polderplas
 

Wortels dringen binnen in
diep doordrenkte kringen.
Ik zing en zuig haar zinnen
op mijn zachte tweede stem.

Terughoudend tik ik het
roestend polshorloge tegen
haar ratelend tandwiel.

Ik zie rottend tandvlees
en voel de decadente dijen
van viermaal verdriet.

Tergend dreunt ze terug,
als potvissen in een natte
polderplas.

Zomaar een zomer, zinderend
en onstuimig. Zilt en zuinig
zuig ik door tot zonnegloren.

Geweldig (y)

niet alleen verwoordt je het tafereel zo schitterend dat het mij beweegt, je doet het technisch ook nog eens zo fantastisch, dat maakt dit echt geweldig.

Metrisch heb ik alleen een opmerking, is het niet: haar ratelende tandwiel?

:eek:

Ok, ik heb eigenlijk helemaal geen tijd om te reageren, maar voor dit topic maak ik toch een uitzondering, mijn mond viel open van verbazing. Het beste wat ik hier sinds tijden gelezen heb (y) . Die alliteratie en rijm zijn heerlijk :) .

dankjewel

ratelend tandwiel is correct, maar ik waardeer je spitsvondigheid.

Geweldig, ik sluit me geheel aan bij lovetear. Zeker één van de betere gedichten die ik hier laatst las.

Ik wil er nog aan toevoegen dat ik de vorm gaaf vind; dat zie je tegenwoordig niet meer zo vaak, terzetten. Verder vind ik de sfeer heerlijk, vooral onder invloed van een wijntje :).