Marionet..
 

Zijn koorden vielen
op de grond
zijn meester was het beu

Verloren liep hij wankelend
op zoek naar vriendschap
ten gronde ging hij

Hulpeloos lag hij daar
zijn hoofd stak in het zand
verlaten door zijn heerser

Een laatste keer in de zon
waar hij zou wachten
op de duisternis die weldra viel

Leuk, mooi gedicht: Vooral eerste twee strofes geven een treurig beeld. Laatste twee zwakken het ietwat af, maken het minder bijzonder denk ik. Het eind is mooi, omdat je de zin gebruikt: ' op de duisternis die weldra viel'>>> Bij ontstaat het dubbele beeld van de pop die valt en de nacht die figuurlijk valt. (Ik weet niet of je het zo bedoeld hebt, maar legt een mooi verband)

ik sluit me aan bij interest, hij is erg goed.
het verband is idd mooi gevonden, woorden vind ik goed gebruikt en er zit echt een lekker ritme in.

mooi gedicht:)

jah het was zo ongeveer bedoeld jah :) zelf vind ik de 3de strofe iets te zwak? mss dat ik die moet aanpassen?

thx enniejweej :bloos:

Derde strofe: MIsschien komt dat omdat je het eerder al over meester had en nu weer over heerser begint, de lezer weet dat dan wel weer

Toen ik de eerste strofe had gelezen hoopte ik op een heel strak metrum, dat bleef jammer genoeg uit. Wat overbleef was een niet onaardig gedicht met sterke beeldspraak.