Hoe ga jij er mee om? gevoel - verstand?
 

Ik ben iemand die mn hele leven al mijn verstand wil volgen.. Gevoelens zijn te gevaarlijk en ik durf vaak het risico niet nemen.. Is op alle vlakken zo.. Ik zou liever eens mn hart willen volgen en niet mijn verstand...

Wie herkent zich hierin?

x

Ik volg meestal mijn gevoel, want dat zit er echt nooit naast. Wanneer ik mijn verstand gebruik, dan gaat het mis. Dan maak ik de verkeerde keuzes en komt alle shit weer op 1 hoop.

@TS: Ik heb het juist helemaal omgekeerd. Iemand zei me ooit:"jij leeft puur op gevoel." Ik schrok enorm van de uitspraak maar grotendeels is het wel echt zo. :)

Ik heb hetzelfde gehad en deels heb het nog, er is op zich ook niks mis mee, sterker nog, het is vaak beter.

Zorg wel dat je een beetje gevoel toelaat, zoals bij liefde, haat etc... (haat: om het te verwerken, niet om het te creeeren ;))

Nou, ik herken mezelf er wel in. Maar ik ben iemand die zijn verstand ook nog vaak volgt op intuïtie. Ik ben een groot voorstander van Verstand en Gevoelens apart houden.
"Feelings cloud a man's judgement."
En ik ga ook meer op verstand af dan gevoel. En dat pakt nogal eens nadelig voor me uit, helaas. Ach, ik heb het pas twee keer ondervonden dus ik kan er nog meeleven.
Ik denk dat je je verstand en je gevoel apart moet houden, maar wel moet weten welke op het juiste moment te volgen. Als het om liefde gaat bijvoorbeeld, zou je eigenlijk je gevoel de weg laten leiden en er niet bij nadenken. Bij verantwoordelijkheden altijd je verstand gebruiken. Lijkt me logisch. ;)

Wrom is dat zo logisch? :confused:
Voorbeeldje: Leerkracht kwam vandaag aan me vragen wanneer ik mijn examen chemie kwam maken. (ik was de dag van het examen afwezig).
Mijn verstand zegt:"doen! Zo steek je er mss toch nog iets van op. Zo kan je trots op jezelf zijn als je toch goeie punten haalt."
Mijn gevoel is bang (heb ontzettend veel faalangst) en zegt:"Doe het niet!....Tis al zo moeilijk voor je om gewoon in school te ZIJN.....Zet je zelf ni extra onder druk daardoor want da kan je nu niet aan, daar ga je aan kapot." Dan kies ik echt voor het laatste.
Dat chemie-examen is ook een verantwoordelijkheid. En tis veel leuker as je kan zeggen:"ik ben voor alle vakken geslaagd." As je het anders bekijkt, tis ook mijn verantwoordelijkheid als ik het ontloop....Want de kennis die ik uit dàt examen haal, haal ik nu niet EN ik moet me kunnen verantwoorden tov van mijn leerkrachten. Begrijp je wat ik bedoel?

Ja, ik herken mijzelf wel hierin. Het is mijn hele leven al een gevecht tussen mijn gevoel en mijn verstand. Het is erg moeilijk om hier een evenwicht tussen te vinden... Ik voel waarschijnlijk ook teveel en altijd van alles door elkaar.

Ik heb juist dat mijn gevoel de overhand neemt. Vandaag nog zag ik mijn rij-instructeur rijden en mijn verstand zegt 'zwaai' en ik doe het niet. Terwijl het zo gewoon is om te zwaaien, elke les kom ik wel weer een zwaaiend persoontje tegen.
Verder heb ik ook met andere dingen, school enzo dat ik alles op gevoel doe. Hmm vreemd eigenlijk.. :s

Ik heb er best wel moeite mee om mijn gevoel niet geheel
de overhand te laten nemen ed, zeker met dingen waarbij
het me vaak veel moeite kost om te relativeren ed...

ik heb altijd al de neiging gehad om mijn gevoel te onderdrukken, om alles met mijn verstand op te lossen. tegelijkertijd stapelen mijn gevoelens zich dan wel op, en daarom ontplofte ik vroeger nogal vaak.
daarom heb ik mezelf geleerd al mijn gevoelens te uiten, te doen wat ik voel etc etc.

voor mij is het meer een noodzaak om mijn hart te volgen, maar i doe het onbewust verkeerd

Mijn verstand overheerst.

Vroeger ging ik vooral af op verstand, nu steeds meer op gevoel. Ik heb geleerd dat ik, door op mn gevoel af te gaan, vaak goed zit.

Ik heb precies hetzelfde.
kwam ik pas laatst echt achter, ik had het niet eens echt door.
Ik weet niet eens of ik het wel kan, helemaal op me gevoel af.

Ik volg ook altijd mijn verstand of in ieder geval wat de liefde betreft. Op het moment ben ik verliefd en ik zou zo graag mijn hart willen volgen terwijl mijn verstand zegt: niet doen. En ja... dan doe ik het ook niet. Maar ik zit er nu over na te denken om eens een keer werkelijk mijn hart te volgen en daar van te leren... dat dat mischien ook wel goed kan zijn.

Net hzetzelfde hier: ik leef op mijn gevoel af, niet dat ik echt onverstandig ben of dat mijn gevoel nooit mis is maar ik heb gewoon steeds het gevoel dat mijn verstand enkel voor problemen zorgt. Overigens kom ik bij anderen, denk ik, niet over als 'gevoelig' maar eerder als 'verstandig' maar dat is een van de vele dingen die mensen niet in me doorhebben.