{Gedicht}
 

Stil lig ik
Enkel mijn ogen knipperen
Mijn hart gaat tekeer,
een wild beest trachtend te ontsnappen.
Wat doe ik hier?
Een geluid, klein en zacht.
Lieflijk, maar verradelijk.
Mijn god, weer die voetstappen,
steeds harder, een baby om melk vragende.
Te donker, de kamer als een hemel zonder ook maar één ster.
Een hand op mijn buik.
Asjeblieft, haal 'm daar weg, schreeuw ik
diep van binnen, maar durf geen letter uit te spreken.
De hand, groot en ruw, streelt nu ook mijn wang.
Machteloos en moeizaam ben ik,
Uitgeput, eenzaam.
Haal me hier weg, ik kan niet meer.
Laat iemand me vinden, ik smeek je.
Terwijl de handen me weet ik het waar allemaal aanraken,
Haal ik me de zonnige zomerdag voor me,
die zich hier buiten afspeelt
zonder zich ook maar iets van mij aan te trekken.

-----------------------------------------------------------------------

Wat vinden jullie hiervan.. ?

Het einde vind ik geweldig. Het hele chaotische in het gedicht past daar perfect bij, die angst die een beetje irritant leest is dan ineens niet meer irritant maar hoort er bij. Het enige wat je misschien zou kunnen aanpassen is dat je het gedeelte voor de laatste drie regels iets in zou korten, dat maakt het vaak wat krachtiger :) .

Als je gebruik maakt van het tegenwoordig deelwoord, wat op de een of andere manier heel aantrekklijk lijkt, misschien omdat het zo ingewikkeld klinkt, doe het dan wel goed :)