[verhaaltje] De traan
 

Vanochtend geschreven. Verwacht er niet teveel van, ik heb het gewoon opgeschreven en er verder niks aan gedaan. :bloos:
--------
De traan

Één enkele traantje viel naar beneden. Als een bolletje bleef het liggen op de houten tafel waar ik met mijn handen op steunde. Het lag er alleen, net zo alleen als ik me voelde. Het bewoog niet, en ik bewoog me ook niet. Ik kon me inbeelden hoe het traantje zich voelde. Verstoten uit mij oog. Hij was niet meer welkom en moest weg.
Ik voelde me precies zo. Nog steeds galmden de felle stemmen door mijn hoofd. Met een dof gevoel in mijn hoofd was ik wakker geworden. Uit de andere kamer hoorde ik geschreeuw en gegil. Verwijtende woorden vlogen in het rond. Ik wilde het niet meer horen, ik kon het niet meer horen. Maar ik ontkwam er niet aan. De deken die ik ver over me heen had getrokken hield maar bar weinig geschreeuw tegen. Zelfs mijn vingers die ik in mijn oren stopte hielpen niet.

Opnieuw viel er een traan naar beneden. Het andere traantje lag nog steeds onbewogen op zijn plekje. De nieuwe traan plofte naast hem neer. Zo dichtbij dat ze samen smolten dat één grote traan. Het traantje was groter geworden, en sterker. Ik moest ook sterker worden. Voor mezelf opkomen, zeggen dat ik er niet meer tegen kon. Ik wilde niet wonen in een huis waar bijna altijd ruzie gemaakt wordt. Het ene moment is het rustig en doen ze lief tegen elkaar en het andere moment wordt een zoveel ruzie gemaakt dat de trillingen van hun geschreeuw mij hoofdpijn bezorgden.

De grote traan was inmiddels aan het verhuizen. Langzaam rolde het naar de rand van de tafel. Op de rand bleef hij nog even wachten, maar toen er een klein briesje mijn kamer in waaide, viel het naar beneden. Weg, kapot. Het traantje kon er niet meer tegen en zag maar één uitweg. Dood.
Ik voelde een knoop in mijn maag. Neen, dat was niet de uitweg. Ík moest ervoor zorgen dat die gespannen sfeer hier ging verdwijnen. Niet door zelf weg te gaan, maar door te praten.

Langzaam duwde ik mijn stoel naar achteren en stond op. Op de vloer zag ik nog een vochtig plekje. Ik toverde een magere glimlach op mijn gezicht en opende mijn deur. Ik voelde me sterk.
------
Zeg het maar... :bloos: :(

Mooi..wel een beetje triest, maar erg mooi, je komt echt weer op krachten als je dit leest! Goed gedaan :)
bij jou hoef ik tenminste geen zinnen te verbeteren zoals jij bij mij :p

Haha dank je wel.:)
Moest ook een beetje triest zijn. :bloos:

Mooie vergelijking van haar gevoelens / de traan! Maar wel triestig idd. :(

Dit vond ik niet zo:
Het lijkt nu een beetje of die vingens van iemand anders zijn dan van jou - kan natuurlijk ook wel :p maar volgens mij is het niet de bedoeling!

Schrijf nog eens wat! ;) 't Is saai hier, op m'n werk... :p

Dank je Tweeling.:)
Heb "de" in "mijn" verandert.:)

Moooooooi..! (y)

veranderD ;)

Mooi verhaal, vooral de traan vond ik goed gevonden! (y)

Heel mooi. Een ontzettend goede sfeer, en je leeft met de ik-persoon mee. Klap, klap, klap! (y)

Ik loop misschien veel over straat, maar jij hebt een tranen obsessie :D Best mooi, triest wel en dat is niet evht aan mijn huppelpersoonlijkheid besteed, maar goed. (niet maar goed, maar maar: goed.) Yeah, that made it easier...

Dank jullie wel!:)
Precies Millroy :p. Maar ik vind tranen best "mooi". :bloos:

Iemand nog commentaar? :)

Hm, de mierenneuker in mij is weer wakker, sorry :o.
Ik vond, zoals de anderen voor mij al zeiden, de vergelijking met de sterker wordende traan mooi gevonden. De tekst op zich vond ik niet heel sterk, de inhoud zelf had wel wat.
Hieronder een aantal dingetjes die mij opvielen. Let wel, ik ben dus die mierenneuker eerste klas (Dus neem het meeste met een korreltje zout)!

mijN oog


Deze zin vind ik niet zo mooi, 'niet meer welkom' en 'moet weg' komen op mij nogal dubbelop over. Het kan op zich wel, maar mij persoonlijk stoorde het een beetje.

Ik vind twee keer het woord 'hoofd' persoonlijk niet zo mooi. ik zou het gevoel in de tweede zin, waarmee je bent wakker geworden, op een andere manier omschrijven, bijvoorbeeld 'met een wazig gevoel' of iets met lichaam. Ofzo :bloos:


Ik zou het zelf mooier vinden om het woord 'geschreeuw' te vervangen door bijvoorbeeld het woord 'geluid'. Wederom mierenneukerij natuurlijk, maar, het geschreeuw stopt niet, of je die dekens nou hebt of niet. De dekens kunnen hooguit iets afdoen aan het volume van het geluid dat jou bereikt. Snap je mijn punt? (Welk punt, lalala)


mooi :)


Zou het niet mooier zijn om 'wordt' te vervangen door 'werd'?
Overigens ga je in de regels hierna ook over op de tegenwoordige tijd, niet echt mooi, naar mijn mening.


Dit vind ik om de een of andere reden een beetje te passief, ik zou het zelf mooier vinden om te zeggen: op de rand wachtte hij nog even, maar toen... bla :)


ik zou die -n achter Nee weghalen, blèh



Ik ben het er niet mee eens dat 'jij degene bent die de sfeer moet oplossen, want dat is de taak van de ouders en niet van het kind (ik neem tenminste aan dat dit verhaal in een dergelijke situatie speelt?). Wel mooi gezegd.

ik vind het een mooi verhaal... wat fladdergeval zegt over dat ''passief" zinnetje... dat vind ik juist mooi.
TOP! (Y)

idd, ik hou ook niet zo van ''neens'' :)

Ik kan het hier niet meer veranderen, maar in zal het veranderen.
Je hebt allemaal gelijk!:)

Maar over dat laatste heb ik echt nagedacht. Zo voelde ik het... Kan wel niet kloppen, maar dit is slechts een gevoelenskwestie.:)
Maar bedankt dat zo leuk commentaar hebt gegeven!:)

Ik begrijp het helemaal, ik ken het gevoel als geen ander, alleen ben ik van mening dat het inhoudelijk niet klopt, niet goed kan zijn, dat het kind denkt dat híj iets zal moeten veranderen. Is gewoon mijn frustratie ;)

Wauw, ik heb 'allemaal gelijk', dat klinkt echt goed :D