Het bloederigste verhaal ooit op letteren.
 

Oké ik had gezegd dat ik het ging schrijven en ik heb het gedaan ook. Een verhaal met veel bloed en marteling en hier en daar rituele slachting. Eerste deel volgt hier, zoek jullie namen, somige zijn duidelijk (vooral in dit deel, andere zijn moeilijker ;))

*inleidende dinges*


Hij was een rebel. Of een vrijheidsstrijder. Dat hangt allemaal af van je standpunt. Maar helaas voor hem vond de regering hem een rebel en met rebellen loopt het meestal niet goed af. Hij heette Ludovich Urisk Hoikov. Logisch dus dat hij een bijnaam had. LUH.
LUH kwam in opstand tegen het regime dat zijn land leegzoog. Dit regime apprecieerde dat niet zo. Maar ze kregen hem niet te pakken. Glad als een aal in een ton snot. Wat doe je dan als overheid? Inderdaad. Je pakt hem waar hij het zwakst is. Zijn familie. Een eliteteam werd gestuurd om zijn vrouw, Karin, te neutraliseren en zijn 4 jarige zoon mee te nemen naar Headquarters. Ze neutraliseerden Karin op een uiterst wrede manier. Laat ik het duidelijk maken door te zeggen dat ze er plezier mee hadden. Tot ze op sterven na dood was en haar uit haar lijden verlosten. Ware engels van genade. Zijn zoon werd meegenomen en door de overheid opgeleid tot elite trooper. Het neusje van de zalm. Officieel bestond LUH’s zoon niet meer. Ook hij kreeg een bijnaam. Grim, van the grim reaper, omdat hij de man met de zeis hielp bij z’n werk. Grim werd ingezet in de strijd tegen zijn vader. Natuurlijk kwam er een duel. Dat kon niet uitblijven. Het ultieme symbool van het regime tegen het teken van vrijheid. Jong tegen oud. Gehersenspoelde gekheid tegenover ijskoude standvastigheid. De zoon wist zijn vader op te fokken. Zo goed zelfs dat LUH alle voornemens om Grim te sparen liet varen. LUH wist Grim te ontwapenen en richtte zijn Glock op Grim zijn hart. De zoon speelde zijn troef. “Dat kun je toch niet, LUH. Ik, je eigen zoon, die schiet je toch niet neer.” LUH z’n hand beefde. Grim zijn gezicht vertrok in een grijns. “Je bent te soft LUH. Geen wonder dat je moeder en mij niet kon beschermen.”
LUH werd een en al haat. Hij schopte Grim in zijn knieholte en dwong hem zo op zijn knieën.
Hij verloste zijn zoon uit zijn lijden, pijnloos en snel, met een nekschot. Ook hij werd een engel van genade. En dan brak hij.

Daar kwam narigheid van. LUH was gebroken en was vrijheidstrijder af. Of rebel af. Zoals ik al zei, kwestie van je standpunt. De overheid was blij omdat ze van die lastpost af waren. Mooie liedjes duren niet lang en dit al helemaal niet. Twee maanden nadat LUH grim geëxecuteerd had, werd de database van de regering gehackt waardoor de hacker toegang had tot alle overheidsbestanden. Inclusief de bestanden met de persoonlijke gegevens van alle elitestrijders. Ook van die elite strijders die LUH’s wereld hadden kapot gemaakt. Zestien jaar na de neutralisering van zijn vrouw zou LUH zich wreken. Hij zou zich wreken omdat hij zijn bloedeigen zoon had moeten doden. En wat bleek? Rebellen kunnen zich behoorlijk goed wreken.

Chapeau! Bravo! Alle eer aan Millroy!

wel kut dat ik nou al dood ben :(

Grim

haha, erg leuk. Spannend geschreven...heel overtuigend ;) Dikke kusz Soapsie -x-

Haha, ik ben al dood. :(
Maar ik mis een beetje de lijn van het verhaal. Of komt die nog? :o

Millroy, gewoooon lijnloos houden (Y)


Grim

Die komt nog ;)

vind hem wel koel geschreven...

Hey, hoe kom jij aan mijn geheime dagboeken?

LUH-3417

Die zelfde hacker :D
Morgen een nieuw deel, waarin 4 letteraars afgemaakt worden door LUH.
Total bloody carnage and slaughter.

Is dit het bloederigste verhaal ooit? Waar is het bloed dan? :p

Qua bloederig moet je nog effe verder schijven, beste Millroy, want aan mijn fantasyverhaal tipt het nog niet.

Maar er komt vast nog een vervolg - of niet? :D

Inderdaad :evil:
En jij sterft erin :D

Dubbel :D

Grim

Ghehe

Shagadellic! :d
(ofzo, heb juist naar Austin Powers gekeken, moet eigenlijk studeren...:p)

Ik zou me nooit zomaar laten afslachten door een individu als LUH (rijmt!!:p) ik heb altijd een scalpel op zak ;)

Dat is een feit, jij ( Stuant Ax :D) bent reeds de pijp uit maaaar...
;) @ grim en Astuanax :D

Oké deel 2.
Vooral het laatste is cool.
Sorry daarvoor.
Ik wens het jullie niet toe :D
Tweeling: Svp, blood. (Sommigen onder jullie zijn van geslacht veranderd of verdubbeld :))

Zijn eerste wraakactie was goed raak. Letterlijk. De leider van het elite team was gepromoveerd tot hoofd van de staatsveiligheid. Om dit te vieren moest er een plechtigheid gehouden worden. Met uiteraard toespraken. Geen plechtigheid zonder speeches. En het hoofd staatsveiligheid, E. Ike had een goede speech klaar. Verder dan “beste mensen” is hij niet gekomen. Hij verloor er zowaar het hoofd bij. Letterlijk. Alweer. Zijn staatsveiligheid vond later éen huls, van een 03 Springfield. Een sniper rifle. Goede schutter, die LUH.


In zestien jaar kan er veel gebeuren. Overheden kunnen vallen, kindertjes opgroeien en mensen sterven. Dit was het geval bij Stuant Ax. Hij was enkele jaren na de neutralisatie van Karin overhoop geschoten bij een inval in een druglab. Daar had LUH een probleem.
Zou je denken. Moeiteloos schakelde hij over naar plan B. Stuant was dan wel dood, maar zijn zoontjes waren dat niet. Vijftienjarige tweeling broertjes. LUH was ondertussen licht psychopathisch geworden en had er geen problemen mee om deze tieners af te maken. Hij ontvoerde ze op een woensdag en dat werd meteen hun laatste vrije namiddag.
Hun gemutileerde lijken werden donderdag ochtend gevonden in het oude slachthuis. LUH had stroppen rond hun nek gehangen, die vastgemaakt waren aan rails in het plafond. Hun voeten steunden op een ronde metalen buis, die LUH om het wat sneller te laten gaan, ingesmeerd had met bruine zeep. Daar hingen ze, een Tweeling, broederlijk bengelend.

Het derde lid was Tiram. Hij was in de marginaliteit verzonken nadat hij aan de drank was geraakt. Een clochard is een makkelijk doelwit. Getuigen verklaren dat de avond van Tiram’s dood de notenkraker suite weerklonk vanonder de brug waaronder Tiram meestal sliep. Tiram werd terug gevonden met een gebarsten schedel, gekraakt tussen een autodeur.

Het vierde en laatste lid leeft nog. Degge. Als je het mij vraagt heeft hij gewoon geluk. Geluk blijft niet duren. Onlangs werd hij neergeschoten en toen hij in het ziekenhuis lag, is de nachtZuster van dienst neergestoken. Met het bloed van die Zuster werd op de muur van Degge’s afdeling de volgende boodschap geschreven: DIE BITCH. Een No nonsense aanpak van LUH. Degge werd in het wittness protection programma opgenomen en verdween. LUH was geen idioot. Wat de overheid kan, kan hij beter. Hij ging opnieuw achter de familie aan. Degge’s vrouw, Charlotte nam zijn plaats in. LUH was duidelijk boos dat hij Degge niet te pakken kon krijgen dus werd hij zeer agressief. Agressieve psychopaten zijn altijd gevaarlijk. Charlotte werd net als de Tweeling naar een oud slachthuis gebracht. Ze vonden haar in een afschuwelijke staat. LUH was duidelijk helemaal doorgeslagen. Charlotte hing vijftig centimeter boven de grond, omhoog gehouden door twee vleeshaken. Die vleeshaken zaten door haar oksel en hun punten kwamen er net onder haar schouderbladen weer uit. Haar ogen waren dichtgebrand met behulp van een aansteker en een deodorant spray. Door haar wangen zaten breinaalden, die in haar mond samenkwamen. De huid tussen haar vingers was geperforeerd met spijkers, die als wrede juwelen uit haar handen kwamen. Rondom haar middel zat een ruw lederen korset, dat de huid, die normaal voor haar lever en maag zat, verving. Die huid hing wat verder opgespannen tegen de muur. Perkament met als opschrift: “Nog éen.”. Laten we hopen dat wie het ook is die de volgende is, LUH niet zo wreed toeslaat als op Charlotte.
Maar nu moet ik jullie laten. Er wordt geklopt.

Je laatste stuk, that's what I mean... :cool: (y)

Iets tegen Charlotte? :D

Okay.. Erg wreed dat laatste stuk. Maar met jouw foto in mijn achterhoofd verliest het zijn geloofwaardigheid.. :D

Btw : Cool geschreven!!

Ghehe! (y) :) Ga doooooooor! :D

Nope nbix tegen C. Fictie ;)
Als er problemen zijn met jullie doden, verander ik de namen wel :)

Ik ben uiterst evil.
Dank.

Meeste namen snap ik wel.. maar wie is Degge .. Egged? :D

En charlotte?

E. Ike is ieke
Degge is Egged
Stuant Ax is Astuanax
De nachtZuster is Zuster
Tiram is Tiram.
Charlotte is Charlottetje.
De zonen van Stuant Ax (de tweeling) is Tweeling :)

Millroy, ik eis meer!

;)

Grim

gory gory, what a hell of a way to die :p
Your wish is my command.

Brrr, maar wie is toch die LUH? Lijkt me een uitermate onsympathiek figuur...

LUh-3417

Ja, echt zo'n persoon met zo'n knuffeltjes aapje, niet dan? En dan constant tegen dat aapje praten
over de dreiging met Oorlog en Vrede ed. ;)

Grim

:D


Maar mij laten doden door Luh, dat kan echt niet :nono:

Je had geen kans, sniper helaas :D
On the bright side: Je was het hoofd van de staatsveiligheid...

:nono: Kan echt niet hoor, ik dood. Je snapt het niet helemaal geloof ik :P

Maar ja, daar heb ik niks aan als ik dood ben. Maar waar had ik dat hoofd staatsveiligheid aan verdiend?

Bij gebrek aan beters :D,
en uiteraard je uitstekende leiderskwaliteiten, ijzeren discipline en steekpenningen ;)

Hmmpfff. Maar ik wil niet dood.

En ik dan? Mag ik in de laatste scene op de 'Press to blow up the world' knop drukken? :)

Gelukkig heeft Charlotte nog geen inet :D

Ik heb ook zo'n voorgevoel dat Degge het niet lang gaat overleven, zeker als je op deze manier over takken blijft springen (: Waar blijft trouwens Millroy ?

Inderdaad! :d

Ik eis ook een mooie foltering voor Rylloim!

Helaas heren, één van jullie beiden gaat het gevecht met Ludovich aan. 1 van jullie beiden, Flashman of Degge.
But first, meer takken gespring, moorden, folteringen and my demise.

Deel 3 is af. Verandering in stijl en lichte sidequest.
Binnen 5 uur ofzo post ik hem.
Grim, jij komt erin terug, als politie commisaris.;)

Hm... Interessant. Komt er ook nog een al dan niet intellectueel steekspel tussen LUH en de meestbegeerde man van Soviet Russia, Renardovich?

Euh... apart. :D

Eigenlijk kan je wel iedereen die hier post erin verwerken. :P en natuurlijk iedereen die hier niet post ook.

Return of the LUH
Deze keer gaat heel scholieren.com eraan

Grim

Wedden dat LUH dalijk een masker af doet en dat het dan Roi M. Lym is en dat-ie dan wakker wordt en beseft dat-ie toch Neer is.

:D
Helaas niet.
Geen maskers.
Maar ik kom er in.
Wat gemeen.
Not to worry.
Ik ga dood.

oké, inleiding is gedaan, nu komt de quest om Degge te smoken.
Natuurlijk horen er daar veel onschuldige doden en stoere praat bij.


Hoe onbeleefd van me. Laat ik me even voorstellen. De naam is Yorillm. Krazek Yorillm, maar mijn voornaam doet er niet echt toe. Zestien jaar geleden was ik de intelligentie officier van LUH.. Intelligentie officier is eigenlijk een eufemisme. Ik ondervroeg mensen en zij vertelden mij wat ik wilde weten. Altijd, als je mij begrijpt. Ik was de hacker die de info over het eliteteam vrijgaf. LUH zat opnieuw klem, dus ik verwachtte hem al een tijdje.
Ik doe de deur open en daar staat hij dan, met een uiterst onopvallende aktetas bij zich. LUH, de meest gevreesde psychopaat van onze tijd.
Op mijn stoep. Wat ben ik toch een populaire jongen. De eens zo verzorgde en nette LUH zag er nu vreselijk uit. Stoppelbaard, ongewassen. En dan die kenmerkende psychopatenblik. Diezelfde blik die ik elke dag zie, in de spiegel.
Maar ik dwaal af.
LUH opent zijn mond en in een hese stem zegt hij: “Dag Yorillm. Lang geleden.”
Ik glimlach. “Dag Ludovich.”
“Ik heb hulp nodig Yorillm. Hulp die jij me kan geven.”
“Iedereen heeft hulp nodig. Ik werk niet meer gratis, LUH. Dit is geen oorlog, dit zijn zaken.”
“Daar is er geen probleem, ik betaal je wel. Vijfhonderdduizend nu, vijfhonderdduizend als je de info hebt. Als je…onkosten maakt, zorg ik daar ook voor.”
“Goed. Ik bel jou als ik het protection programma doorgelicht heb.”
LUH zet zijn aktetas neer, draait zich om en verdwijnt. Fijn, ik ben liever alleen.
Ik neem de aktetas mee naar binnen en leg ze op tafel. Dan haal ik mijn dokterstas boven.
Voorzichtig maak ik ze leeg en leg de inhoud geordend op de tafel. Ik maak mijn mooi glanzend gereedschap schoon en leg ze met moederlijke bezorgdheid terug in hun tas.
Ik neem mijn regenjas van de kapstok, trek hem aan en doe mijn handschoenen aan.
Glimlachend neem ik mijn tas beet en loop de straat op.

Het regent. Gelukkig zit ik binnen. Binnenkomen was makkelijk. “Excuseer mevrouw, er blijkt een gaslek te zijn in deze wijk. Zou ik even uw gasmeter mogen controleren?”
Natuurlijk mocht dat. Voor een ambtenaar bij het wittness protection programma was ze zeer onvoorzichtig. Die fout zou ze niet meer maken. Nooit meer. Vrouwen zijn moeilijker dan mannen. Mannen vechten, dan is het makkelijker om hen pijn te doen. Vrouwen beven en kijken je aan als zieke puppy’s. Laf, maar het werkt. Zij beeft nu ook. Salli heet ze. Gescheiden, twee kinderen. Haar man heeft het hoederecht. Ze zit vastgebonden op haar keukenstoel en beeft.
“Zo Salli. Hier zitten we dan. Vrienden onder elkaar. Spreek en je blijft ongedeerd. Hoe zei God dat ook weer? O ja, spreek en gij zult gezond worden.”
Salli snottert, beeft en kijkt me aan. Ik zucht. Altijd de moeilijke manier. Gelukkig hou ik van mijn werk. Ik open mijn tas en haal mijn etui met scalpels boven. Ik rits het open en leg het voor Salli op de tafel.
“ Wil je nu iets zeggen?” Salli kijkt me verschrikt aan, maar zegt niets.
Ook goed. Ik neem nummer 7, die ligt goed in de hand. Met mijn linkerhand grijp ik Salli onder haar kin en snij haar rechteroor er in een vloeiende beweging af. Dat bloedt heftig, zo’n oorwonde. Salli schreeuwt en spartelt. Dat kan ik niet hebben. Dadelijk gebeuren er ongelukken. Ik verstevig mijn greep en hou het oor voor haar ogen. “Het zou zo snel voorbij kunnen zijn Salli. Je hebt er nog een om mee te horen. Spreek, en hou je linkeroor.”
Salli spreekt niet, ze snikt. Gierende schokkende snikken. Uiterst irritant. Een flits later zijn de snikken weer overgegaan in geschreeuw. Ik leg het tweede oor naast het eerste op tafel.
Ik kijk Salli aan en glimlach. “ Wil je al iets met me delen?”
Salli knikt. Ik knik haar bemoedigend toe. Salli wordt loslippig. Ze vertelt me dat Degge in een vluchthuis in Maastricht zit. Het precieze adres kent ze niet, maar de verantwoordelijke voor Maastricht is de uitbaatster van een bloemenwinkel. Haar echte naam is irrelevant want iedereen noemt haar Bloemenpoes. Haar naam is irrelevant en Salli ook. Ik neem een spuit uit mijn dokterstas en ram ze in haar bovenbeen. “Dank je Salli. Slaap zacht, dat heb je verdiend.” Ik kus haar op haar verlamde voorhoofd. En oogst mijn prijzen.


De volgende dag sta ik in de krant. Alweer populair. Ik ben op weg naar Maastricht om de info voor LUH te verzamelen en zo één miljoen euro rijker te worden. In het station kocht ik lectuur voor op de trein, een krant. En op de tweede pagina sta ik. Tenminste mijn daden.
Dit staat er:
Gisterennacht is in Gent het toegetakelde lijk van een vrouw terug gevonden. S., een vrouw van 32 werd gisteren dood aangetroffen in haar woning in de Krijgslaan. De vrouw was ongetwijfeld gefolterd geweest, want verschillende lichaamsdelen waren op chirurgische wijze weggesneden. Onder andere de oren, oogleden, neusvleugels, wangen, pinken en grote tenen waren weg. De lichaamsdelen zijn tot nu toe nog niet teruggevonden. De politie denkt aan de seriemoordenaar Ludovich Urisk Hoikov, die de laatste tijd al verschillende moorden gepleegd heeft. “Tot nu toe is er geen spoor van de gewezen rebellenleider, maar het is een kwestie van tijd voor we hem vinden”, zegt politiecommissaris R.Drane.
We houden u op de hoogte van deze zaak!

Uiterst amusant. Mijn trein heeft Maastricht bereikt en ik wandel schijnbaar doelloos rond. Doelloos in de richting van de bloemenzaak van Bloemenpoes. Ik wacht tot sluitingstijd en volg haar subtiel naar haar woning. Zij gaat binnen, ik wacht buiten. Ik tel tot 900 en bel dan aan. Bloemenpoes doet open. “Excuseert u mij mevrouw”, zeg ik, “maar vermoedelijk is er in deze wijk een gaslek. Zou ik uw meter even mogen zien?”
“Natuurlijk”, antwoordt ze. “komt u binnen.”


Volgende deel meer moorden. veel in hoeveelheid.
O.a een ver********, ket********,...

Whahahahahaahahahah :D

DIT is zo geniaal he :D

Maar ik voorzie alweer een pijnlijke dood voor mezelf, leider..!

R. Drane :P:D

VERVOLG :D

Lol

Indeed.
Lol. Niet het meest hoogstaande verhaal, maar wel lol.

Het afsnijden van de oren was echt degoutant, walgelijk, bloederig, vuil...

:D maar grappig

de tête à tête met de pater is goed verlopen!! :d

uiters amusant... :D :D
wat zeg ik? Zeer nice, maar ik had nog wat meer verwacht, details ofzo... zoals je iemans buik opensnijd..
*langzaam sleed het mes in het zachte roze vlees, een rode streed verscheen op de buik. Evenlater werd de stoel waar X opzat omgetrapt en de ingewanden kwamen uit de snee stromen. Het gillen was inmiddels overgegaan enz enz* xtra veel detail is altijd leuk :D :D vooral met hersens of darmen.... :evil: :evil: :evil:

*Murder is either a act of revenge or rage, sometimes both*
(y)

Haar nam is irrelevant
naam?
Dat bloed hevig, zo'n oorwond
bloedt :)

Grim

*Au*...
haha :) leuk stuk;)