[verhaal] weer geen titel...
 

Nieuw verhaaltje, net geschreven.
Wat vinden jullie ervan? Opbouwende kritiek graag.:)
---------
Langzaam stroopte hij zijn broekspijpen op. Zijn voeten verdwenen in het natte, zoute zand. Het zout liet vage streepjes achter om zijn bruine onderbenen. De kleine golfjes kwamen totaan zijn tenen. Hij kwam tot rust. Het geruis van de golven, het gekrijs van de meeuwen.
Voorzichtig liet hij zich achterover vallen op het zand. Hij voelde het water door zijn broek heen komen. Met zijn armen steunend op zijn knieën staarde hij naar de horizon. De zon was net verdwenen. Er was nog een vage rode gloed te zien.
Één voor één pakte hij de kleine schelpjes die naast hem lagen op en bekeek ze zorgvuldig. Het roze aan de beginnenkant van de schelp deed hem denken aan het roze huidje van Lise. Lise, zijn meisje. Met zijn vinger streelde hij het roze deel. Het voelde zacht en warm aan. De huid van Lise was ook altijd zo lekker zacht geweest. Het was altijd zo fijn geweest haar in zijn armen te nemen en haar te strelen.
Met een zucht gooide hij de schelpjes in de steeds woester wordende zee. Het water reikte steeds verder, zijn broek was inmiddels doorweekt. Hij stond op en probeerde het natte zand van zijn blauwe spijkerbroek te kloppen. Zijn voeten zaten volgeplakt met zand, hij voelde het kriebelen tussen zijn tenen. Zijn gedachten dwaalden af naar de lange wandelingen die hij maakte met Lise. Urenlang liepen ze langs het strand, kijkend naar de golven en de bootjes op het water. Het waren mooie tijden, tijden waar hij weer naar verlangde.

Plotseling voelde hij iets hards tegen zijn been aankomen. Hij keek verschikt naar beneden. Toen kwam er een klein glimlachje op zijn gezicht. Het was een bal, een knalrode voetbal.
“Meneer? Mogen wij onze bal terug?” Twee kleine, blonde jongetjes wezen naar de bal.
“Tuurlijk,” zei hij en hij gaf een kleine trap tegen de bal. Vrolijk renden de jongens op de bal af en gingen weer verder met spelen.
Van dat aangezicht kreeg hij tranen in zijn ogen. Lise kon ook altijd zo lekker met anderen spelen. Daar kon hij altijd met plezier naar kijken. Het was zo’n vrolijke meid, hij miste die vrolijkheid.
Hij proefde zijn zoute tranen. Met zijn zanderige handen veegde hij de tranen uit zijn ogen. Hij voelde de stoppels op zijn wangen in zijn vingers prikken. Lise vond het leuk om over zijn ongeschoren wangen te aaien. Ze moest er altijd zo van giechelen.

Haar prachtige blauwe ogen, haar blonde haren die ze altijd een lange vlecht droeg, haar altijd keurig gelakte nagels. Hij verlangde weer naar Lise. Steeds maar weer dacht hij aan haar, ookal was het al bijna een jaar geleden. Hij wilde haar een kus geven op haar stroblonde haren, haar toedekken als ze naar bed ging, met haar stoeien. Haar zachte stemmetje miste hij nog het meeste. Dat stemmetje die hem vroeg of ze een koekje mocht hebben.
Hij zakte door zijn knieën en greep een handvol schelpen. Het waren weer schelpen met roze van binnen. Hij liet de schelpjes in zijn broekzak vallen en stond op. Met zijn hoofd gebogen liep hij weer richting de zee. De golven rolden over het zand, zijn voeten werden weer nat. Hij liep verder de zee in, totaan zijn bovenbenen. Door het koude water kreeg hij over zijn hele lichaam kippevel, maar dat deed hem niks.
Hij stak zijn hand in zijn zak en haalde daar de schelpen uit. Ook deze bekeek hij weer één voor één. Hij pakte de schelpen in beide handen en kneep die stevig dicht. Langzaam haalde hij diep adem en dook toen onder water. De zee was troebel, hij kon niet veel zien. Zijn spijkerbroek en zijn blouse maakten het zwemmen er niet makkelijker op, maar hij zwom door. Na een halve minuut kreeg hij het benauwd en moest hij weer ademhalen, maar hij zwom stug door. Ergens op de bodem legde hij de roze schelpjes neer en zwom snel weer omhoog.
Hijgend kwam hij boven water. Het zoute water prikte in zijn ogen en neus. Met lomme slagen zwom hij weer richting het strand. Op het strand liet hij zich vallen en staarde met open ogen naar de lucht. Zijn ogen vulden zich met tranen. Lise had op een dag ook die roze schelpjes gevonden. Ze moest en zou ze terug brengen naar waar ze vandaan kwamen, de bodem van de zee. Zwemmen kon ze wel, maar ze bleef te lang onder water. Hij was in paniek geraakt toen ze niet meer boven kwam. Snel was hij achter haar aan gedoken. Tot zijn schrik zag hij haar onder water drijven, levenloos. Hij had haar boven water gebracht en haar op het strand neergelegd. De ambulance was gebeld en ze werd naar het ziekenhuis gebracht, maar ze was al dood.

Hij stond op en keek naar de zee, de zee die zijn dochtertje had vermoord. De tranen op zijn gezicht waren opgedroogd, maar in zijn hart voelde hij leegte. Niets kon die leegte nog vullen, niemand was zo bijzonder en belangrijk voor hem geweest als Lise. Hij schopte tegen het zand en liet het woeste water en het strand met de roze schelpjes achter zich.
----------
:) :bloos:

Emotioneel :( , mooi geschreven Duivelaar! Goed hoor...

'k Dacht eerst heel even dat het om zijn vriendinnetje zou gaan... :) Was er alleen wel snel achter dat ze dood moest zijn + iets door het water. Anders zou ie daar niet lopen. Maar dat geeft niet! Ik vind het mooi! (y)

(titel zal ik nog over nadenken, ok?)

Mooi, geen foutjes...


traantjes :bloos:

Dat maakt niet uit dat je weet dat ze dood was en het om water ging. Was ook niet de bedoeling daar pas op het einde achter te komen.:)

Maar bedankt. :)

Ok

:bloos:

heel mooi

Heeel mooi :)
Eigenlijk toch een onverwacht einde. Ik dacht eerst ook dat het om zijn vriendin ging of om zijn zusje, maar dit is veel leuker (naja leuk... je snapt het wel :)).
Goed gedaan (Y)

Ja, ik snap het.
Dank je wel. :)

Snap je het? Beter! :p

:rolleyes:

Zijn het niet "golven" ?



het = hem ?


Het is heel mooi. Ik d8 ook dat het om zijn vriendin ging ;)
En wat de titel betreft.. geen flauw idee. Ik zelf vind het ook altijd moeilijk om er 1 te verzinnen :s

Ja, die 2 foutjes kloppen. Zal ze even veranderen.:)

Moeilijk he die titels? :(

Mja nogal. Ik weet nog steeds geen titel voor dat verhaaltje van mij, hehe. Maar ja ga zo door iig, je schrijft mooi ;)

Noem het: Eb en Vloed -> in de zin van: je hebt betere en mindere tijden.

Of iets van: "De zee geeft, de zee neemt."

Of euh. "Afscheid aan zee" of zo iets standaards, kan natuurlijk ook! Kiek maar! ;)

Hmzz doet me denken aan Marco Borsato ? :|

"De zee geeft, de zee neemt"
"Afscheid aan zee" Marcoootje :p

Die zijn mooi. Nog even over nadenken.:)

Iemand nog eentje? :)

Mooi!!
En triestig :( , maar 'k hou wel van triestige verhalen :) zolang ze niet echt zijn dan ;)

Dank je:)

Ik denk dat de titel "Afscheid van/aan de zee" wordt. Aan of van?

Mee eens iedereen? :)

Dat vind ik ook een mooie titel,
Ik zou dan alleen eerder 'Afscheid aan zee' doen, dat klinkt mooier.
Maja dat is mijn mening :)

Leuk verhaaltje hoor.

en over die titel, waarom niet gewoon eb?
In de zin van het water dat terugloopt en vanalles weer meeneemt. En het geeft het strand aan, maar verraad het verhaal nog niet.

ach, het is slechts mijn mening.

Charlotte

Hmmm

"Eb"

Simpel woord, maar als je er over nadenkt zegt het heel veel.

Ok, nu dus kiezen tussen:
"Afscheid van zee"
"Eb"

Moeilijk :bloos:

Wij willen poll! :P

Nee, gaaaaaaaaaan we weer. :D

Ik ga iig voor Eb
het lijkt zo kort maar zegt zoveel..

Ok, wat vindt de rest?

Ik heb gekozen voor "Eb" :)

Ik vond het verhaal eigenlijk redelijk cliché geschreven tot aan de laatste alinea, die laatste alinea maakt de redelijk saaie rest van het verhaal goed! ;)

foutje:
ookal= ook al :p

Zal het veranderen in het origineel.:)

Jullie bastaards! ;)
Het spreekwoord "Beoordeel een boek nooit volens zijn kaft" betekent nix voor jullie! :nono:
Eb.
Eb Eb Eb.
Ebebebebebebebebebebebebeb.
Best een vreemd woord.

Ja, vreemd he.:)

alle woorden zijn vreemd

vreemd, vreemt, vreempt, vreemdt, vreemd

als je ze maar vaak genoeg herhaalt

precies
precies.
precies...
precies :confused:
pre-cies
pree-sys
presiec :confused:
ja, zeer vreemd :)

Eb is toch het vreemdste.
Ik neem er maar een patent op geloof ik.

Goed zo!

Misschien intuïtief een oude taal herontdekken?
Als je een woord vreemd vind was het dus niet opgenomen in de basistaal :p

grim

of iets heel kriptisch, iets wat heel achteraf in het verhaal terugkomt.. Zoute tranen of zow..

Ja, in mijn verhalen komen altijd zoute tranen voor! :p Dus bij vorige verhalen is die "titel" ookal langs geweest. Heten straks al mijn verhalen "zoute tranen". :D
:bloos:

Je kan ze dan combineren tot een verhaal ;)

Mooi geschreven! Maar in het begin.... worden sommige dingen een beetje 'uitgekauwd', bijvoorbeeld dat hij het schelpje zorgvuldig bekijkt. Er is veel beschreven.
Maar de rest vind ik top! Mooi thema, ook. (y) (y) :p

mooooi *zucht*