vraag
 

ey,

Sinds ik toch hier bij psychologie zit, heb ik een vraag, :confused: waar iets achter zit voor mij en ik wou het graag weten...

Ik wou dus weten wie er wist wat een A.P.Z is??

Ik hoop dat ik een andwoord krijg... Ik heb namelijk gemerkt dat mensen dit vaak niet weten in mijn omgeving, dus vandaar vraag ik het hier...

Alvast bedankt,

Ik zou het niet weten, uit m'n hoofd.

Ik zoek het zo even op... :)
Hmm, ik heb het opgezocht, maar waarom wil je weten of mensen deze afkorting kennen?

ey,

omdat ik het een en ander met een apz heb meegemaakt, ik personlijk gelukkig niet, maar in mijn familie wel... er zijn wat dingen gebrerd die wat minder leuk zijn geweest... en als ik dan zij van mijn zus zit in het apz of wat dan ook, dan was dat of leuk voor der (omdat ze niet wisten wat het was) of ze vroegen gewoon van wat is dat.... Daarom wou ik graag weten of mensen misschien wisten wat het was, misschien hier wel...

Sorry, nog een keer...

Ik zat net te denken en ik had in mijn pc ng een verhaal staan, daarin staat beschreven wat ik mee heb gemaakt zo ongeveer, misschien is het handig als je dat eens las.... Dan begrijp je het wel, maar dat hoor ik dan wel...

@ inge: Ik ken een apz. Tja as je hier vaak komt leer je ook veel mbt psychische zaken. ;)

@ iedereen: Ik ben een bekende forumster onder een nieuw account. Dus degenen die willen weten wie ik ben moeten maar pm'men. :)

Groetjes oceangirl

Maar wist je het van je eigen niet?? sorry dat ik misschien een beetje nieuwschierig overkom.... maar zou het graag willen weten....

Ik ken(de) het niet, heb dus ff opgezocht wat het betekend en denk nu dus wel te weten wat het is.

Maar waarom wil je het weten? Alleen om te kijken of er (veel) mensen zijn die het weten? Of met nog een andere reden?

Nee da wist ik idd niet. :) .....Maar dat is nu ook niet meteen iets waar je "tussen de soep en de patatten" over praat lijkt mij :p

- Leonoor : de rede is dus omdat ik gewoon nieuwschierig ben en dus gemerkt had dat veel mensen het niet wisten (terecht, wist het eerst ook niet) Omdat ik nog altijd bezich ben met een apz is het voor mij een dagelijks iets geworden.... dat is ook de enige rede dat ik het weet...

- oceangril: klopt, dat weet je ook niet zo maar... maar daarom, ik begrijp dat mensen het niet weten,, maar vor mij is dat niet altijd even makkelijk....

Moet ik mijn verhaal hierbij zetten??

Liefs Inge

Je moet niks, het mag wel. ;)

Ga je zelf ook nog zeggen wat het is (of staat dat in je verhaal?)?
Dan weet ik of het klopt wat ik gevonden heb. ;)

Je bent hier nix verplicht. (behalve je aan de forumregels houden dan :p )
De keuze is dus volledig aan jou.

Liefs oceangirl

Hey,

Wat het is, jah, raar om dat te vertellen en een echt duidelijk andwoord kan ik helaas niet vertellen... Toen ik te weten kwam dat mijn zus in een apz was, wist ik dat ze ziek was en in een soort speciaal zieken huis was... Later kwamik te weten dat het een soort opvang is voor mensen die even niet meer weten hoe alles moet en wat ze moeten doen bij iets... Psychiesch zitten zij niet goed inelkaar en doen rare dingen, dit kan verschillen... Ik weet dat mijn zus op een gegeven momend zei dat hij tegen een muurhad lopen bonken met zijn hoofd, dat ze rare dingen dachten, dus een echt prescies andwoord kan ik er niet op geven, het is niet leuk en ze gaan je daar dan helpen om weer in de wijde wereld te kunnen gaan. Dit gebeurd met Psychiaters.... Helaas kan dit soms goed fout lopen en ik vind psychiaters als ik eerlijk ben niet echt een goede oplossing, maar misschien is dit voor adnere mensen wel weer zo... Dus het isuitgebreid....

Ik hoop dat ik je iets heb kunnen duidelijk maken... dan zal ik nu even dat verhaal hieronder zetten:

Judith (verhaal)

Tjah, toen kwam je thuis als een 10 of 11 jarig thuis en word er gevraagd: “Wil je niet bij opa en oma gaan slapen??. Waarom?? Gewoon, vind je dat niet leuk??”. Ja, tuurlijk vind je dat leuk en dus ga je slapen bij je opa en oma, waar je ’s ochtends op hun bed word gezegd en er word gezegd dat Judith (mijn zus dus) ziek is… Ziek?? Heeft ze haar arm gebroken?? Vraag je dan met tranen in je ogen, zelfs dat vind je al erg… maar nee, dat was het niet, ze was in een speciaal ziekenhuis…

Als je dan thuiskomt, voelt het raar, wat is er nu aan de hand?? Is het allemaal zo erg?? Duidelijk wel… je gaat naar je papa en je begint te huilen, maar waarom, je weet amper wat er aan de hand is…. Je gaat naar je moeder die begint te huilen en jij doet mee, maar nog steeds is de vraag waarom, wat is er aan de hand….

Dan een jaar later na dat Judith wel 100 keer voor je gevoel thuis was en weer terug is gegaan naar dat “speciale ziekenhuis” gebeurd er nog iets. Dit keer niet met je zus voor de verandering, maar met je opa… Je opa is ook in een apz, maar wat is het nou toch, hij denkt dat hij afgeluisterd word door de Duitsers, wat hem in de oorlog ook is overkomen… Hij is zo geschrokken van Judith en hij krijgt allemaal herinneringen naar boven van de oorlog, van het werk kamp…

Dan moeten je ouders naar je oma toe rijden, haar afzetten bij het apz van opa, daarna naar het apz van Judith rijden, je oma weer ophalen en thuis brengen… ze hebben nog 2 dochters, een bedrijf en een verenging om die lopend te houden… Hoe lang zal het duren tot ze op raken, niet super lang meer, was te merken…

Ik kreeg steeds meer dingen te weten van wat er gebeurd was, door te luisteren naar mijn ouders als ze hun verhaal kwijt deden… Die viezerik die je leuk vond heeft aan je zus gezeten, die vrienden van je zus hebben haar bedrogen en haar geen steun gegeven toen zij het eens nodig had… Je komt er achter dat je zus boven aan een brug heeft gestaan om er van af te springen, maar dat je vader op tijd was… dat die verbandjes die ze om der polsen heeft niet voor niks was, omdat ze in zichzelf heeft lopen snijden in haar polsen en benen. Dat ze aan de medicijnen zit voor allemaal dingen die ik nog steeds niet begrijp…

Dan ga je leuk een week de vierdaagse van Nijmegen lopen met je familie en daar word het voor een jongen te veel… Die avond zit op mijn netvlies gebrand… Ik had al een minder leuke dag tot ik allemaal rare dingen hoorde en ik Remco (die jongen) op de grond zag liggen met mijn ouders en nog een man erboven op… Remco schreeuwt:”LAAT LOS< LAAT LOS!!!!!”. Waarop je moeder zegt:”Pas als jij rustig doet!!!”. Dan sta je daar te kijken hoe je ouders worstelen met een jonge die zichzelf misschien ook wel zou verminken als het te gek werd en een jongen die erg sterk was op dat moment en niet wist wat hij deed… Daar sta je naar te kijken en je ziet Linda staan achter het geworstel waar je naar toe rent en in huilen uitbarst… Ze neemt je mee naar de kantine en kroelt met je, maar je bent ontroostbaar,… Je 2e zus Annelies, neemt je mee naar een kamer waar niemand is en ze moet ook huilen… Annelies die moet huilen, nog nooit gezien…. Annelies die moet huilen, het gaat dan wel heel goed fout… Alle herinneringen die je ook maar een beetje hebt weggepompt komen boven, die nog op je netvlies lagen, komen nog veder omhoog, je leeft er weer helemaal in…. En ophouden met huilen??? Wat is dat…?? Je ziet je moeder even later huilen, je ziet zelfs stiekem je vader een traantje wegpinkt, oei, dat is fout… Daar gaat je avond dan, zal Judith ook zo doen?? Je weet het niet…
Je ouders zijn dus op en jij misschien stiekem ook, zelfs nu een paar jaar later is alles nog steeds niet goed… Je zit vast met herinneringen die je wel weg hebt, maar telkens weer omhoog worden gegooid door dat je zus weer terug gaat naar het apz… mijn opa heeft ondertussen niet lang meer en dat is maar beter ook, klinkt misschien r gard, maar hij is op… in de winkels zie je het soms ook: “op=op”. Helaas is dat nu bij mijn opa zo gekomen… mijn ouders hebben een vakantie nodig, maar kunnen het niet neen door het bedrijf en zo gaat je leven langzaam door….
Is misschien raar, maar toch gaat et heel langzaam vooruit, vergeleken met hoe het allemaal eerst was, kan ik dit misschien net iets beter noemen…. Ik heb alleen nooit de zus gehad waar je je voorbeeld uit moet nemen…. Maar ik heb zeker wel een zus gehad!!!!!! en ik ben ook blij, ik heb dingen geleerd, misschien op een harde manier en misschien ook niet, maar ik heb geleerd… Het is alleen zo, dat op het moment dat iets gebeurd dat zelf de kleine dingen heel hard aan komen en dat is niet even fijn… de kleine dingen staan er niet in beschreven, want dan kan ik door blijven gaan, maar ze komen hard aan…!!!!

Als je een puzzel maakt, moet je hem eerst breken en steeds weer komt er een goed stukje op een goed plekje hoe lang het ook duurt….


Tjah, dat was mijn kleine verhaaltje dan... het is nu bijna 6 jaar bezig en een deel van die tijd kan ik niet vergeten of vergeven... Mezelf heb ik ook altijd een deel schuld gegeven en het praten erover is soms moeilijk voor mij.... Begrijpen is voor andere mensen die buiten dit staan ook moeilijk en dat is te begrijpen....


Ik hoop wel dat ik iniedergeval iets commentaar op dit verhaal krijg, dat zou ik erg fijn vinden voor mezelf...

Liefs Inge

Waar wil je commentaar op dan? Wat voor soort commentaar wil je?

@ inge: Djeezes das een heel verhaal. Zit echt ff met een brok in mijn keel. :s
Ik wil je ontzettend veel sterkte wensen met alles.

Liefs oceangirl

Ik zou graag willen horen wat jullie ervan vinden... niet dat het zielig is, want er zijn veel ergere dingen, maar gewoon, kweet het ook niet... vin het gewoon fijn al dat jullie het hebben gelezen :D BEDANKT!!!

en oceangril, bedankt... maar een brok in je keel is niet nodig hor, j leerd er mee leven nou jah echt mee leren leven nooit, het ergste is dat je elke keer weer een nieuwe klap krijgtals ze terug gaat en dat ik schuldgevoelens heb, maar ik ben al door 6 jaar heengekomen dus het komt goed!!!! :D

Liefs Inge

algemeen psychiatrisch ziekenhuis, opvangkliniek voor hulpbehoefden

APZ (= Algemeen Psychiatrisch Ziekenhuis)

Magic_STAR: APZ (= Algemeen Psychiatrisch Ziekenhuis)


arP: algemeen psychiatrisch ziekenhuis, opvangkliniek voor hulpbehoefden


idd, kort gezegd... maar ik vind het zo uitgebreid alle vormen komen er in voor. Zo heeft mijn zus op gesloten afelingen gelopen open afdelingen woonbegeleiding van alles...

Ikzelf heb een half jaar op een gesloten afd. gezeten en uiteindelijk nog een paar weken op een observatie afd. (=open afd.)
Magic_STAR*

Dan weet je ervan en weet je nu ook dat je naasten het waarschijlijk niet even gemakkelijk hebben gehad.. Ik hoop dat ales weer goed gaat met je!!!!!


Liefs Inge

Mijn omgeving heeft het inderdaad heel erg moeilijk gehad, en nu nog... :(
Ik voel me daar heel erg schuldig over, maar aan de andere kant heb ik het ook niet zo gewild. Het is voor beide partijen moeilijk.

Magic_STAR*

schuldig voelen... nergensvor nodig... je familie en vrienden en wie dan ook houden van je!! en jij kon er waarschijlijk ook nix aan doen, jij had dat ook vast niet gewild.... je moet je echt niet schuldig voelen, nergens voor nodig...
en iedereen komt er ooit overheen, ik weet niet hoe lang het bij jou al bezig is, bij mijnu dus 6 jaar en de hoop heb ik nog nooit opgegeven...!!!!

Liefs Inge

Hey Inge.

Na het lezen van je verhaal heb ik tog nog een paar vragen:


1. Hoezo geef je jezelf een deel de schuld, jij kan er toch niks aan doen dat je zus in een apz is?

2. Wat voor soort bedrijf hebben je ouders? Is er niemand die daar tijdelijk de leiding over kan nemen, zodat jullie op vakantie kunnen?

dat komt door dat ik met piet heb gelopen en hem heb leuk gevonden terwijl hij aan mijn zus zat, dat komt omdat mijn ouders me beschermde en niets zeiden er over... ze bedoelde het lief, maar ik zei soms dingen die ik dan niet had gezegd... dat komt door mezelf.. ik heb denk soms dat ik ook heb meegeholpen eraan, het is een raar iets om uit te leggen en moeilijk ook, beter dat dit kan ik het niet uitleggen er zijn gewoon dingen waar ik me schuldig over voel...

het bedrijf is scheepsautomatesring, maar dan uitgebreid, we doen alles rond en om... en een leiding over nemen, dat gaat niet... wij waren een klein bedrijf en we konden 1 boot aan per keer tegelijk... nu hebben we 4 boten tegelijk en dan geen gewone maar grote... mijn vader schikt ook over alles wat de jongens moeten doen, hij weet dus van iedereen wat ze moeten doen en hoe ze het moeten doen, omdat hij ooit zelf is begonnen en zijn hobby heeft uitgebouwd tot een bedrijf... de jongens kunnen het wel alleen, maar op dit momend is iedereen nodig... en mijn vader blijft maar werken... van 's ochtendtot 's avond 7 dagen per week... maar als we op vakantie gaan heeft hij nog steeds geen rust elke keer weer als we gaan word hij om de zoveel tijd gebeld door een jongen omdat ze iets moeten vragen dus het is erg lastig

Liefs Inge