Gaat dit ooit nog over?
 

Oké dit wordt waarschijnlijk een heel verhaal, maar ik wil het ff kwijt.

Ik heb nu ongeveer 1.5jaar een vriend en het gaat echt allemaal super goed. Heb me nog nooit zo fijn bij iemand gevoeld en zo voelt hij zich er ook over.

Maar vorig jaar zomer is er wat gebeurd.. Hij was op vakantie naar Spanje met vrienden (was al geboekt voordat we wat hadden) en we zagen elkaar een maand niet, liep toen allemaal ff niet zo lekker.. en toen is hij dus vreemdgegaan. Hij heeft het mij eerlijk verteld en het is daarna dan ook uitgegaan. Dat vreemdgaan opzich heeft mij niet zo (heel veel) pijn gedaan, maar daarna heeft hij nog een paar keer met dat meisje afgesproken. Deed heeft mij zoveel pijn gedaan, daar heeft hij mij echt ontzettend mee gekwetst.

Maar goed na een maand, kregen we weer een beetje contact en we kwamen elkaar tegen in de stad. Hij een beetje hangen enzo en hij zei je moet me bellen als je veilig thuis bent. Dus ik bellen 3uur aan de telefoon... Hij: damn nu besef ik wat ik gemist heb, hoe kon ik nou ooit zo'n fout maken.. enz enz.
En nu hebben we dus inmiddels alweer 8maanden, ik weet dat hij echt niet meer zoiets doet. Hij is absoluut veranderd in onze relatie. Besteed meer aandacht aan mij en weet dat hij een ontzettend grote fout heeft gemaakt en doet er alles aan om zijn vertrouwen weer te herstellen. En het doet hem ook pijn als ik er soms om moet huilen, dan kan hij ook wel beginnen te huilen.

Maar dat is dus mijn probleem, ELKE DAG.. echt elke dag denk ik wel een moment aan wat er is gebeurd. Dan schieten er beelden door mijn hoofd van hem en dat meisje ofzo..! En daar word ik echt gek van, ik wil het achter mij laten.. omdat het tsja het is gewoon klaar. Tuurlijk vergeet ik dat niet, maar hij is veranderd heeft echt spijt en wil het er het liefst ook niet meer over hebben.

Maar toch elke dag komt het weer terug en nou is mijn vraag eigenlijk.. gaan zulke gedachtes ooit nog weg? Elke dag voel ik weer even die pijn van toen.. en dat wil ik niet..
Ik zeg het zeker niet elke dag tegen mijn vriend, want dan zou hij helemaal gek worden. Maar soms dan moet ik er ook weer tegen hem over beginnen en komt er weer zo'n lullige opmerking van: JA jij moest zonodig vreemdgaan.. jij hebt mijn zo'n pijn gedaan..

Gaan deze gevoelens ooit nog weg? Of blijf ik nog elke dag van die momenten hebben?

Noujah, ik denk dat je die momenten nog altijd wel blijft hebben.. maar dat het wegslijt met de tijd.. als je weer aan hem met dat meisje denkt, probeer dan aan de fijne dingen samen te denken, van jullie twee?

Hij heeft uiteindelijk toch voor jou gekozen?
Veel valt er niet aan te doen, je vriend kan zijn best doen om je te overtuigen (door af en toe eens iets liefs te doen..) maar uiteindelijk zal jij degene moeten zijn die het moet proberen te 'vergeten'.
Je kan niet heel je leven je hier slecht om voelen? Uiteindelijk zal je relatie hier (nog meer) onder gaan lijden vrees ik..

Ja dat doe ik ook altijd, als die dingen naar boven komen ga ik aan onze leuke dingen denken. En ja idd dat weet ik allemaal dat hij voor mij heeft gekozen enzo, maar ik kan er ook niks aandoen. Die "beelden" komen zomaar ineens.. :( zucht

Die gedachtes blijven wel bij je, zolang je ook bij hem bent. Denk ik.
Wil je dat wel ? Of zou je liever op zoek willen gaan wat er nog meer is behalve hem ?
Vraag jezelf of je echt nog verder met hem wilt.

Uiteindelijk komt altijd alles goed.

(sorry voor deze loze opmerking, maar het is gewoon zo. :D )

Maar het is nu echt perfect met hem, echt niks zit ons tegen. We hebben een super goeie band, kunnen alles tegen elkaar zeggen, kunnen samen lachen/huilen..alles. Het enige wat MIJ dus tegenzit zijn die gedachtes..
ik wil hem daarvoor absoluut niet kwijt.

Ik denk dat het vanzelf minder wordt, omdat je hem steeds meer vertrouwd en zeker weet dat hij echt van jou houdt en dat dat andere meisje niets (meer) betekent voor m.
Tot die tijd zou ik er juist wel met m over praten, niet verwijtend, maar ik zou vertellen dat je er zo mee zit. Desnoods doe je dat elke dag, dat is beter dan dat je zwijgt en het langzaam tussen jullie in laat komen.

komt goed... komt goed...

Als hij eerder is vreemdgegaan is de kans dat hij dat opnieuw doet wanneer hij jou een tijd niet ziet verre van gering.

Persoonlijke ervaring:
Toen ik 2 jaar samen was met mijn toenmalige vriend, heb ik hem ook bedrogen. We zijn een weekje uit elkaar geweest, maar het kwam weer goed. Het heeft mij ook vreselijk hard gekwetst maar het vertrouwen dat hij in mij had was helemaal gebroken, in 1000 stukken, het kon dus absoluut niet meer gelijmd worden. Ik weet dat hij elke dag ook met die gedachten rondliep. We zijn nog een hele tijd samen geweest, nog 4 jaar na die 2 jaar om eerlijk te zijn en misschien hoor je dit niet graag, maar het is niet meer goed gekomen. Een relatie zonder vertrouwen, daar kan je niet op bouwen.

Mephostophilis heeft gelijk... hij kan het nog eens doen. Ook al gaat het nu weer prima, het kan nog eens gebeuren. Het is mij ook overkomen...

Dat slijt vanzelf wel

Hmm... Zoiets heb ik ook gehad met de ex van mijn (inmiddels ex) vriend. Hij vertelde over haar en wat ze hadden gedaan enzo en dan werd ik helemaal niet goed (ook van jaloezie). Constant (ook tijdens seks enzo) moest ik denken aan wat ze hebben gedaan en hoe leuk hij het wel niet met haar heeft gehad. Of hij net zoveel van mij hield als van haar en of ik net zo goed zoende enzo, echt vreselijk. Ik heb heel vaak met hem hierover gepraat en hij stelde me steeds gerust dat er echt niets meer was tussen hun en dat hij heel gelukkig met me was.

Ik geloofde hem wel, maar bleef toch met dat nare gevoel zitten. Uiteindelijk bleek dat hij inderdaad niets met haar had/deed en langzaam ging dat gevoel weg. Nu het uit is heb ik er helemaal geen last meer van. Natuurlijk denk ik er nog weleens aan, maar niet meer zoals toen.

Gne, herken ik. Vaak gruwelijk verlept worden en allerlei beschuldigingen naar z'n hoofd gooien, hem gemeen en onoplettend vinden, denken dat ik beter af ben zonder hem enzovoort. En achteraf weer ontiechlijk spijt hebben natuurlijk. Mja, op het moment dat de pijn wat dat betreft bij mij begon te slijten ging het uit - om andere redenen dan bovengenoemde, overigens.

Mja, och. Meh.

Ik heb zoiets zelf ook gehad (het was niet eens vreemdgaan) en ja, ik kon daar niet mee omgaan... Steeds er weer vragen overstellen, steeds er aan denken, erover zeuren etcetera.. Het werd gewoon nooit meer zoals daarvoor..
(en oké, achteraf was het een grote leugenaar, maargoed:P)

Je moet daarin voor jezelf dus toch keuzes gaan maken...Verdergaan met deze jongen en het ECHT achter je laten? En als je dat niet kunt...tja ik weet niet of het dan wel een goede relatie is..