iemand anders lijd door mijn verdriet...
 

ik weet echt niet wat ik moet doen. maar ik kan er echt gewoon niet door slapen... ik zit al 6 weken ofzo best wel erg in de put...
mijn vriendin,merkte dat wel,en voelde zich er ook niet fijn door,maar nu lijd ze dus gewoon heel erg,omdat ze mij iedere dag kei-ongelukkig ziet...

ik vind het zo stom want als ik blijf,lijd ze omdat ze mij ziet,ga ik weg dan doe ik haar misschien zeer,maar daarna niet meer,omdat ze me niet meer ziet... maar dat is waarschijnlijk ook weer te simpel ged8

en als ik weg ga,lijd mijn familie eronder (n)

ik weet gewoon niet hoe ik me moet gedragen zodat ik andere niet pijn doe. ik heb wel eens geprobeerd om gewoon de hele tijd vrolijk te zijn,alleen helpt het niet,en voel ik me juist thuis weer veel rotter....

ingewikkeld,maar hebben jullie please advies?

dit had ik ook uit je gedicht op gemaakt, maar om je advies te geven moet ik eerst weten waarom je ongelukkig bent ( en dan buiten het ongelukkig zijn omdat andere dat zijn om)

ik zal het wel pm'en ik voel mezelf te schuldig en schaam mezelf ervoor om het hier neer te zetten... bovendien kan iedereen het hier meelezen...

Ik snap ook wel dat het moeilijk is om hier zomaar iets te schrijven, maar zo ga je veel meer hulp krijgen van de forummers. Op het forum hangt hier toch een goede sfeer, ik denk niet dat iemand je alles zou kwalijk nemen omdat iedereen wel eens iets misdoet. Het hoort er ook gewoon bij om toe te geven dat er iets mis is, je schuldgevoel betekent wel dat je het helemaal niet slecht meent en dat je graag je fout zou rechtzetten, wel: wij willen je helpen, want je verdient het niet dat je eraan kapot gaat!

idd

Ik voel me op dit moment ook wel redelijk klote, en ik verborg het ook maanden achter een smile. Maar je mag best een keer toegeven aan je kut gevoel en heel hard huilen, dat lucht echt ontiechelijk op.

En ik heb hetzelfde wat jij hebt, mijn moeder gaat er soms echt aan onder door en dan voel ik me ook heel schuldig.

Maar het belangrijkste is dat jij je nu goed gaat voelen en dan kan je het later altijd nog goed maken met je vriendin, ze maakt zich blijkbaar erg veel zorgen over je en als je aan haar laat weten dat je dat heel erg van haar waardeerd en dat je er voor haar ook altijd zal zijn.

Veel praten werkt ook! Anders verdrink je...

je moet eerst alles op jezelf richten... je kan niet anderen gaan ontwijken om hen niet ongelukkig te maken, want daar zullen ze efcht niet gelukkiger om worden...

Er is maar 1 oplossing volgens mij....Jezelf helpen. Dan help je automatisch ook de anderen.

maar dat heeft met iets anders te maken,ik had dit opgericht dit topic,om mijn vriendin te helpen,en vandaag is het alleen maar erger geworden...

ik kan mezelf niet helpen,ik ben zwaar verward,voel me helemaal kapot,heb de moed al opgegeven,wil niet een meer leven...
7 weken (ofzoiets) heb ik mijn best gedaan om alles weer goed te krijgen...

in deze week zie ik het niet eens meer zitten.... bovendien kan ik er niet tegen als anderen door mij zoveel lijden...

gisteren,ja ik kon niet moeilijk na denken dacht ik dit : (ja ik kan nu beter na denken maar toch)
mijn vriendin ziet me iedere dag,daardoor voelt ze zich ongelukkig, (ik ben zo zwaar ongelukkig dat zij er ook onder lijd)
als ik weg ben (van de werld,ja),ziet ze me niet meer,zal ze even verdriet hebben en daarna niet meer...

en ja,ik ben dan triest om weg te lopen voor alle problemen...

dat weet ik... maar ik wil iets voor hun doen... ik voel me echt nog slechter (en dat kan ik niet gebruiken) als hun zich slecht voelen door mij,en krijg ik nog meer schuldgevoel...

dat heb ik geprobeerd,maar werkteniet,vrienden wilde niet luisteren,(ze lijden eronder) ik heb het al met een psygoloog geprobeerd (lukte ook niet),ik heb met mijn ouders gepraat alleen die zitten zelf ook helemaal in de knoop (overspannen enz.) en voel ik me kei schuldig,en verder bij slachtofferhulp word ik doorgestuurd... maar dan nog zit ik met het probleem,dat ik die afspraak volgende week heb,en ik denk dat ik het weekend niet door kom...

Ik kan me niet voorstellen dat jij er alles aan hebt gedaan om je beter te voelen. Ten eerste lukt dat nooit in zeven weken en ten tweede merk ik een sterke onwil bij jou. Als je aan jezelf wilt werken en het lukt niet alleen, zul je hulp moeten accepteren. Ik heb je trouwens een aanbod gedaan waar je vervolgens niet meer op reageert. Er zijn altijd mensen die bereid zijn naar je te luisteren en advies te geven maar dan moet je het wel willen.

Het is de taak van je vriendin om zich niet te laten beïnvloeden door jou. Ze mag naar je luisteren, je adviseren, maar moet zich niet laten meeslepen. Aan de andere kant is het ook aan jou om je 'troep' bij je te houden. En als je dat graag wilt, en niet anderen er mee lastig wilt vallen, zul je idd eerst aan jezelf moeten werken. Als jij weer positiviteit uitstraalt zullen mensen weer graag in je omgeving zijn en blij van jou worden.

Als het je niet alleen lukt moet je iemand zoeken die je een zetje geeft zodat je zelf verder kunt. Alleen maar posten op het forum dat je dood wilt, en je vriendin meeslepen in het negatieve, helpt dan niet hoor...En waarom lukte het niet bij je psycholoog?

Dat die vriendin ongelukkig wordt, is niet meer dan normaal. Als je vaal voor iemand betekent, neem je gemakkelijk gevoelens over van die ander. Volgens mij heb je ook nog niet echt helemaal geprobeerd om er vanaf te geraken omdat je niet wil praten; strot je hart gewoon uit, op het forum zijn meer dan genoeg mensen die begaan zijn met jou en die je echt wel willen helpen (en waarschijnlijk enige verlichting van je situatie kunnen aanreiken).

Wat het praten betreft: dat helpt echt wel, maar praten doe je niet een keer, maar je bmoet blijven praten en er moet geluisterd worden; overigens is praten met een psycholoog iets speciaals (ik heb het nog nooit gedaan, maar ik kan het me wel voorstellen): ze kan misschien makkelijker dingen zeggen omdat een psycholoog steeds bepaalde verhalen hoort maar je verandert er je omgeving niet door (want als je tegen virenden praat is dat altijd de grootste drempel: je wilt niet dat ze anders(=onvriendelijk) tegen je gaan doen).

Als je je vriendin wilt helpen, zul je moeten zeggen waardoor ze lijdt. Je zegt dat ze door jouw problemen lijdt, dus zul je daar toch iets aan moeten doen: ik val in herhaling, maar vertel gewoon je verhaal: je hebt grote kans dat je opgelucht voelt, je moet niet denken 'wat als...' maar gewoon de forummers je laten helpen.

Ook hier weer de vraag: wat is normaal.

Ja, ik vind het logisch dat een vriendin dat doet. Maar goed is het niet. Een hulpverlener moet een degelijke afstand hebben zodat er geen schuldgevoelens ontstaan. Als die vriendin eronder lijdt, kan ze dus geen hulpverlener zijn. Wat ook logisch is natuurlijk. Daar zijn andere mensen voor...

Inderdaad is de woordkeuze niet zo heel goed (logisch is beter, zoals je zegt). Maar ik denk juist niet dat de schuldgevoelsn ontstaan omdat je iets vertelt maar juist eerder omdat je dingen niet vertelt aan die vriendin: als je iemand zeer persoonlijke dingen vertelt, zal die daar meestal begrip voor hebben en juist minder verdrietig zijn omdat ze weet wat er speelt (dat is bij mij meestal toch zo, maar dat hangt natuurlijk af van situatie tot situatie [voorbeeld: als je tegen die persoon zou zeggen dat je ze vanuit heel je hart verschrikkelijk haat, kan je natuurlijk niet verwachten dat die minder verdrietig zal zijn, maar dat is hier toch niet het geval] )
Enerzijds heb je natuurlijk buitenstaanders als hulpgevers, maar ook goede vrienden kunnen echt wel hulp geven, ook al zijn ze persoonlijker betrokken. Vaak bieden ze hulp op een andere manier: ze kennen je beter, en bieden dus 'persoonlijker' hulp, dus misschien iets meer beïnvloed door wat er gebeurt maar dat is niet altijd slecht, denk ik. Buitenstaanders hebben misschien een klaardere kijk op de situatie omdat ze niet betrokken zijn, maar sommige vrienden kunnen ook vaak de situatie vrij neutraal beschouwen, hoor.