Dagboekschrijven
 

Ik heb nou al een tijdje een dagboek, waar ik mijn belevenissen en gevoelens in opschrijf. De grootste geheimen die niemand weten mag staan erin. Ik teken er altijd dingen bij, om een beeld te geven van wat ik bedoel of hoe iets eruit ziet. Elke dag hou ik hem bij, en ik schrijf er altijd op mijn netste in...
Ik schrijf het altijd op in een soort verhaalvorm, maar wel in ik-perspectief.
Ik vraag me nu alleen af hoe jullie (de dagboekschrijvers) met hun dagboek omgaan, en hoe en wat ze erin schrijven. Zouden jullie je dagboek ook wel aan anderen willen laten lezen en zijn jullie wel altijd eerlijk in jullie dagboek?
:(

Waarom liegen in je eigen dagboek, je weet zelf dat het niet waar is

Ontopic, Nee, ik heb geen dagboek.

eigenlijk ben ik te lui voor mijn dagboek. het lukt me maar niet om het in verhaalvorm te schrijven, dat zou ik leuker vinden. Nu schrijf ik bijna dadgelijks in mijndagboek, en dan puur de leuke of vervelende dingen die gebeurd zijn.. ik ben al snel te 'moe' om over de schrijven

Hmmm. nu je het zegt, ik heb nog wel ergens een dagboek leggen, maar ik schrijf d'r echt amper in, misschien eens per half jaar als het meezit

Ik heb een schrijfblokje en een heleboel korte krabbeltjes
(soms niet meer dan een zin of een paar losse woorden).
Echt een dagboek is het niet, meer een LJH-boek oid
met de dingen die me bezighouden, eruit moeten, enz dus.

De manier waarop ik schrijf wisselt nogal, is heel erg afhankelijk
van hoe ik me voel, waar ik over schrijf, enz.

Met dat schrijfblokje ga ik redelijk voorzichtig om, laat het
niet zomaar slingeren enz, die losse krabbeltjes liggen
verspreidt door m'n kamer, maar zijn meestal niet te begrijpen
als de lezer de achtergrond niet kent.

Dingen die ik in een 'dagboek' schrijf zijn echt, aangezien het
imho vrij nutteloos is om te liegen over dingen. Als je tegen
jezelf al niet meer eerlijk kunt zijn...

Anderen kunnen dingen lezen in m'n LJ ed, lijkt me wel voldoende. ;)

In een dagboek schrijf ik al tijden niet meer.
Heb vroeger wel vaak geschreven, maar door dat ik te bang ben dat iemand het zo kan lezen ben ik niet verder gegaan.
Wel heb ik een lj, vind dat ff veiliger aangezien m'n ouders niet zo veel verstand van internet hebben. En is een stuk makkelijker om te schrijven en terug te lezen, aangezien ik een moeilijk handschrift heb :o
M'n lj mogen andere opzich best wel lezen, zo lang ik maar weet wie het leest.
En hoe ik schrijf.... Poeh... dat zou ik eigenlijk niet weten :o

Ik schijf. Punt.
Meestal probeer ik dat toch zo ongeforceerd mogelijk te doen, let niet op spelling, formuleringen etc, ik zou wel gek zijn zeg!
soms is het verhalend, soms als een brief, maar ook wel eens een reeks vragen achter elkaar, zonder antwoorden.
Alles kan, maar het is altijd inkt op papier.
(mijn dagboek is dikker en voller met alle losse papiertjes die ik erin geplakt heb, dan door alle beschreven bladzijdes van het boek zelf)

Ik schrijf gewoon in schriften, soms echt dagboeken. Momenteel is m'n dagboek een pluk van de petteflet schrift. Ik schrijf er gewoon in in ikperspectief, en ik schrijf erin wat ik beleef enzo :)
De enige die m'n dagboek wel is leest is m'n vriend. Ennn ik ben altijd eerlijk, zou ook een beetje nutteloos zijn om dat niet te zijn, je schrijft het toch zelf en leest het alleen maar zelf meestal. :confused:

Heb jarenlang een dagboek gehad. Ging op bed liggen aan het eind van de dag, dacht nergens meer aan en liet mijn hand schrijven. Wonderbaarlijk met wat voor oplossingen en gedachtes ik dan kwam.

De laatste tijd schiet het er bij in. Helaas. Binnenkort ga ik maar weer eens beginnen. Maar jezelf dwingen heeft ook geen nut.

Ik lieg niet tegen mijn dagboek. Het is eigenlijk gewoon een spiegelbeeld van mezelf. Ik verbaas me er soms over wat ik geschreven heb als ik het teruglees.

En ik hoop niet dat iemand het ooit in zijn hoofd haalt er iets in te lezen. Als ik daar achterkom word ik kwaad. Heel erg kwaad. Mijn diepste ik...

Ik heb een dagboek, maar ik schrijf er lang niet elke dag in. Als ik er in schrijf dan is dat in steekwoorden of korte stukjes tekst, over een bladzijde verspreid. Ik kan het niet opbrengen om een verhaal te schrijven, want dan kan ik mijn gedachtes niet juist weergeven.
Ik lieg nooit tegen mijn dagboek, gewoonweg omdat ik het niet kan, en niet wil. Op zo'n moment zet ik alles op papier wat er te binnen schiet, en denk verder niet na.
Mijn dagboek is een mapje van blaadjes, bijeen gehouden door een echt dagboek. Ik heb er ook nog andere dingetjes ingestopt zoals foto's enzo. Bij elkaar is het een heel bundeltje, met alles wat alleen mij aangaat. :o

Ik heb een dagboek ja, al is het bij mij meer een weekboek. Ik schrijf er niet iedere dag in, maar zeker eens per week. Ik ben niet altijd eerlijk geweest in mijn dagboek,'k had het altijd over koetjes en kalfjes, in de angst dat iemand mijn dagboek zou vinden. Tot ik er genoeg van kreeg, ik vond een goede 'bergplaats' voor mijn dagboek, en vanaf toen ben ik alles eerlijk gaan opschrijven. Ik schrijf gewoon alles wat in me opkomt. Steekwoorden, korte verhaaltjes, soms ook hele lange verhalen. Heel veel kleine tekeningen ook, er zitten ook losse blaadjes en foto's in. Een aantal gedichten ook. Mijn dagboek ben ik, en andersom.

Ik vind het eng om een dagboek te beginnen, hoewel ik het wel zou willen. Ik ben bang dat iemand het vind en ik ben niet zo goed in gevoelens enzo opschrijven :s Het lijkt me wel heel leuk, om later terug te lezen om te kijken wat ik toen (15jarig naïef pubermeisje :p ) dacht...

ik heb er wel een.. maar daar schrijf ik niet zo vaak in. meestal schrijf ik er alleen in als ik me erg klote voel, of juist heel vrolijk ben. Ik schrijf het in brailletters zodat niemand het kan lezen, en ik het zelf ook maar moeizaam terug kan lezen. 't schrijven gaat nogal langzaam dus ik houd 't bij korte stukjes. Maar in dit dagboek ben ik iig wel eerlijk. Soms houd ik ook wel een dagboek bij, meer met belevenissen enzo. In gewoon Nederlands, zonder al te persoonlijke dingen.

ik heb een dagboek. het idee was dat ik er niet dagelijkse gebeurtenissen in zou schrijven, maar alles wat ik dacht op te schrijven. dat werkt van geen kanten. ik merk dat ik eigenlijk alleen maar schrijf als ik wat ongelukkiger ben. ik neem aan dat een dagboek voor mij alleen maar een van-me-afschrijf-functie heeft

k had vroeger echt nooit een dagboek, maar sinds een half jaar doe ik er ook aan.....als je iets dwarszit is het heel fijn als je dit soms gewoon kwijt kan; maar wanneer er teveel dingen me dwarszitten kan ik niks opschrijven, dat is dan teveel ofzo
er zijn maar een paar mensen die mijn dagboek lezen, ik vind het gewoon niet zo fijn......dan wordt er gevraagd van waarom of wanneer terwijl ik helemaal geen zin heb om me daarover te verantwoorden aan anderen.
en liegen? neeuh.....soms schrijf ik wel dingen zoals ik had gewild dat het zou zijn, maar dat kan je dan ook teruglezen..'ik zou...ik wou...als ik eens...' bla*

een dagboek is iets van jezelf, niet iedereen hoeft altijd te weten wat er in je omgaat...er zijn wel mensen die van mij mijn dagboek mogen lezen ..het is denk ik ook een kwestie van vertrouwen en/of onzekerheid.

Ik heb een online dagboek en een schrift waar ik soms in schrijf, over zowel leuke als minder leuke dingen, mijn gevoelend en hoe ik denk...Eigenlijk staat er alles over mij is. Mijn dagboek, dat ben ik :)

En ja, ik ben altijd eerlijk, maar er is 1 ding dat ik er niet inzet, niet letterlijk, maar wel dat ik voor mezelf weet waar ik het over heb...Ik wil namelijk niet dat iemand dat van me weet als ie dat dagboek gaat lezen...Niet dat ik mijn schriften aan iemand laat lezen, maar stel je voor dat iemand um vind en denkt goh, leuk! :)

Ik hou ook een dagboek bij. Soms schrijf ik weken of zelfs maanden helemaal niks, en sommige periodes schrijf ik wel meerdere keren per dag!! Hangt er erg vanaf. Ik ben in mijn dagboek altijd eerlijk, wat ik in mijn dagboek schrijf is echt. Ik ben alleen niet altijd even open over alles. Ik kan soms heel kwaad zijn op mensen en ik denk of voel af en toe (zelden hoor) ook dingen die mensen heel erg zouden kunnen kwetsen. Die dingen hou ik toch maar diep van binnen vast en schrijf ik niet in mijn dagboek. Stel dat er ooit wat mis gaat en iemand leest toch ooit mijn dagboek ofzo...dan is het wel heel rot voor mij en dan zal mij dat heel veel pijn doen...maar dan hoef ik me niet schuldig te voelen over het feit dat ik andere mensen gekwetst heb o.i.d want met zo'n schuldgeveol zou ik niet goed kunnen leven.

ik heb wel n dagboek, al best wel n paar jaar ofzow, ennuhm naja ik schrijf dr nie elke dag in, maar de laatste tijd opzich wel vaak, maar das meestal ook wel in vlagen.
ik schrijf dr gebeurtenissen en gevoelens in.. cker mijn diepste geheimen, naja mijn echte diepste geheimen weet echt niemand, 'zelfs mijn dagboek nie'...
en zoals iemand al zei, wrom liegen in je dagboek, als je t zelf weet?
naja liegen in een nep dagboek, okeej, maja ;)
die heb ik geen. wel ooit gehad trouwens, maja ik zag t nut er nie meer van in... soms heb ik dr wel spijt van, soms weet ik echt cker da dr iemand aan mijn spullen zit (N)
maja...

ik gebruik een vriendin eigenlijk als dagboek, we hebben heel lang elkaar elke dag brieven geschreven, en nu praat ik veel met een andere... maar kan me goed voorstellen dat je een dagboek gebruikt

Ik schrijf alleen een dagboek op echt heel bijzondere gebeurtenissen. Tijdens mijn reis naar Ethiopie heb ik er een bijgehouden en de komende 8 maanden ga ik er weer een bijhouden. Dan ga ik namelijk naar Slowakije om vrijwilligerswerk te doen. Ik hoop dat ik mezelf er toe kan zetten om ook daarna door te gaan met schrijven, maar meestal neem ik er de tijd niet voor. Ik weet ook nooit zo goed hoe ik moet beginnen....

Ik heb een livejournal, maar ook een dagboek.
Eentje met een slotje :)
Ik schrijf er zo ongeveer elke dag in, en plak er soms ook dingen bij. En ik probeer niet per se heel netjes te schrijven.
Het is altijd wel recht aangezien er zo'n kaartje bijzat met zwarte lijntjes die je dan op de volgende bladzijde moet leggen, zodat je de lijntjes erdoorheen kan zien. Dat vind ik dan wel weer zo overzichtelijk.
En ja, eerlijk ben ik denk ik wel. Als ik iets niet wil vertellen, dan ga ik er niet over liegen, maar schrijf ik het gewoon niet op.

mijn "dagboek" is gewoon een schrift met een harde kaft en daar schrijf ik in als ik alles ff kwijt moet. Meestal schrijf ik in dichtvorm omdat dit het makkelijkste is voor mij. Soms zijn het ook gewoon verhalen of belevenissen die ik niet wil vergeten.

ja ik heb een dagboek. eerst schreef ik in een schrift, en toen weer een ander. en veel losse blaadjes. totdat ik mn 'echte' dagboek weer vond. ik schrijf soms elke dag soms een of een paar dagen niet. het afgelopen half jaar/ jaar vrij regelmatig iig. al mn slechte dingen die ik gedaan heb schrijf. al mn woede/angsten ed. 1 groot geheim heb ik er ooit is ingeschreven, helemaal van begin en alle details zeg maar. verder schrijf ik heel veel hoe ontzettendi k mezelf wel weer niet haat. en alle dingen die mn vader 'tegen' mij doet. naja alles niet leuke dingen. de leuke dingen vergeet ik meestal gelijk:s ik kan ook ontzettend boos worden dan, terwijl ik het liever tegen die persoon zeg ,maar dat durf ik dan weer niet. ik ben wel eerlijk. maar zeg niet alles. nu schrijf ik een paar dagen niet. omdat ik te lui ben om het te schrijven :o sommige stukjes zou ik miss late nlezen als ik bv wil vertellen hoe iets gegaan is. alsi khet niet meer kan vertellen/het vergeten ben oid. ik zou nooit mn hele dagboek laten lezen.
naja beetje lang verhaal geworden xx-ies kir

Een dagboek is meestal voor jezelf, maar soms is het fijn als je 1 of 2 HELE GOEIE VERTROUWELIJKE vrienden het laat lezen. Gewoon zodat hun ook weten hoe je je voelt en zo. Je moet je niet druk maken over HOE je in je dagboek schrijft, het is immers voor jezelf dus ik-perspectief, verhaal-achtig, alleen goeie en slechte punten v/d dag; alles is toch goed uiteindelijk?

Ik had van mijn 8e tot 16e een dagboek waar ik regelmatig in schreef. Ik was altijd eerlijk, misschien een beetje té eerlijk en er stonden vele dingen in waar ik spijt van had. Ik werd toen erg bang dat iemand het zou lezen want het waren gewoon schriften. Ik wist dat mijn moeder ze al een keer had gelezen, dus toen heb ik ze allemaal verscheurd en weggegooid....

Zonde...als ik een kluis oid had gehad! Toch NOOIT een plek gevonden waar niemand ooit zou kijken. Jammer...