Journey Through Emotions
 

A boy is walking on the field
Dwelling in his mind
Doesn't know his destiny
Doesn't know what to find

He's walking in his head
Thinking about his feelings
Whishing he'd be dead
And roaming in this emptyness

Remembering every little detail
Her looks caught in his dry-cryed eyes
Chains his heart as though in jail
The loneliness slips in

Striding trhough the grass
The dunes are next to pass
And while his heart seems shattered
His body remains standing, though battered

His feet slipping away
Well that's quite ironic
It's just like his love
Suddenly there's panic

Reliving mistakes, realizing pain
All efforts being fruitless
All efforts were in vain
No turning back, time to forget

Erasing small things
Choking in tears
The boy feels helpless
And faces his fears

Pain through his vains
Butterflies in his heart
Everything turns black
The small boy faints

After the walking and striding
The boy now flies
Exploring his emotions
Tenfold bigger than the skies

Tears drop down and fall like rain
His cries roar like the thunder
His hating eyes like lightning
But emotions pull him under

Under the water blue as can be
More memories return
With open eyes he tries to see
But nothing's making sense

His heart beats desparate
Isn't it shattered after all?
His lungs are burning without air
He hears his lover call

Speeding downwards through the earth
Nothing matters but his love
Oblivion awaits beyond the gates of pain
Flash of light, open eyes, the boy's found in his berth

Shouting, crying driven mad
The boy just wants to reunite
He knows the girls he loves is bad
But he is willing now to fight



Geen metrum, maar dat boeit niet.

ten eerste: dat is het enige bij een gedicht wat zo'n beetje wel boeit, ten tweede heb ik een persoonlijke hekel aan engelse gedichten, ten 3e vind ik de titel niet geheel goed bij het gedicht passen, ten 4e te simpel en te voor de hand liggen, als laatste: dit is er weer een van 13 uit een dozijn

ben blij dat ik in ieder gevaal wel normaal kan tellen.
Verder is dit helemaal niet bedoelt als een gedicht, dan zou ik namelijk wel op het metrum gelet hebben, of niet dan? :rolleyes:
Dat jij niet snapt dat hier een reis door mijn emoties wordt weergegeven kan best, ik snap het zelf wel, ben ik blij mee. En jij haat Engelse gedichten, das pech hebben.

ja dat krijg ik als ik me opwind moet ik ook niet doen, als het niet als gedicht bedoeld is, waarom staat het dan in een gedichtenforum, flikker ut dan in letteren

maar niet spellen

Even heel kort, omdat ik hier allemaal geen tijd voor heb.
Als dat volgens jou het enige is dat aan een gedicht dat een beetje boeit, waarom houd je je dan in godsnaam bezig met gedichten schrijven en lezen? Als er iets is waar een gedicht zich nu net niet aan hoeft te houden zijn t regels en opgelegde dingen. En meestal zal een gedicht om het gevoel draaien of om een beeld of gedachte, de vorm boeit net niet. Het is maar net hoe je het over wil brengen.

als enig antwoord daarop heb ik: als het gedicht niet loopt door het foutief gebruik of het weglaten van een metrum gaat de inhoud verloren, en ik weet dat jij daar een andere mening over hebt, aangezien jij van het vooral onnodig afbreken houdt, en ik niet

zullen we het op een meningsverschil gooien

(dicht overigens pas 4 jaar hoor, en dan heb ik het over de tijd dat ik het serieus doe, dus een beetje knowhow heb ik wel)

Nu heb je het denk ik gedaan bij Mutant hoor :)

Achjah ff on-topic blijven:

Allereerst vind ik je gedicht veel te lang en loopt het voor mij niet erg lekker. Ook vind ik in het engels op de een of andere manier minder mooi...maar da's enkel mijn mening.

Zal ik je zeggen dat het niet eens het volledige stuk is? Het totaal is 3 pagina's ofzo :o En toen was ik eindelijk een beetje leeggeschreven. En het klopt inderdaad dat het niet lekker loopt, maar dat was ook niet precies mijn bedoeling. Ik heb dit gewoon geschreven om alles eruit te gooien, en als ik dan ook nog voor een metrum moet zorgen (bullshit, zonder metrum zijn gedichten net zo mooi ^_^) en dat het lekker loopt, dan zouden m'n precieze gevoelens op dat moment er niet staan, en daar ging het om.

zonder metrum hoeft een gedicht helemaal niet slecht te zijn nee, want ik vind deze best mooi, het engels staat er juist wel goed bij vind ik, ik vind het wel wat te lang voor een gedicht en het loopt soms ook niet erg lekker
maare ik vind het wel erg mooi omschreven hoe je je voelt en dat soort dingen (y) (y)

Als de opzet van het gedicht is om er een metrum in te verwerken of een andere vorm en je verneukt het, dan is het jammer ja. En toch denk ik dat je eens iets afstand zou moeten nemen van al die regeltjes :). Er zijn genoeg geniale dichters die keihard tegen al die dingen schopten.
(ik dicht trouwens al zo'n 12 jaar en ik heb al bijna alle stadia en mogelijkheden, moeilijkheden en rotzooi, genialiteit, probeersels schrijven doorgemaakt :) )

Niet slecht wat mij betreft, steeds die continuous terugkerend aan elke strofe. Beetje lang, maar dat boeit mij niet.

Mooi gedicht! Ik weet hoe het is, zon reis door emoties, het kan prachtig zijn, maar ook het tegenovergestelde.
Het is vaak wel verhelderend...
Maja ik dwaal af
Ik vind um (y) !

Ik vind het op zich geen slecht gedicht, maar op één of andere manier kan het mijn aandacht niet goed vasthouden. Dit komt misschien deels omdat ik niet zo door de wol geverfd ben met engelse gedichten, en deels doordat de boodschap een beetje aan me voorbij gaat doordat het gedicht weinig beeldend is, wat ik een beetje mis. Maar dat is persoonlijk, dus zegt niets over de kwaliteit van je gedicht :).

Verder ben ik het qua metrumkwestie met Mutant eens: ik vind metrum ook zeker wel belangrijk in een gedicht, maar het is verre van het belangrijkste en ongeveer enige dat er toe doet. Het is een manier van je gedicht presenteren, maar wat mij betreft staat de inhoud nog steeds voorop.