Plankenkoorts. (Ja ja, eindelijk weer wat van mij ;) )
 

Na een lange tijd niks gepost te hebben is hier eindelijk weer wat van mij.


"Plankenkoorts"
--



“Rot maar op” daar ligt het dan,
uit de mond die ooit eens liefde spoot.
Verspreid over de rommelige vloer,
pik ik de klanken er zo uit.

”Val toch dood” och als het even kon,
om weg te zijn van deze zooi.
Het ligt er metersdik boven op,
de tekst kwam niet uit ons script.

Ik heb m’n teksten niet geleerd,
de regels niet gerepeteerd.
En nu sta ik met m’n bek vol tanden,
tegen over jouw kanon van woede.

Ik ben een goedkoop schot,
en heb plotseling last van plankenkoorts.


Groetjes,

Jeffrey.

Opzich heb je een leuke manier van verwoorden, maar het ritme in dit gedicht haalt het onderuit, probeer daar eens wat mee te doen:)!

Bedankt :)

Hey inderdaad iets aan het ritme doen..al is regelmaat niet altijd een Must.. Maar ik vind het een goed gedicht..dat zeker!