Vriendje boos...!!
 

heb een beetje een probleem: mijn ouders werken veel en zijn er ook bijna nooit. Vorig jaar en de jaren daarvor had ik 2 a 3 zussen om me heen. Afgelopen jaar is de tweeling vertrokken en ben ik soms 4 avonden in de week alleen.
Ik baal daar van en als ze thuis zijn in het weekend is de aandacht gevestigd op mijn zusjes.
Daarom heb ik wel eens het idee dat ik iets te kort kom vergeleken met vroeger. Maar het probleem is, als ik me dan zo voel en mijn vriendje maakt een 'normale' opmerkingen of grapje, kan ik het absoluut niet hebben. Dan wordt ik hartstikke boos op hem; afgelopen week ook..
Ik weet diep van binnen ook dat het probleem niet bij hem logt en dan doe ik hem wel pijn. Weet absoluut niet wat ik hiermee moet, het gaat super onderbewust...
Met mijn ouders praten wil ik niet, ik wen er wel aan.. maar hoe kan ik mijn vriendje laten zien dat ik superveel van hem hou en het niet zo bedoel, en voorkomen dat het nog eens gebeurt?

Hem vertellen wat je zojuist schreef.

allang gedaan :|

en wat zegt hij dan?

Ik heb slechts één tip voor je: stel je niet aan.

nadenken voor je iets zegt !!

Wat zegt hij dan? Als je er met hem over praat?

Verder moet je proberen er aan te werken.. en je ook direct gaan verontschuldigen bij je vriend enzo, ik kan best begrijpen dat dat niet leuk is voor hem..

Ik moet zeggen, ik herken je verhaal ontzettend, tenminste, de situatie.

Ook ik had 3 zussen om mij heen en sinds 2 jaar zijn zij allemaal het huis uit. Vooral mijn vader werkt veel, bijna nooit thuis, vaak in het buitenland enz.
In ieder geval heb ik soms ook wel het idee dat mijn ouders er wat meer zouden kunnen zijn. Maar je went er wel aan. Hoe lang is de situatie nu zo? Het went wel, alleen bij de een iets langer dan bij de ander.

Maar over op jou en je vriendje. Wat voor soort dingen zegt hij dan? Wanneer, bijvoorbeeld, zijn jullie al een beetje geirriteerd of hebben jullie enorme lol en opeens--> ruzie? Leg alsjeblieft iets meer uit, dan kunnen wij ook wat meer vertellen dan: ''Praat er over'' of ''stel je niet aan'' (wat een k*topmerking trouwens, je hebt toch geen idee waar het over gaat...)

Heey,

Misgien klinkt het wel lullig hoor, eigenluk klintk eht best wel lullig, maar zoek vrienden met wie je samen kan zijn. Waarmee je kan praten. Sociaal leven creeren buiten je vriendjuh om?

klinkt idd lullig en het si ook zeker waar, maar het heeft niets met dit prbleem te maken. Zorg gewoon dat je je woede kwijtkunt tegen degene tege wie het bedoeld is. In dit geval tegen je ouders. Je vriendje is waarschijnlijk gewoon een btje pissed zoals iedereen zou zijn. Laat em ff een dagje in zn sop gaar koken en stuur em dan een lieve kaart met je goede voornemens erop owso. (dat je dus je woede naar de persoon richt tgene wie de woede in eerste instantie gericht was, en niet tegen hem)


sanpie het nog:o

xxxx get psycho

Ik moet je bekennen dat ik het probleem ken; 4 jaar geleden gingen mijn broer en daarvoor al mijn zus het huis uit. In eerste instantie was ik dus alleen met mijn ouders, maar toen twee jaar terug mijn moeder overleed bleef ik dus alleen met pappa over.

Ik heb het hier lang heel moeilijk mee gehad, ook om het verdriet, maar vooral omdat pappa wel blij was als mijn broer of zus thuis was maar chagie was als zij er niet waren.... Ik voelde me onnuttig.

Ik denk dat je het probleem niet met je vriend moet oplossen; maar het echte probleem! Namelijk dat je vaak alleen thuis bent, heb het er thuis over en ook met alle familie die uit huis is....

Het ligt eraan of je als mekbaby geboren wordt of niet :p

misschien beter iets voor psychologie. :o

ja gewoon dan weet hij dat ik beetje down ben, en dan gewoon zijn we bijvoorbeeld aan het tafeltennissen met vrienden zegt hij: 'alles op haar, ze kan er toch niks van ' ... ik weet niet valt dan ff verkeerd... dan wordt ik stil en dan gaat hij mij ontwijken en daarom wordt ik boos... :confused:

Je kan natuurlijk ook even aan hem vragen of hij dit soort opmerkingen voor zich wil houden tot jij je weer een beetje beter in je vel voelt zitten. Dat kan een eind schelen.
Hijzal er in het begin wel wat moeite mee hebben om zich in te houden, gewenning is gewenning, al lijkt het me niet dat het leuk is om constant zulke opmerkingen aan te moeten horen, zou zelf ook geirriteerd raken als het te vaak zou gebeuren.

nounou niet zo bot tegen 15-jarige meisjes :nono:

bijna 16 :D

en trouwens wat hij er van zegt: Ja, ik begrijp je ook en ik wil dat je met je ouders gaat praten. Maar dat wil ik niet. Hij begrijpt het wel maar voelt zich wel klote dat hij daarom de dupe is zo af en toe. Maar verder vind ie mij wel een superlief meisje :D en hebben we overmorgen een half jaar :D

Waarom wil je dan niet met je ouders praten? Het zijn wel je ouders hoor... Ze zullen heus wel begrip op kunnen brengen voor je al hoeft dat niet te betekenen dat ze minder gaan werken. Alleen al het begrip heb je al wat aan. Misschien lucht het juist wel op als je er met hen over praat. Verder: zie boven.