ik een compliment krijg zeg ik gewoon "dankje" en soms voor de grap "weet ik", ik denk heus weleens bij mezelf dat ik het niet geloof, maar dat zeg ik dan gewoon niet. ik ben tevreden met mezelf, heb geen zin om me druk te maken over dingen die ik toch niet kan veranderen.

Ik kan soms ontzettend arrogant zijn maar soms ook ontzettend onzeker. ligt maar net aan mn bui. Als ik complimentjes krijg word ik verlegen, ik ga echt niet zeggen dat ik het er zooo mee eens ben.

Tsjonge. Twee jaar therapie, down the drain
:rolleyes:

"ahhhh, wat lieeeeffff" ;)

liever terecht zelfvertrouwen, dan valse bescheidenheid om sympathiek gevonden te worden... bah, wat heb ik daar een hekel aan(n) en zelf? Tjah, niet veel zelfvertrouwen eigenlijk:o maar wel heel erg arrogant:D (y)

jij bent best sneu bezig. Maar goed, daar heb ik verder geen problemen mee. Het probleem is dat jij me direct aanvalt op het feit dat ik een voorbeeld stel en daar mezelf in noem. ik had ook een ander zijn of haar naam kunnen plaatsen, maar omdat het op mij sloeg, noemde ik mezelf. Dat jij niet tegen eerlijkheid en zelfvertrouwen van een ander kunt, dat is jouw probleem. niet het mijne, en daar hoef je mij dan ook niet op af te rekenen. Ik reageerde fel, inderdaad, maar ik was dan ook erg kwaad. Let op: niet persoonlijk gekrenkt, dat ben ik namelijk absoluut niet snel, maar mensen zoals jij, die zich afreageren op anderen, moeten naar mijn mening duidelijke taal krijgen.