anorexia
 

heeeejhoi mense
kheb un vraagje wanneer heb je nou eigenluk anorexia en waarom hebbe meide het meer dan jongens :confused:
xxxxx

het is volgens mij niet heel duidelijk van als je dit of dit doet, dan heb je anorexia. er zijn kenmerken en als je aan een aantal ofzo voldoet zeg maar dan heb je het. het gaat denk ik niet bij iedereen hetzelfde. maar kijk ff op www.sabn.nl

ey,

ik heb op school ooit eens geleerd dat je anorexia hebt als je dus niet of nauwlijks eet.... Meer weet ik er zelf ook niet van en ik denk dat meiden het sneller hebben omdat meiden misschien meer op hun figuur en uiterlijk letten en dat moet alleen maar dun zijn voor sommige...

Liefs Inge

't is wel ff wat meer.

Idd daar ff kijken. En als je denkt het te hebben, maak dan een afspraak bij je huisarts, hij/zij kan dan kijken of hij/zij ook vindt dat je het hebt en dan kunnen jullie samen naar een oplossing zoeken.

Waarom vrouwen/meisjes het meer hebben dan mannen/jongens is niet echt bekend, geloof ik...maar ze zeggen vaak dat het te maken heeft met hoe mensen dingen verwerken (vrouwen dus anders dan mannen) en ook met het beeld dat door de maatschappij gevormd wordt. En daarbij komen vrouwen er denk ik ook eerder voor uit dan mannen.

Dolce: tuurljik is het wel wat ff meer er komen veel meer dingen bij kijken, maar wij hebbendt toen ooit simpel moeten leren... wij hadden dat tegelijk met boulimia en dan anorexia dus anorexia niet eten boulima vreetbuien en het vervolgens uitbraken... Maar er komt meer bij kijken jah...

Liefs Inge

Das idd wel heel simpel. ;) Mensen met anorexia kunnen volgens mij ook best eten en het er vervolgens weer uitgooien. En ik denk dat het meer het 'meer' is, dan alleen het niet of nauwelijks eten... :s

Leonoor : tuurlijk is het meer... je hebt het verhaal toch gelezen wat ik schreef over mijn laatste 6jaar... daar staat niet in beschreven dat mijn zus ook anrexia heeft gehad... niet zo extreem gelukkig, maar het was wel zo.... Ze was erg erg mger, en bleek en psychisch ook niet alles...

Liefs Inge

Ik denk dat vrijwel elke anorect psychisch niet alles is,
aangezien het ook een psychische ziekte is...

Tja, ik heb anorexia gehad dus ik zou het moeten weten, maar eerlijk gezegt heb ik ook geen kant en klaar antwoord.
Ik denk dat je het beste ff op www.sabn.nl kunt kijken zoals de andere forumleden je al hebben geadviseerd.
Liefs,
Magic_STAR*

Anorexia is moeilijk te bepalen, en je hebt ook nog verschillende vormen van anorexia. Anorexia nervosa en anorexia atlethica bijvoorbeeld. Maar meisje, als je in een paar weken 15 kilo afvalt, dan heb je in ieder geval een eetstoornis, en als je jezelf uithongert en overgeeft heb je denk ik wel anorexia nervosa.

ik zat gewoon voor mezelf over op internet te zoeken over eetstoornissen en kwam deze:
http://www.eetstoornis.be/anorexia_survival_6.htm site tegen. er staat het verschil tussen mannen en vrouwen met eetstoornissen. moet je miss lezen als je dat nog wil weten.
xxx kir

:bloos: Misschien een beetje onbeleefd, maar ik zou graag je topic over willen nemen, aangezien je antwoord heb gekregen op je vraag. Ik heb namelijk iets wat me dwarszit en het gaat ook over het onderwerp anorexia, dus dan hoef ik geen nieuw topic aan te maken.

Ik heb het vermoeden dat mijn moeder aan anorexia lijdt. :(
Ikzelf heb het ook gehad en herken heel erg mijn eigen gedrag in mijn moeder. Ze haalt veel eten in huis maar eet hier zelf niks van. Als ik voorstel om gezamelijk te eten dan word ze erg prikkelbaar en weigert aanpassingen te maken aan haar eetpatroon (ze eet op vaste tijden, en bepaalde hoeveelheden waar ze niet van afwijkt) Ze is ontzettend veel afgevallen en alle regeltjes die ik nastreefde volgt zij nu op. Ik háát haar hier om! Ze weet hoe slecht het met mij ging, waarom doet ze dit? *huil*
Soms heb ik zulke sterke haatgevoelens dat ik deze gevoelens op mezelf afreageer.
Ik word ook schijtziek van haar spiegel, kleding en weegschaal obsessies!
Ikzelf zit nu op een gezond gewicht, maar doordat mijn moeder zoveel afvalt voel ik me superrot (omdat ik vind dat ze me dit niet aan kan doen :mad: ) en ga mezelf dan volproppen met eten.
Ik weet niet hoe lang ik deze situatie thuis nog volhoud, maar ik sta op het punt om mijn moeder of mezelf iets aan te doen. Dit klinkt vast heftig, maar zulke gevoelens heb ik....

Pfff....ik ben wel blij dat ik het eindelijk ergens kwijt kan.

Magic_STAR*

ey,

Wat erg, dat is zeker niet leuk... Ik heb het toen ook van een afstand moeten zien, je kan er helemaal niets aan doen, het enige wat je misschien nog kan doen is praten en eventueel hulp zoeken... Kijk uit met jezelf!!! en doe jezelf en je moeder nix aan, dat is nergens voor nodig... Alles zou ooit wel ophouden....

HEEEEEEEEEL veeeeeeeeel sterkte

Liefs Inge

ps sorry, maar ik zelf weet niet wat ik voor de rest kan zeggen erover, missschien iemand anders wel... HOUD VOL!!!!

google.nl -> anorexia

Bedankt voor je reactie!
Het is echt niet leuk. Ik kan op deze manier ook geen band met mijn moeder opbouwen. Ik voel me gekwetst. Tegen mij zeggen hoe erg het wel niet was dat ik anorexia had, dat mijn botten uitstaken enzo. En wat doet ze? Ze gaat me na doen! K*twijf!
Ook voelt ze zich helemaal geweldig als ze in mijn kleren past. OOOOW....ik kan d'r wel vermoorden, serieus! Ik ben vreselijk jaloers, ik weet het...
Ik wil nu gewoon mijn anorexia terug. Het is heel erg. Ik beschouw dit als een strijd. Echt zo van: Dacht je dat je mijn gewicht kon bereiken? No way! En dan wil ik weer lijnen, wat nu juist in eetbuien omslaat omdat ik diep in mijn hart helemaal niet terug wil vallen.... :(
Het is zo'n strijd in mezelf. MIJN MOEDER!! WAAROM??

Magic_STAR*

Dat is idd, k*t om dat zo weer mee te maken omer zo tegen op te kijken... maar je moet echt volhouden en heb je er met je moeder overgepraat???
Die strijd zul je waarschijlijk echt nog heeeel lang houden... maar je red het wel...!!!!
Misschien komt het bij je moeder omdat ze zelf ook moe en op is.... en het enige waar je eigenlijk echte controle op hebt in je leven is wat je eet of niet eet...

Liefs Inge

Dat komt er nog eens bij. Ze heeft deze eetstoornis dankzij mij! Toen ik opgenomen moest worden ging het heel erg slecht met haar. In mijn behandelcontract stond o.a ernstige gezinsproblemen en daardoor belast/tekort gekomen. Ook waren de gezinsgesprekken heel erg confronterend. Ik zag hoe ze steeds magerder werd, maar ik dacht dat het stress en spanningen waren. Niet te weten dat ze ook werkelijk een eetstoornis zou ontwikkelen. Nu straalt ze van trots. En wie ben ik om haar dat geluk af te nemen? Ookal weet ik dat deze trots juist een groot gevaar is voor de verdere ontwikkeling van de eetstoornis. Ik heb geprobeerd met haar te praten, maar ik kan me zo boos maken als ik hoor waar ze mee bezig is. Kortom: Ik ben niet de geschikte persoon om haar te helpen.
Magic_STAR*

vrouwen zijn eerder bang voor commentaar op uiterlijk dan mannen, wat ook niet geheel onterecht is omdat er bij dames eenmaal meer op gelet word, een jongen is al gauw goed als hij maargeen rare uitstulpingen heeft, ook de modeindustrie kan een gedeelte van de schuld krijgen door het maatje 34, hierdoor worden vrouwen obsessed met weinig eten en zo veel mogelijk afvallen, ik zelf vind doe maar een pondje meer dan minder, maar het algehele beeld (vooral op tv e.d.) is jammer genoeg extreem dun


ano·rexia ner·vo·sa (de ~ (v.))
1 psychische aandoening waardoor een patiënt weigert voedsel op te nemen => anorexia, anorexie, hongerzucht, magerzucht

punt 1 Dit is niet jou schuld... Je wou dit ook niet, je kon en kan er niets aan doen.... athans niet veel...

punt 2. Je bent ben ik bang zoizo niet de geschikte persoon om aa te helpen, je staat er te dicht bij en je kan jezelf ook nog eens mee de grond in trekken, als je alweer, beter gezegd nog meer word geconfronteerd met anorexiaof een ander eetstoornis, want je bent er zelf ook nog mee bezig...

punt 3 ik zeg het nog een keer VOLHOUDEN!!!!!!

punt 4 ik hoop dat ik je ook maar iets help met dit...

Liefs Inge

Ja, bedankt!!! :)
Het voelt goed om ff mijn verhaal kwijt te kunnen. Ik zit zelf ook zo te worstelen met eten/gewicht enz. En aangezien mijn moeder het verkeerde voorbeeld geeft heb ik het daar extra moeilijk mee. Maar ik ga werken aan mezelf! (y)
Kus Magic_STAR*

Dat is idd het lastige ervan en het zal even duren, maar ik weet zeker dat je het red (y) :D

Goed zo:)

Weet je al hoe?(niet bedoeld in de dwingende zin)

Ik ben van plan om mijn kamer morgen op te gaan ruimen. Een eigen plek te creëren in huis waar ik me op mijn gemak voel.
Verder wil ik voor mezelf duidelijk hebben wat, hoeveel en wanneer ik ga eten (op een gezonde manier). Ik neem wat afstand van mijn moeder. Ik doe net alsof ik op mezelf woon en ook voor mezelf moet zorgen, aan mijn moeder heb ik toch niks. (n) Ik heb echt even wat helderheid en structuur in mijn leven nodig.
Liefs,
Magic_STAR*

Hey meisje.
Wat erg voor jou, maar ook voor je moeder. Ze doet het natuurlijk niet om jou na te doen. Maar wat al is gezegt, het is jou schuld niet. Wat iemand doet ligt helemaal aan diegene zelf. Ik geef je een tip, maar ik denk dat het een typische 'Makkelijker gezegt dan gedaan'-tip is. Vertel je moeder wat je hier hebt neergezet. Vertel dat je haar obsessies spuugzat bent, maar er ook lijnneigingen van gaat krijgen. Misschien maakt dat bij je moeder iets los. In elk gevaal heel veel sterkte en succes, en jij bent zo sterk geweest je anorexia te overwinnen, hou dat zo!

Ja inderdaad, ik ben eindelijk van mijn anorexia af en dat moet ik niet op het spel zetten. Alhoewel mijn moeder het bloed onder mijn nagels vandaan haalt. Ik heb soms echt de neiging om mezelf dood te lijnen. Gewoon om haar eens te kwetsen. Rare gedachte natuurlijk.
Ik heb al tegen mijn moeder gezegt dat ik nerveus word van haar obsessie met de spiegel en met het passen/kopen van kleding. Over het afvallen durf ik niet veel te zeggen. Bang dat ik de dingen zeg die ze graag zou willen horen zoals dat ze afgevallen is enz. Toch heb ik het gevoel dat ze me treiterd, als ze bijv. in d'r ondergoed voor me gaat staan. Of als ze zegt van: Ja, ik moet een 36, die 38 zat veel te GROOT. En broeken die ze een paar maanden geleden droeg worden uit de kast gehaald en dan past ze die en ligt ze in een deuk. Dan roept ze van: Wat een lap stof! Daar pas ik 3x in. :( Kortom: Ze confronteerd me er behoorlijk mee. Ook zo van: En was die Bami lekker, als ik voor mezelf iets te eten heb gemaakt. Ik voel me dan al vreselijk vet/dik/schuldig en dan nog zo'n kl*te opmerking. :mad: Sorry, maar ik haat mijn moeder.

Magic_STAR*

Kan je niet op kamers gaan?

Ik heb geen geld.... :(
En werken kan ik niet, omdat het momenteel niet goed met me gaat.

Magic_STAR*

Ze doet het omdat ze niet lekker in dr fel zit. Het voorbeeld van de bami komt denk ik anders aan dan zij bedoelde, maar ik snap dat je je eraan doodergert. Maar alsjeblieft, ookal ken ik je niet, wees sterker dan je moeder en blijf op je gewicht. het is zo ontzettend knap van je dat je weer op een gezond gewicht zit, wees niet zo zwak als haar. ookal wil ze het misschien horen, doe dan heel negatief over haar afval gedoe. Maar als het jou zo dwars zit moet het stoppen, en een goede moeder zou er rekening mee houden. Zeg dat ze zich kinderachtig gedraagt en dat ze jou verschrikkelijk kwetst. Zij zou weten wat die onmacht is. Nogmaals succes, en hou vol, hoe k*t dat ook is

Ik zou inderdaad tegen d'r kunnen zeggen dat ik het maar kinderlijkgedrag vind en dat ze mij er bovendien mee kwets en het nog eens heel moeilijk maakt om een gezond eetpatroon te ontwikkelen als ik haar (als moeder) als voorbeeld zie. :s Nu alleen nog ff de lef zien te vinden.....

Magic_STAR*

Mijn zus is voor twee weken op vakantie en ik verblijf nu in haar huis (dan kan ik gelijk op de poes passen :o ).
Het gaat gelijk al een stuk beter met me. Even weg van thuis. Ik heb echt een goede dag gehad vandaag. Mijn schoolboeken heb ik opgehaald, gewandeld + gefietst, boodschappen gehaald (maar niet veel gegeten) en een mail van mijn psych ontvangen. Wel heb ik 2 keer op de weegeschaal gestaan, maar ik denk dat het me lukt om niet opnieuw drastisch af te gaan vallen. Mijn moeder trok me echt even de diepte in, maar ik heb nu de kans om mijn eigen gang te gaan. :)
Dit wou ik ff melden.
Kus,
Magic_STAR
(p.s. de woede en frustratie is ook verminderd nu ik niet de hele tijd met mijn moeder geconfronteerd word)

fijn voor je om nu even die rust te hebben! Maar echt hoor, je hebt nu alleen de kans om jezelf te uithongeren en doe dat alsjeblieft niet! veel sterkte en succes verder, en ook goed dat je hulp gaat accepterem!

Ik denk dat ik wel iets zal afvallen, maar dat is meer omdat ik continu loop te twijfelen of ik iets wel/niet moet eten enz. Over het algemeen gaat het goed, misschien dat ik sommige dagen te weinig eet, maar ik eet wel. Ik wil niet terugvallen, dus ik dwing mezelf wel een bepaalde hoeveelheid per dag te eten of ik nou wil of niet. (y)
Het gaat lukken! ;)

Liefs Magic_STAR

Goed van je, als je maar zeker weet dat je niet terug valt!
liefs Redhair