Toeschouwer
 

kwas helemaal vergete om deze op internet te zette :D kzat maar te wachte op een email dat iemand had gereageerd :rolleyes:


Toeschouwer

ik sta naast het leven
en kijk ernaar
ik ben de toeschouwer
kijken is mijn werk

alles maak ik mee
ik onderzoek het licht
kijkend naar de sterren
loop ik door de tijd

toekomst, verleden
en het heden
alles kan ik zien
niets is verborgen


ik vind hem zelf eigenlijk helemaal nergens op slaan :rolleyes: :s maar ja daar ben ik dan weer vor he :P

mwah, niet echt een bijzonder gedicht. Opzich vind ik de boodschap goed, maar er zit te weinig gevoel in. Ik lees het en denk, ja dus. Je zegt er heel weinig mee.
het is een gevoel dat ik erbij krijg, of eigenlijk dat ik niet krijg. Ik kan niet precies zeggen waar het aan ligt.

je kan beter

HEY! Dude, "ja dus" is my say! :D:D:D

Het is jammer dat je zelf zegt dat je hem nergens op vindt slaan (ik heb geloof ik al een keertje iets gezegd over jezelf indekken? :confused: :rolleyes: *hint hint*) want als je had gezegd dat er juist een hele diepe betekenis in zat, dan had ik nog misschien gezegd: wow diep (neh niet heus). Of misschien deed het gedicht je niets toen je het schreef, maar kreeg het later heel veel betekenis.
Ik vraag me af hoe ik dit nu serieus moet nemen.

het gedicht zelf loopt best wel soepel, het is, wederom, jammer dat je zulke standaard woorden kiest, maar het geheel vind ik zeker niet slecht.