Opwelling van liefde
 

Als ik je zou schrijven om wat dan ook of waar dan ook,
zou je me dan vreemd aankijken, en zeggen dat ik terug moest?
Een groen grasveld met een felle zon, en ik stond zo ongelofelijk
tegenover je. Ik gooide, miste, en miste opnieuw.

Ik rende naar het andere einde van het veld,
om je op te vangen; ik zou je wel halen.
alles voor je doen, als je maar van mij was.

Als ik van je zou houden,
doe je dat dan terug?

Leuk, leuker dan normaal. Ik vind het fijn dat je hier niet zo moeilijk doet met leestekens, dit vind ik wat natuurlijker. Het einde is leuk, komt vrij onverwacht aan, maar is niet ongepast. Het enige wat ik mis is de rijm. Lief en onzeker, geen poëtisch hoogtepunt, maar je hebt geen regels nodig voor een mooi gedicht, zo blijkt :) .

Mooi..

Prachtig...zeker die laatste regels

Dank voor jullie reactie's :).

Nou, bedankt. Ik schrijf normaal dus verschrikkelijk :(...

Nee hoor, dankjewel Martien :). Ik weet dat het geen poëtisch hoogtepunt is, maar ik moet eerlijk bekennen dat het ook eigenlijk een gevoelsgedichtje is; vandaar dat ik geen ingewikkelde rijmschema's oid. heb uitgedacht.

Toen ik begon met lezen dacht ik, sonnet! Okay, dat bleek dus niet zo te mogen wezen, maar toch nog wel een leuk gedicht. Het enige persoonlijke probleem, wat ik met het gedicht heb, is dat het te pijnlijk voor mij is. Het toeval (toeval iemand?) wil dat alleen jongens en rare meisjes op mij vallen (ik weet niet of dit wat over mij zegt) en nooit lieve meisjes, die lieve gedichtjes schrijven en lieve gedachten denken. Niets persoonlijks voor jou hoor Xineof, niet dat je nu vreemde gedachten krijgt, maar in het algemeen over meisjes die dit soort dingen schrijven. Mijn hart wordt dan een beetje weker en dan moet ik vol van emotie, mistroostig een traantje wegpinken. Misschien is jaloezie dan een beter woord :D .

In ieder geval, over het gedicht zelf. Ik vind dat: "en ik stond zo ongelofelijk tegenover je" het mooiste uit dit gedicht. Die woorden spreken heel erg, heel erg sterk. De metafoor van het grasveld, waarvan ik stiekem denk dat het ook echt gebeurd is, wat het dan ook weer een extra dimensie geeft, is heel goed uitgewerkt. Ik vind het een originele manier om wat over de liefde te zeggen.
En tsja die laatste strofe... lieeevvvvv :D

Ik ben het overigens niet met lovetear eens, rijm zou het compleet ruineren.

Aaaaah Halogeen, wat schattig :bloos:. Ik kan me niet voorstellen dat er alleen jongens en rare meisjes op je vallen (of het moet echt iets over jou zeggen natuurlijk :p). Helpt het misschien als ik dit gedicht aan jou opdraag ;)?

Verder bedankt voor je reactie; ik vind het grappig om te lezen dat de één het liever wel met rijm ziet, en de andere niet. Moet ik trouwens nu vertellen of die metafoor met dat grasveld echt is gebeurd, of niet :bloos:?

Ja, moet.

Waarom? En wat denk jij, als je het gedicht leest :)?

Omdat ik het me ook afvroeg :) . En dit is wat ik denk als ik je gedicht lees.

:D. Martien, niet zo flauw. Wat gok je; is het echt of is het fictie, die beeldspraak?

Fictie, maar ik heb geen argumenten. Wat was het?

Ik ga voor non-fictie. :D

Het is non-fictie. Waarom dacht je het, Halogeen :)?

Leuk, die combinatie van gedachtes en werkelijke beschrijving van een situatie in de eerste strofe(y)

Ik vind het een erg mooi gedicht, vooral de zin: ''ik stond zo ongelofelijk tegenover je'', vind ik prachtig(y)


Btw, hoort die 'd' achter klein in je sig?:o

Dankjewel voor je reactie :). Lovetear wees me er ook net op, wat erg :o. Maar het is al aangepast :).

Nou... Als je zo'n vergelijking schrijft, die in mijn ogen origineel is, dan kan het vaak niet anders of het heeft wat te maken met iets dat je in het 'echte leven' hebt meegemaakt.
en ik las ergens dat je een sportdag ging organiseren hihihihi :D