vertrouwenspersoon
 

hoi allemaal,

omdat ik van de zomer vertrouwenspersoon ga worden op een zomerkamp zou ik graag willen weten hoe 'mensen met problemen' om het zo maar even te zeggen, willen dat er met ze wordt omgegaan.

het punt bij mijn baantje is wel dat ik geen verantwoordelijkheid heb, dat ik alleen moet helpen met het zoeken naar oplossingen en dat ik dus ook beter niet met mn eigen mening kan komen. verder moet ik mensen zelf naar oplossingen laten zoeken, dus niet te veel voorkauwen.

problemen die kunnen voorkomen zijn bijvoorbeeld sexuele intimidatie, brengen van vervelend nieuws ('je oma is dood') of praten over relatieproblemen. iig dingen die kunnen voorkomen op een zomerkamp, de leeftijd ligt tussen de 12 en de 25.

hebben jullie nog advies voor me? ik ben benieuwd!

Het gevoel hebben serieus genomen te worden, ergens terecht
kunnen met problemen/dingen die je dwarszitten, een hart onder
de riem gestoken worden; gesteund worden, je hart kunnen
luchten.

Zulke dingen denk ik... Kan je daar iets mee..? :)

jep. zeker. ik wil eigenlijk gewoon zo veel mogelijk verschillende mensen horen, en liefst ook een klein klein beetje van hun situatie, als ze dat willen vertellen..

en verder ook wat ik vooral zeker niet moet doen of zeggen..

je wil denk het gevoel hebben dat iemand je begrijpt er voor je is...waar je zonder voorwaarde heen kan om te praten over wat je maar wilt
iemand die je helpt, steunt en je in de goede richting duwt

off topic...hoe kom je eigenlijk aan dit baantje?

nooit, maar dan ook nooit mensen niet serieus nemen. Hoe belachelijk dingen soms ook kunnen zijn en mensen kunnen denken, je moet ze altijd serieus nemen. :)

tjah, ik ga op twee zomerkampen, en er moet toch iemand zijn waar mensen terecht kunnen, dus kun je bij de vereniging waar ik bij zit (njn, www.njn.nl) een korte cursus krijgen, en vervolgens vertrouwenspersoon zijn, maar ik wilde toch iets meer weten.

heeft iemand nog tips?

Hey meis!
Ten eerste super top natuurlijk. Als je iets in de sph/spw gaat doen zal dit zeker mooi op je cv staan. Verder moet je je openstellen voor anderen maar niet aandringen dat ze naar je toe moeten komen. Je moet dingen goed inschatten maar niet te snel actie ondernemen omdat je dan misschien vertrouwen schaadt! Probeer goed te luisteren en niet teveel te praten, en vooral niet alles beter te weten, das vet irri!!!
Succes ermee,

Mensen in "hun waarde laten"... Dus idd niet te snel je eigen mening geven en dingen voorkauwen want dat kan wel is verkeerd uitpakken.. Maar zorg wel dat het voor jezelf duidelijk is of diegene geholpen wil worden en op wat voor manier enzo.. Gewoon over hebben lijkt mij zo...

- niet met je eigen of andermans verhaal op de proppen komen
- iets niet afdoen als 'onzinnig' of 'dat valt toch wel mee' enz.
- niet wijsneuzig doen
- idd mensen zelf naar oplossingen laten zoeken
- mensen idd in hun waarde laten
- mensen het idee geven ze serieus te nemen
- bij slecht nieuws er niet teveel en te lang om heen draaien (wel kort inleiden, dus bv. "ik moet je iets vervelends vertellen", maar dan daarna meteen 'de klap' uitdelen (zo heb ik het iig op school geleerd en ik ben het daar wel mee eens))



Lijkt me best moeilijk om zo iets, zonder ervaring ed, te doen, zeker omdat er ook mensen van 25 rond zullen lopen... :s

Waar andere mensen in paniek raken, ben jij een rustpunt.

Zorg dat je gevoelig bent voor de stemming en gevoelens van je gesprekspartner en speel daarop in. Luister goed zonder mee te gaan lullen.

Dring niet aan. Ze komen naar je toe als ze willen praten, maar als je uiteindelijk bij jou toch niet meer willen praten, laat ze dan gewoon stil zijn...
Je moet niet dingen uit ze trekken. Je bent namelijk geen psycholoog of psychiater die daar voor geleerd heeft

Moet je niet ingrijpen als mensen onnodig aan fobie e.d. lijden? Als je helemaal gaat doen alsof je ze begrijpt en de angst terecht is gaan ze alleen maar meer denken dat hun fobie terecht is. Ik heb het idee dat je soms mensen terug naar realiteit moet brengen, taak als psychologisch ondersteuner is namelijk ook dingen relativeren.

Tuurlijk. Maar in dat geval moet je niet zeggen: 'kind wat een onzin, ga fijn spelen.' Dan moet je zeggen: 'is dat nu wel terecht? Kan een spinnetje jou kwaad doen?' En misschien vervolgens wat tips geven over hoe iemand zijn angsten kan verminderen e.d.

ik vind het alleen al fijn als er iemand luisterd naar je... reactie terug is ook altijd wel fijn... maar luisteren gaat bij mij boven alles...

Idd. Want door een reactie als 'wat een onzin' of 'stel je niet zo aan' voelt iemand zich niet begrepen en daarvan zal het probleem echt niet minder worden. Denk iig. Tuurlijk moet je wel ingrijpen, maar dat kan ook op heel andere manieren, lijkt me. Zeggen dat een angst terecht is, is iets heel anders dan zeggen dat iemand zich aanstelt of wat dan ook.

Sowieso ben je geen hulpverlener, je hoeft iemand dus niet te 'genezen'. Ik denk niet dat het aan een 'vertrouwenspersoon' op een kamp is om iemand op die manier psychologisch te ondersteunen (zo zie ik een vertrouwenspersoon zonder opleiding of wat dan ook ook niet, als ik heel eerlijk ben :o (niks tegen TS, want ik geloof best dat ze een goede vertrouwenspersoon kan zijn, maar dat vind ik dan ook heel wat anders)).

das ook logisch. ik vind mezelf trouwens wel geschikt.. ik heb nu al wel dat veel vrienden met geheimen en problemen naar mij toe komen, want 'de anderen ( uit mn vriendengroepje) zullen het toch wel niet begrijpen' en dat vind ik toch wel leuk om te horen eigenlijk.. maaar ik moet niet te arrogant worden ;)

maar verder heb ik hier inderdaad nog geen ervaring mee, alle gesprekken met vrienden even buiten beschouwing gelaten dus. daar heb ik vast ook wel wat aan maar zeker niet genoeg.

maarja. ik ga mn best doen. ik verwacht geen problemen van de zomer, maar ik was en ben nog steeds erg benieuwd naar jullie meningen, adviezen, tips.

verder is het zo dat ik echt geen verantwoordelijkheid heb, ik moet alleen helpen.

iig bedankt voor de reacties tot nu toe! ga vooral door met posten :)

editje: iemand tips over mensen met heimwee?

Genoeg laten slapen, even lekker laten janken en even naar huis bellen zou genoeg moeten zijn, tenzij het echt heel erg is.

Op kamp mochten ouders nooit bellen, juist ivm die heimwee. :o Maar ik zou idd ook even naar huis laten bellen, soms is dat voldoende. Soms helpt idd gewoon even huilen en daarna bv. afleiding ook. En als echt niks helpt...mjah, dan zit er vaak weinig anders op dan dat iemand terug naar huis gaat... :s

zorg ook dat je betrouwbaar bent. (discreet) niet alleen tijdens dat gesprek met die persoon maar het hele kamp. Als ik een probleem zou hebben en ik weet dat jij de vertrouwenspersoon bent maar ik zie jou de hele tijd roddelen o.i.d. dan zou ik zeer zeker niet naar jou toe gaan. Je houding is heel erg belangrijk ook naar mensen zonder problemen toe!

Ik wens je heel veel plezier en ikhoop dat je mensen kunt helpen!

upje :)

wat ik heel fijn vond, is dat mijn vertrouwenspersoon mij het gevoel gaf dat het haar echt aanging wat er met mij gebeurde... dat ik toch wel "speciaal" was, voor mij was dat erg belangrijk

Het gevoel dat iemand je begrijpt en met je mee leeft. Moed inspreken vind ik ook heel belangrijk. (dat heeft mij heel erg geholpen)