Ik ben je kwijt
 

Ik ben je kwijt geraakt
Door de jaren heen
Zonder het door te hebben
Ben je mij ontglipt
En hoewel ik je niet vind
Weet ik dat je er nog bent
Je bent voor mij ongrijpbaar
Vluchtig als de wind

Ik mis je met heel mijn hart
Wat heeft ons
Uit elkaar laten vallen?
De sterke band tussen ons
Is verslapt
Tot een oneindig touw
Waarvan ik het einde niet kan ontdekken

Hoever ik het volg
Het enige wat ik vind
Is duisternis en haat
Ik kan niet geloven
Dat ik je hier zal vinden

Vrolijk als je eens was
Zal je in deze hel ten onder gaan
Maar ik blijf hopen
Dat voor het te laat is
Ik de kans krijg je te vinden
Je te omhelzen voor de laatste keer

Ook al zijn we zo verscheurd
Wat er eens was zal nooit verloren gaan
En al moet ik jou verliezen
Aan dit grote donker
Ook al raak ik je kwijt
Door dit grote onbekende
In mijn hart zul je altijd zijn
Ik zal je bij me dragen
Als het gelukkige meisje van toen
Hopend dat jij
Me zult vergeven voor mijn falen
Omdat ik niet verder
Durfde af te dalen

Ik moet je nu laten gaan
Ik hoop dat je me bij zult staan
Ook nu er tussen ons zo’n afstand is
Ik heb je nodig, nog steeds
Geloof me als ik zeg
dat ik je mis!
Ik mis je…

mooi, een beetje standaard maar wel mooi. Het gevoel dat je erin hebt gebracht vind ik vooral goed, dat merk je echt al je het leest.
Daarnaast vind ik de strofes goed bij elkaar passen, ze sluiten goed op elkaar aan.

Ik ben je kwijt geraakt
Door de jaren heen
Zonder het door te hebben
Ben je mij ontglipt
[en weg] hoewel ik je niet vind
Weet ik dat je er nog bent
Je bent voor mij ongrijpbaar
Vluchtig als de wind

Ik mis je met heel mijn hart
Wat heeft ons,
Uit elkaar laten vallen?
De sterke band tussen ons
Is verslapt.
Tot een oneindig touw
Waarvan ik het einde niet kan ontdekken

Hoever ik het volg
Het enige wat ik vind
Is duisternis en haat
Ik kan niet geloven
Dat ik je hier zal vinden

Vrolijk als je eens was
Zal je in deze hel ten onder gaan
Maar ik blijf hopen
Dat voor het te laat is
Ik de kans krijg je te vinden
Je te omhelzen voor de laatste keer

Ook al zijn we zo verscheurd
Wat er eens was zal nooit verloren gaan
En al moet ik jou verliezen
Aan dit grote donker
Ook al raak ik je kwijt
Door dit grote onbekende
In mijn hart zul je altijd zijn
Ik zal je bij me dragen
Als het gelukkige meisje van toen
Hopend dat jij
Me zult vergeven voor mijn falen
Omdat ik niet verder
Durfde af te dalen

Ik moet je nu laten gaan
Ik hoop dat je me bij zult staan
Ook nu er tussen ons zo’n afstand is
Ik heb je nodig, nog steeds
Geloof me als ik zeg
dat ik je mis!

Ik mis je.


als ik het zo lees doet het me denken aan een huwelijk waarvan 1 iemand is vreemdgegaan. Zo zijn ze elkaar ontglipt. De ander heeft de vreemdganger de deur uit gezet maar mist deze toch wel heel erg.