nieuw verhaal
 

ik heb net ff een verhaal uit me duim gezogen, dus graag wat kritiek..:

Ik ben niet zoals iedereen. Nee, ik ben anders. Ik hou niet van popmuziek, nee ik haat het! Ik hou niet van naveltruitjes en minirokjes. Geef mij maar een lange rok of zo. Ook hou ik niet zo van kleur. Alleen roze, groen, rood, blauw en oranje. En natuurlijk zwart. Ik hou niet van winkelen. Ik hou ook niet van sport. Wat maakt het uit, ik voel me niet dik. Ik bén ook niet dik. Wat maakt mij het nou uit hoe anderen over mij denken?
Ik ben niet zoals iedereen. Ik hou niet van die breezers. Geef mij maar bier of geef mij gewoon niks. Ik heb een hekel aan meisjes die denken dat ze alles zijn. En cheerleaders? Als ik een pistool had, lagen ze nu allemaal plat. God, wat haat ik ze, met hun ‘Kijk mij eens knap en lenig zijn!’-houding. Ik ben een van de weinigen die een hekel aan ze heeft. Alle andere leerlingen van mijn school kijken op tegen de cheerleaders. Alleen ik en mijn vriendin Audréa trappen daar niet in.
Niemand is het er mee eens dat ik me anders gedraag dan anderen. Mijn ouders niet, mijn omgeving niet en mijn school al helemaal niet. Vandaag kregen mijn ouders weer een brief. De zoveelste! Of het niet beter zou zijn dat ik naar een alternatieve school zou gaan. Waarom zou ik? Ik haalde hoge cijfers (in ieder geval hoger dan de cheerleaders!). Ik was niet luidruchtig in de klas, volgens mij. En ik was al helemaal niet depressief of manisch of iets anders. Ik was gewoon anders, en daar moesten ze maar mee leven.
Audréa was de enige die mij begreep en ik was de enige die Audréa begreep. Beiden waren we zestien, komend voorjaar werden we beiden zeventien. Ook niet echt belangrijk. Waarom niet gewoon achttien? Nee zeventien, ‘iedereen is ooit es zeventien geweest’ à la citaat van mijn geliefde moeder.
Al meerdere keren heb ik geprobeerd om weg te lopen, maar iedere keer was er iets in me dat me dan weer tegenhield. Waren het mijn ouders die het zo goed met me voor hadden? Of was het het kleine maar ò zo gezellige stadje waar ik in woon? Ik weet het niet. Het boeit me ook niet. Ik denk er ook niet lang over. Ik hou niet zo van denken. Daar krijg ik koppijn van. Vooral als ik depri ben moet ik niet denken. Zoals vandaag. Ik heb een hekel aan school,maar ben denk ik niet de enige die dat vind.
Ik verveelde me. Ik weet niet wat te doen. Gelukkig woon ik bijna tegenover Audréa. Dan heb ik altijd wel wát te doen. Ik pakte mijn jas en ging door de voordeur naar buiten. Het regende. Bah. Ik haatte regen. Geef mij maar sneeuw of onweer. Ik hield van onweer.
Ik zuchtte. Als ik naar Audréa wilde, moest ik er toch een keer doorheen. Dus trok ik mijn jas omhoog tot aan mijn kin en sjokte naar het huis van Audréa. Het regende gelukkig niet hard, maar hard genoeg om zeiknat te worden. Toen ik bij het huis aankwam, was ik dan ook zeiknat.
Audréa kwam net van de trap af gestrompeld, toen ik via de achterdeur binnenkwam.
“Hey meissie, alles goed? Kom, gaan naar mijn kamer. Me ouders hebben visite,” zei ze en trok een raar gezicht.
Ik volgde haar naar boven. Naar haar kamer, waar ik elke dag minstens een uur zit. Soms nog vaker en langer dan op mijn eigen kamer. Samen verveelden we ons dan, of maakten tatoeages bij elkaar. Vaak op plaatsten waar onze ouders ze niet konden of hoefden te zien.
“Hebben jullie ook weer een brief van school ontvangen? Ik kreeg vanmiddag van mijn ouders een preek over waarom ik nou net weer zo nodig een gothik moest zijn,” zei Audréa en keek mij doordringend aan.
“Ja heb ik ja! Gelukkig zeiden mijn ouders er maar weinig over. Maakt me ook verder weinig uit, wat die stomme
rotschool ook wil denken. Tegenwoordig hebben we vrijheid van meningsuiting, weet je nog?” zei ik lachend en met een knipoog.
Ze staarde naar de grond. Dat was het enige wat aan ons verschillend was, dacht ik nog. In tegenstelling tot mij vond Audréa het wel erg hoe anderen over ons dachten. Ze kleedde zich nog wel steeds als een gothik, maar diep in haar dacht ze als een normaal meisje. Ze vond het niet leuk als mensen ons nastaarden of rare opmerkingen tegen ons maakten. Ik stopte met nadenken. Dat leek me beter in ieder geval.
________________________________________________

ik heb hem net ff geschreven dus er kunnen nog behoorlijk veel fouten in zitten. ik weet niet wat julliej er vn vinden, dus kom maar op met die kritiek! :bloos: :o

bij de weg: ik ben zelf geen gothik, ik vind het wel heel mooi en zow, maar het leek me leuk om er een verhaal van te schrijven. alsk hier mensen mee kwets of zow, sorriej, ik ken verder oowk geen gothiks dus weet er verder nix van af.. :o :bloos: :o

Gothics dragen geen roze, groen, blauw, rood of oranje. Mijn zusje is Gothic en ze draagt enkel zwart, liefst leer, met af en toe wat bordeaux erin. Ze haat ook niet alles, ze heft gewoon overal meningen over. Meningen die ik lachwekkend vind, want ze zijn kinderlijk naief maar goed. En bovenal, maken haar vriendinnen me uiterst bang. Uiterst.
In je verhaal staan er inderdaad wat fouten, zoals: <=>Ik heb er niks tegen, maar vind het niet erg bijzonder. Je kan er wat van maken, maar er kan nog iets van gemaakt worden, if you catch my drift.

Mee eens met Millroy :)
meteen een vraag aan Mill :P: waarom word jew bang van die gothic vriendinnen?

Grim

Omdat ze satanskruisen rond hun nek hebben hangen, omdat ze het leuk vinden om kleine jongetjes ineen te kloppen, omdat ze marginaal zijn...
(ik heb ze ooit eens een jongetje van 12 ineen zien kloppen, écht degoutant!)

Leuk verhaal, goed geschreven!!!

Omdat het wierde enge meisjes zijn. Ik ben 1meter 84, zij 1meter 65 maar ze zijn met 4. En altijd lachen en knipogen en in mijn wangen knijpen...
Stomme bastaards, als ze komen bel ik snel al mijn vrienden, safety in numbers :D
Hoewel, als ze er aankomen wijken we toch terug alle negen :s

Verrekte mietjes! Of je moet er in meegaan, of je moet het ze voor eens en voor altijd leren dat dat niet mag bij jou. :) Maar jouw manier op heden, je vrienden bellen is wel tactisch, maar je moet ze wegjagen!
met klassieke muziek ofzo. In ieder geval niet terugwijken!

Grim

Vage gothic mensen kennen jullie.
Volgens mij zijn het maar een paar rare, agressieve wannabeetjes..

Vaag? Bepaald vaag.
Agressief daar heeft u een punt.
Vooral hun vriendjes :(
*auw*

vaag (bn.)
1 onduidelijk, niet scherp omlijnd => onscherp, schemerachtig, wazig
2 op verschillende manieren te interpreteren => mistig, onbestemd, ondefinieerbaar, schemerig, zweverig

dit is het woord van Van Dale, ik kan me niet voorstellen dat mensen er mistig kunnen uitzien, of ligt dat aan mij :p?

Leuk verhaal. Ik ben het roerend met je eens.
Schrijf je vaker? Ik wil nog meer van je lezen!

Je zou het stampvoetend moeten voordragen (:

ik schrijf wel vaker (lees: geen leuke verhalen).. heb hier ergens nog wel een verhaal staan, maar die zuigt nogal.. is nogal kinderachtig enzo..ik zal snel ff vervolg schrijven..

Ik vind het een beetje saai als ik eerlijk ben, er zit niet echt een climax in, het is eerder een opsomming.

en ff over de gothic discussie, een ECHTE gothic draagt dus wat hij wil, dus ook kleurenkleren, zelfs als je naveltruitjes en minirokjes draagt kan je nog gothic zijn.