Verhaal - geen titel
 

Hoi hoi allemaal,
Hier weer een verhaaltje van mij, speciaal voor Grim gemaakt :p
Commentaar is welkom.


Susan bracht het laatste laagje mascara aan, stifte haar lippen en stak een bloem in haar haar. Ze draaide zich rond voor de spiegel. Een glimlach verspreidde zich over haar gezicht. Ze zag er goed uit. Ze pakte haar handtasje en liep op haar blote voeten naar beneden. In de hal trok ze haar sandalen aan en pakte haar sleutels van het kastje af. Ze bleef even stilstaan en hoorde uit de woonkamer tv-geluiden komen van een Disneyfilm. Ze slaakte een zucht. Aangezien haar moeder al op bed lag, was haar zusje Janice de enige die daar kon zitten kijken. Ze legde haar sleutels terug op het kastje en stapte de woonkamer binnen. Ze nam adem, klaar om haar zusje een preek te geven. Maar toen zag ze dat haar zusje samen met haar moeder zat te kijken. Haar moeder zat met een fles cola en een gevulde koek in haar hand. Ze fronste haar voorhoofd. Mama lag toch al in bed? Ze nam alsnog een zucht, om hen alle twee op hun kop te geven. Susan liep naar de tv toe en zette die met een bruuske beweging uit.
‘Suus…’ begon Janice meteen te klagen. Maar Susan negeerde haar, en keek met een boze blik recht in de ogen van haar o zo onschuldige moeder.
‘Mam, waar ben je nou mee bezig! Janice moet allang in haar bed liggen, het is al half elf hoor!’
Zuchtend tilde ze haar zusje op en keek haar moeder nog eens boos aan. Die sloeg haar ogen neer en begon te snikken. Hier kon Susan dus niet tegen. Toch bracht ze eerst Janice naar boven.
‘Hup, pyjama aan en tandenpoetsen dame!’ commandeerde ze. Susan maakte het bed van haar zusje opnieuw op en zette de knuffels er weer op. Toen Janice binnenkwam, pakte Susan haar op en zwierde haar in het rond, tot ze in haar bed belandde. Ze stopte haar zusje onder de dekens, en gaf haar een nachtzoen.
‘Nu weet ik niet hoe het afloopt..’ zei Janice met een beteuterd gezicht. Susan glimlachte. ‘
‘Dan gaan we morgenmiddag de film afkijken, oké?’
‘Oké.’ Janice glimlachte dromerig.
‘En nu ga je slapen, het is alweer veel te laat voor je.’ Susan drukte nogmaals een zoen op het hoofdje van haar zusje en knipte toen het licht uit. Ze sloot de deur achter zich, en keek op haar horloge. Shit, het was alweer kwart voor elf. Ze moest om elf uur in de Expression zijn, anders kreeg ze maandag haar vrienden weer over zich heen. Ze had nog 5 minuten om haar moeder naar boven te krijgen, met die gedachte liep ze trap af.

Toen ze beneden was, zag ze dat haar moeder zich opgerold had tot een bolletje, ze lag te huilen. Ze ging naast haar moeder zitten en streelde zachtjes door haar haren.
‘Mam, je snapt toch wel dat wat je hebt gedaan niet zomaar kan midden in de nacht?’
Haar moeder kwam overeind, en knikte van ‘ja’. Susan sloeg een arm om haar moeder heen en hielp haar naar boven. Ze hielp haar moeder met haar pyjama, haar tanden poetsen en ten slotte stopte ze haar in. Ze kuste haar voorhoofd en glimlachte naar haar.
‘Mam, morgenmiddag kijken we met zijn drieën de film af oké?’
‘Hmm.’ mompelde haar moeder nog, en viel toen in een diepe slaap. Susan knipte ook hier het licht uit en sloot de deur. Ze keek op haar horloge en zag tot haar schrik dat het al vijf voor elf was. Dat red ik nooit meer dacht ze. Ze rende de trap af en griste haar sleutels van het kastje, knipte alle lichten uit en stormde naar buiten. Ze stak haar sleutels in haar fietsslot en fietste als een gek naar de Expression. Het was stil onderweg, alleen achter haar fietste iemand. Om tien over elf kwam ze aan, maar gelukkig zag ze dat haar vrienden nog buiten stonden. Ze liep opgelucht naar hen toe.
‘Hoi jongens, daar ben ik eindelijk.’ zei ze terwijl ze haar fiets wegzette.
‘En dat werd tijd ook!’ zei Wouter.
‘Ja, inderdaad Suus, waar was je?’ vroeg Steffi aan haar.
‘Ik werd opgehouden door mijn moeder.’
‘Oké, laten we dan nu maar naar binnen gaan.’ stelde Wouter voor. De anderen knikten en met het hele groepje liepen ze naar de ingang van de discotheek. Steffi gaf Susan een kneepje in haar arm. Ze wist hoe moeilijk Susan het had met haar moeder. Susan glimlachte, Steffi was een lieverd. Binnen danste Susan al haar zorgen weg, en tegen de tijd dat ze naar huis ging was ze even het gelukkigste meisje van de wereld.

Toen Susan die nacht thuis kwam, was het doodstil in huis. Ze legde haar sleutels op het kastje, schopte haar schoenen uit en knipte het lichtje in de gang aan. Ze liep door de donkere huiskamer naar de keuken en deed ook daar een lichtje aan. Ze pakte een pak sap uit de koelkast en zette die tegen haar mond aan. Haar vader moest haar eens zien nu, hij zou haar onmiddellijk op haar donder geven. Ze glimlachte, maar meteen voelde ze ook en triest gevoel in zich opwellen. Snel zette ze het pak terug in de koelkast, ze deed het licht uit. Toen ze naar boven liep, bedacht ze zich, dat haar vader nog veel erger zou schrikken als hij haar moeder zo zag aftakelen. Sinds zijn dood begon haar moeder zich steeds erger te gedragen. Ze liet het gas aan staan, deed de deuren niet op slot, en begon soms zomaar in haar bikini rond te rennen. Soms dacht Susan wel dat ze gek werd, maar haar moeder had ook hele ‘heldere’ buien. Dan smeerde ze het brood voor Janice en hielp Susan aan een proefwerk herinneren. Maar die heldere buien kwamen steeds minder vaak voor. Susan deed haar pyjama aan en ging in haar bed liggen. Haar vrolijkheid van in de discotheek was verdwenen.

Geen sterk verhaal, maar wel leuk hoor. Ik vond het prettig om te lezen.
Even nog wat foutjes:
'Stifte' is het.:)
Al deze zinnen hierboven... de komma voor 'en' moet weg.:)
Achter 'oké' een punt.
Achter 'je' een punt.
Komma voor 'en' weg.
Puntje. :o
En nu stop ik. :( Want je vergeet steeds punten achter de zinnen die tussen "..." staan. Dat staat slordig en leest irritant. Ook doe je vaak ',en' en dat is fout. Af en toe kan het wel, maar dat komt in jouw verhaaltje maar 1 keer voor. :o
Je gebruikt heel vaak 'en' in je zinnen. Staat niet mooi en leest niet prettig. Misschien kan je dat wat veranderen.

Oei, ik heb al een heleboel gewijzigd, ik hoop dat het zo wat beter is.. En is gewoon mijn stopwoordje, ik ga het nu wat minder gebruiken..Dank je voor het commentaar :) Ik hoop dat het ondanks dat toch nog een beetje een goed verhaal is? :bloos:

Jawel hoor! (y) :)

wow goed Nijn!!! ik heb het eindelijk gelezen :) echt mooi....
het raakte me op een of andere manier... erg mooi...
Komt er een vervolg?

ff aantal reacties afwachten he :)

o he

Mooi stukje, het is goed geschreven en dit soort verhalen ben ik dus bijna niet tegengekomen, dus je zal mij niet horen mauwen over cliché. Ik zal zeker uitkijken naar je vervolg en ook dat lezen :D

Grim- Bedankt dat je het verhaal aan mij hebt opgedragen *knuf*

*jeuj*


Zeg, als het snapt, moet je niet zeiken he :p..Nee, het klinkt misschien een beetje vreemd ja, maar ik wist niet hoe ik het anders moest schrijven..

Oke, het klinkt idd een beetje raar, maar ik hou van raar :p
Oke ik verander het wel :o

Ja, opnieuw, het bed was eerder die ochtend al opgemaakt :p

Oke..Je hebt gelijk..

Oh ja, das waar natuurlijk :D

Ja dat dacht ik ook, maar mijn Word zei van niet :o

Mijn fiets staat achter ook altijd op slot hoor :s

Nee, er zijn ook nog anderen bij, maar die komen niet aan het woord, maar ik geef toe, dat is niet echt duidelijk.. :o

Da's bijna hetzelfde toch? :p

Dank je :D

Ik moest gewoon even genadeloos zijn ;)

Ze nam adem, klaar om haar zusje een preek te geven.
Ze ademde diep in
Ze ademde in
Ze zoog haar longen vol met lucht
etc. ;)

Grim

:D Thnx, alleen kan ik mijn verhaaltje nu niet meer wijzigen, want ze zeiken dat ik over een tijdlimiet heen ben :confused: ...Maar het vervolg zal wel weer vol fouten staat, dus als ik dat straks post, kan je je plezier weer op :p

Misschien even een FB contacteren of wat dergelijks? Hoeft eigenlijk ook niet, het is dat je nu weet hoe het moet zijn, dus echt erg is het niet. Ik zal zeker mijn plezier op kunnen in het volgende stukje, dan zal ik me er weer uiotgebreid op loslaten. Je bent een schat dat je het zo vol foutjes laat staan ;)

Als ik over de 25 heen kom is de volgende meeting in Veldhoven :P:P:P

Grim

Mooi verhaaltje (y) ---->smacht naar het vervolg. ;)

En @ Grim: goed commentaar hoor :D (y)

De volgende ochtend was Susan al vroeg wakker en hees zich uit bed. Samen met haar moeder en zusje maakte ze ontbijt klaar. Tot haar verbazing was het best gezellig. Ze had eigenlijk verwacht dat haar moeder haar zou negeren om wat gisteravond was gebeurt. Maar blijkbaar had ze haar medicijnen ingenomen, zodat ze nu de rust zelve was. Ze maakten flensjes en verse jus d’orange. Susan liep naar de woonkamer en drukte op de ‘play’ knop van de videorecorder.
‘Janice, mam, kom eens hierheen!’ riep ze. Haar moeder en haar zusje kwamen de kamer binnen en sprongen zowat op de bank toen ze zagen dat de video weer aan stond. Susan liep naar de keuken, daar pakte ze een dienblad. Ze zette de ontbijtborden en glazen jus erop. Ze liep voorzichtig weer naar de woonkamer en gaf ieder zijn bord.
‘Gezellig meiden!’ zei haar moeder. Toen ze hun ontbijt ophadden was de film ook afgelopen. Janice stelde voor om te gaan winkelen met zijn drieën.
‘Hè ja, gezellig!’ riep haar moeder meteen. Susan twijfelde echter nog wat, ze moest nog een berg huiswerk maken voor maandag en had beloofd dat ze ’s avonds nog naar Steffi zou gaan.
‘Ik weet het niet…’ zei ze twijfelend.
‘Suus, wees nou niet zo’n spelbreker, ga gewoon mee!’ zei haar moeder.
‘Vooruit dan maar weer.’ zei Susan lachend. Dat huiswerk maakte ze wel als ze terug waren en ze hadden maandag toch het eerste uur vrij, dus dan had ze ook nog tijd.
Klaargestoomd en opgetut kwamen ze alledrie naar beneden.
‘Oh, mam ik ben mijn portemonnee vergeten, ik kom er zo aan’ riep Susan, en ze rende naar boven. ‘Ik start de auto vast oké?’ haar moeder en haar zusje liepen naar buiten, en gingen vast in de auto zitten. Susan greep haar portemonnee van haar bureau en haastte zich naar beneden. Toen ze naar beneden liep, kwam ze langs de kamer van haar moeder. Ze zag het doosje pillen op haar nachtkastje liggen. Eigenlijk moest haar moeder over een halfuurtje alweer haar pillen innemen. Ze wilde ze meenemen, maar toen ze de kamer inliep, hoorde ze ongeduldig getoeter van beneden komen. ‘Ach, dat kan ook wel als we terug komen’ dacht ze. En daarbij had ze ook helemaal geen zin om haar moeder te pushen. Ze haastte zich naar beneden en sloot de deur achter zich. Ze stapte de auto in, klaar voor een dagje shoppen.

Met zijn drieën liepen ze langs de etalages met prachtige kleren en accessoires. Susan met een tas met een nieuwe broek erin en nog een tas met een truitje en een ketting. Haar moeder met een tas waar een prachtige jurk in zat, en een paar oorbellen. En Janice met twee tasjes, eentje met een broek en Janice had nieuwe schoenen gekregen van haar moeder. Prachtige zwarte laarsjes. En vanzelfsprekend was het nu Susans beurt om iets uit te kiezen op haar moeders kosten. Ze kwamen langs Place, hét warenhuis van de stad, dus natuurlijk moesten ze daar even naar binnen. Ze gingen naar de 4e etage, de damesmode. Aan haar moeders gedrag merkte ze, dat de medicijnen al weer een beetje begonnen uit te werken. Maar even opschieten dan. Gelukkig zag ze al snel een leuk jurkje hangen. Ze glipte een pashokje in en deed het jurkje aan. Ondertussen was haar zusje de prachtige dameshoeden aan het bewonderen en opzetten. Niemand hield haar moeder in de gaten.
Het jurkje stond Susan werkelijk prachtig. Ze stond zichzelf nog even te bewonderen in het pashokje en juist toen ze naar buiten wou stappen, om het te laten zien aan haar moeder en Janice, hoorde ze een harde schrille schreeuw. Geschrokken deed ze met een ruk het gordijntje van haar pashokje open. In paniek keek ze om zich heen, gelukkig haar zusje was er nog, die stond net als Susan verschrikt om zich heen te kijken. Haar moeder! Waar was haar moeder? Susan keek geschrokken om zich heen, maar kon nergens haar moeder vinden. Mensen verzamelden zich om de reling van de verdieping. Daar stond een vrouw aan de andere kant van de reling. Ze hield zich met één hand vast. Het was haar moeder!

------------------------------

En? En?

Mooi stukje, ik heb maar 4 foutjes gevonden! :p Mooie cliffhanger op het einde, letterlijk en figuurlijk.

Grim

Mooi, Grim heeft de foutjes er al weer uitgehaald.:) (y)
Ik vind dit eigenlijk al een mooi einde. :o
Of komt er nog een vervolg?

Gedaan..

Oei, dat is niet best natuurlijk..Ik ga eerst mijn kamer opruimen, dan kijk ik of ik er wat aan kan veranderen. :)

Gedaan :o

Heb hem 'gerestyled'...Beter?

Ook dat heb ik veranderd :D

De schoenen die ze had gekregen van haar mams uiteraard :p

ik lees puur op het verhaal (nederlands is niet mn sterkste kant)
en ik wil meer!!!!!!

met rare kwast eens!!! het nederlands boeit met niet zo... MEER MEER MEER MEER MEER MEER MEER MEER MEER MEER MEER!!!
Go Nijn!!! (y) :D

Morgen komt het vervolg...nu eerst slapen :o

tis 1.11 op donderdag :D is het nu al morgen?

Nou, nou kinders, beetje geduld hè! :p Hier is dan het vervolg, het is maar een klein stukje, om jullie nog even in spanning te houden..(wat ben ik toch gemeen :evil: ) Enjoy.

‘Dat toch niet...’ dacht ze verschrikt. Haar wereld stond volledig stil, ze kon zich niet bewegen, het enige wat ze zag was haar moeder, klaar om te springen. Plots ‘ontwaakte’ ze uit haar trance. Ze moest wat doen en snel! Ze rende naar de menigte toe en drong zich erdoorheen.
‘Nee mam! Niet doen!’ schreeuwde ze. Onder haar klonk geschreeuw van mensen. Ze rende naar de reling toe, en greep haar moeder bij haar pols. Haar moeder schrok en verloor bijna haar evenwicht.
‘Als je nu de reling loslaat mam, dan trek je mij mee.’ zei ze half huilend.
‘Laat me los Susan!’ beet haar moeder haar toe.
‘Nooit mam, al neem je me mee de dood in’ schreeuwde Susan huilend terug. Even stonden ze daar zo, niemand deed iets, niemand zei iets. Haar moeder hield op met huilen en werd gelukkig iets rustiger. ‘Gelukkig’ dacht Susan ‘Het is voorbij.’ Ze verslapte haar greep een beetje. Op dat moment had haar moeder gewacht. Ze liet haar hand los van de reling en liet zich vallen. Susan had haar hand nog steeds vast. Maar omdat ze ineens twee lichamen moest houden, schrok ze en kantelde ook zij over de reling. Ze greep de rand vast. Zo bungelden ze daar, Susan zo stil mogelijk, haar moeder wild spartelend. Onder haar kwamen meer en meer mensen staan. Ze begreep niet waarom zij niets deden, ze stonden gewoon te kijken, te wachten op hun dood. De politie arriveerde en was bezig een vangnet uit te spreiden. Vanaf dat moment ging alles heel snel. Haar hand verkrampte, en haar vingers schoten van de rand. Ze schreeuwde en begon aan een eindeloze val. Het was net een film, haar leven schoot aan haar voorbij. Hoe ze Steffi ontmoette, het ongeluk van haar vader, haar moeder die doordraaide, haar zusje dat ze in het rond zwierde, haar moeder die over de reling stond gebogen, de ijselijke gil van haar moeder deed haar tot ontwaken. Een doffe klap beëindigde haar val.

*jij bent gemeen :( tis zooo spannend :S en dan te bedenken dat ik strax ook nog eens 3 weken weg ga :(*

maar mooi verhaal (y)

Susan zo stil mogelijk haar moeder wild spartelend

en graag een komma hier :D

Grim- mooi stukje! Ik zal zeker met spanning wachten

mooi verhaal... ik kan alleen niet echt commentaar geven want nederlands is niet mijn sterkste punt dus ja... maar ik vind het spannend... meer meer meer

Moet vanavond weg, dus morgen pas vervolg :p

Goed verhaal, houd ons niet langer in spanning! :|

Mooi. (y) :)

wow.... (y) ik had me er al op verheugd! :)
meerrrrrrr....

Nou, ik weet niet, misschien zou je het in de eerste instantie ook zo kunnen houden, vooral als je niets meer weet ed. Het einde is goed, het zou het hele verhaal kunnen afsluiten. Vooral toen Susan haar leven aan zich voorbij zag schieten werd haar dood door val gesuggereerd. Het is dan ook vrij makkelijk om het zo te laten en niets meer te posten. Maar ik denk niet dat de meeste forummers dat grappig vinden, ookal zullen ze wel met me eens zijn dat dit een goed einde is. Dit als geheel is goed, het einde is goed gegeven en het totaal is goed gelukt. Dit zou best voor apart verhaal door kunnen gaan, zeker als je het risico niet wil lopen om je verhaal te 'verpesten' door iets 'fouts' te schrijven.

Aan de andere kant zou je ook het verhaal door kunnen laten lopen, wat ervoor zorgt dat het zeker dubbel zo lang wordt. Je kan bijvoorbeeld de relatie tussen Susan en Alec verder uitbouwen, het verzorgen van haar moeder en zusje en alles wat daarbij komt kijken. Verder zou je ook nog kunnen denken aan een verrassend element in het verhaal, iets totaal anders. Ik denk dat dit ook mijn voorkeur heeft, en met mij vele andere forummers. Ik hoop iig dat je verderschrijft en dat het verhaal nog lang niet uit is.
Veel succes

Grim

ja.. het zou idd een mooi eind zijn.. maar ik hoop dat nijn nog meer heeft!!! :)

Ik dacht er zelf ook idd aan om het zo ten einde te laten brengen, maar aan de andere kant voel ik ook grote behoefte om nog verder te schrijven, en ik denk dat mensen het mij niet in dank zullen afnemen als ik nu zeg dat dit het einde is.. :p

Ha! nou heb ik je! Er zit geen Alec in mijn verhaal, je haalt mijn verhaal in de war met die van Redhair of Tiram geloof ik. Daar zit namelijk wel een Alec in..Ja, nou heb ik je echt betrapt op een fout hè! het moest er toch eens van komen :p ;)

nijn.

Kan kloppen, heb je enig idee hoeveel verhalen ik gister gelezen heb? :P (komt rond de 50 :bloos: )
excuses iig ;)

Grim
edit: Ik ben al meerdere dagen gaar als iets, sta om 5 uur 's ochtends op en ga om 10 uur weer naar bed, ben oververmoeid ed. kan het ook aan liggen :cool:

Offtopic: Stomme ***PWW

dat zal het zijn ;)

Gewoon doorschrijven Nijn!!! :)

gvd, vannacht ook maar weinig slaap gehad...
Ik hoor echt niet dat er een nieuwe fancytrutn00b op komt dagen met een slecht verhaal want die gaat er keihard aan...

Grim

:evil: Hmm, ik heb er een geschreven, best niet sturen ;)

Wij hebben al anderhalve week vakantie :d
(tot en met 31 augustus! :d :p :evil: )

1 september is een woensdag ;)

Zeg kinders, het is hier geen chatbox :nono: !! :p Vanavond om 8 uur komt het vervolg...heb maar geduld ;)

Kinders?
Ik een kind? HA!
Ik wens enkel aangesproken te worden als: Millroy, evil ruler of all and if you don't like it you can just go and kill yourself. Als titel kan dat tellen. En als volkslied de klassieker van 2manydj's : Smells like teen booty: Tekst van bootylicious op muziek van Smells like teen spirit :cool: Hoewel teenspirit ook al afgezaagd is, is teenbooty niet te versmaden.

Hier is het dan..tadaa! Eén van de laatste delen van het verhaal...
Enjoy.


‘Goedemorgen prinses.’ Susan opende haar ogen. Dat kon maar één iemand zeggen, haar tante Isa. Haar beeld was nog wazig, maar toch zag ze een vrouwelijk persoon bij haar bed staan. Ze probeerde te glimlachen maar alles deed pijn. Susan hoorde gestommel naast zich, een man in een witte jas kwam de kamer binnen. Hij pakte haar status van de standaard aan haar bed en bekeek deze zorgvuldig. Hij glimlachte naar haar. Susan wist dat het niet goed was.
‘Je bent weer bij je positieven zie ik?’ ‘Wat een stomme vraag’ dacht ze. Toch knikte ze ja.
‘Waar is …’ Susan stopte midden in haar zin, het praten deed haar pijn.
‘Je moeder?’ Susan knikte. ‘Ze zijn nog even met haar bezig Susan.’ Susan wilde nog zoveel vragen, maar ze had geen energie meer en haar ogen vielen dicht.
Ver weg hoorde ze twee mensen over haar praten, waarschijnlijk de dokter en tante Isa. Veel begreep ze er niet van. ‘Lopen…mevrouw…coma…tot dan…’ Ze kreeg flarden mee uit de zinnen van de dokter. Het enige wat ze daarna hoorde was het gesnik van haar tante. In de kamer naast de hare, wordt een vrouw gereanimeerd.
De volgende keer dat ze wakker werd, voelde Susan zich al een stuk beter. Ze zag geen waas meer voor haar ogen en kon nu tenminste haar stem weer gebruiken. De dokter in de witte jas kwam weer binnen lopen, hij glimlachte als een boer met kiespijn.
‘Zo Susan, je status ziet er goed uit meid! Maar toch wil ik even met je praten.’ Zei de dokter ‘Je moet even goed luisteren Susan, wat ik je ga vertellen is niet niets.’ ging hij verder.
Susan wist het nu zeker, haar moeder was dood. Ze voelde tranen opkomen, maar wilde niet huilen in zijn bijzijn, dus wendde ze haar hoofd af.
‘Ik snap dat je wilt weten waar je moeder is, maar toch wil ik het eerst over jou hebben. Weet je nog wat er is gebeurd?’ vroeg hij zachtjes.

‘We waren aan het winkelen, en toen ineens…’ De tranen zorgden ervoor dat ze haar zin niet verder kon afmaken.
‘Susan, het is geen makkelijke situatie waarin we verkeren:’ Begon hij. ‘Wat nou wè?’ dacht Susan.
‘Gelukkig was er al een ambulance aanwezig toen jullie vielen. Ze hebben jullie zo snel mogelijk naar het ziekenhuis vervoerd. Ik ga nu iets vertellen wat je verschrikkelijk zult vinden Susan.’ Zei hij, terwijl zijn stem steeds zachter werd. ‘Nee! Nee, laat hem dat niet zeggen, nu heb ik nog een moeder.’ Susan werd gek van binnen, toch zei ze het niet tegen de dokter. Ze bleef rustig liggen, en luisterde naar zijn kalme stem.
‘Omdat je moeder eerder op de grond kwam dan jij, heeft ze je val gebroken. Daardoor konden we jou gemakkelijker oplappen dan je moeder. Je hebt drie ribben gekneusd en wat schrammen opgelopen. Maar dat is niet alles Susan. Door de harde klap, waarmee je op je moeder terecht kwam, heb je een dwarslaesie opgelopen. Weet je wat dat is?’
Susan schudde van nee en keek hem vragend aan. De dokter sloeg zijn ogen neer.
‘Het betekend dat door de harde klap je ruggenmerg is beschadigd, hierdoor zijn je benen verlamd geraakt. We hebben je al een aantal keren onderzocht, maar we kunnen er helaas niets meer aan doen. Het spijt me Susan, je zal nooit meer kunnen lopen.’
Dit kon niet waar zijn, doordat ze zoveel aan haar moeder had gedacht, dacht ze niet meer aan zichzelf. Nooit meer lopen, nooit meer.
‘Ga weg’ siste ze tegen de dokter. Hij stond op en liep naar de deur.
‘Het spijt me Susan.’ hij sloot de deur achter zich.
‘Wat denkt die klotedokter wel niet!’ zei Susan hardop tegen zichzelf. ‘Ik zal hem laten zien dat ik kan lopen!’ Ze sloeg de deken van zich af en ging rechtop zitten. Ze probeerde haar benen overboord te slaan, maar het lukte niet. Ze voelde ze niet eens. Huilend pakte ze met haar handen haar ene been en sloeg deze over de rand van haar bed. Ze pakte haar andere been en sloeg ook deze over de rand heen. Huilend probeerde ze tot zichzelf te komen. Ze zou die dokter achterna rennen en hem bewijzen dat hij het mis had. Met al haar kracht zette ze zich af van haar bed met haar armen. Maar er zat geen kracht in haar benen en ze viel met een smak op de grond neer.
‘Nee!’ schreeuwde ze. ‘Nee!’ Huilend bleef ze op de grond liggen…

zucht.. en toen moesten we weer een dag wachten.....

Mooi...

hey nijn, ik lees het nu pas. maar ik vind het echt goed! op komma's en punten let ik niet, want dat snap ik toch niet. ik blijf echt aandachtig lezen, en heb alle post er tussen overgeslagen om verder te lezen.
ik kan niet wachten tot het vervolg.
xxx kir

Thnx allebei :bloos:

goed vervolg weer :) leest echt lekker weg... kijk nu al uit naar het vervolg.

stoer verhaal! (y)
geen fouten kunnen vinden :p

Wauw Grim, zelfs jíj kon geen fouten vinden?Wat ben ik toch geniaal :p ;)

Het was meer dat ik geen zin had om goed te zoeken.


en roep nog een keer als je weer een goede bui hebt, kan ik die ook even om zeep helpen :P :evil: :bloos:

Grim

ben een vervolg aan het maken, maar het is wel moeilijk...komt dus morgen pas :o