Wat heb ik?
 

Jaren terug had ik echt iets heel geks, na het lezen van de ABC topic kwam ik erachter dat er sprake was van dwangneurose. Maar ik weet niet helemaal zeker wat het was. Wat ik toen allemaal deed:
- Ik MOEST hoge gilletjes maken, ik kon het onderdrukken, maar niet voor heel lang
- Als ik mijn rechterhand aanraakte, moest ik ook mijn linkerhand aanraken, want anders was dit niet in evenwicht
- Ik blaasde vaak tegen mijn handen aan
- Ik moest bepaalde handelingen verrichten (zoals 10 keer met een potlood tegen een gum aanslaan binnen 5 seconden), anders zouden mijn ouders sterven

Na jaren ging dit eindelijk voorbij...
Toch komt het probleem weer een beetje terug. Tegenwoordig krijg ik steeds vaker de neiging om ineens een hoog gilletje te slaan. Wat is dit toch en hoe kom ik er vanaf? Toen ik er vroeger last van had, heb ik met veel wilskracht er jaren over gedaan om er vanaf te komen...maar is er geen snellere manier. Ik word er echt gek van...

Je zou hulp kunnen zoeken...'t is iets waar meer mensen last van hebben en waar vast allerlei therapieën en dergelijke voor ontwikkeld zijn...

Wat dit hoge gilletjes betreft; dit kan een vorm van gilles de la tourette zijn. Niet de vorm van schelden, maar een andere vorm..ik weet er zelf niet zoveel over, maar had vorig jaar op mijn stageplek een jongetje die dit lichamelijk had. Die moest schokkende bewegingen maken, kon het ook onderdrukken maar niet heel lang....

Wat de rest.....lijkt inderdaad op dwangneurose. Soms kunnen die opspelen na een lastige fase in je leven. Zijn er bijvoorbeeld dingen gebeurd die je onderdrukt heb? Dit hoeven niet hele traumatische dingen te zijn, en kan ook een onderdrukte woede of iets zijn.....iets dat je raakt, maar dat niemand begreep, etc.

Gelukkig is het nu wel over?

Grtjs.

Ik heb wel eens gelezen dat heel veel kinderen last hebben van dit soort dingen. Ken je het Kinderen voor Kinderen-liedje met die tekst: "Een voet op de stoep, en een voet in de goot, en anders ga ik dood?"
Voorbeelden die ik bij mezelf herken (uit mijn jeugd): het moeten lopen op de witte strepen op een zebra, het juist niet of juist wel op een riggel (richel?) tussen twee stenen moeten stappen of het moeten lezen van alle woorden die ik op weg van school naar huis tegenkwam.

Ik heb een sterk vermoeden dat iedereen op dit forum dat wel herkent. Maar goed, als het al te dwangmatig is, is het wel verstandig eens iemand aan te spreken die er wat meer van weet of wat ervaringen van anderen te peilen (goed bezig jij).

Overigens is het oppassen geblazen voor een vervelende vicieuze cirkel: jij hebt ergens last van, daar maak je je zo druk om dat je je er heel veel mee bezig gaat maken, waardoor het probleem groter wordt, waardoor je je er nog meer mee bezig gaat houden...

Lach erom, trek het in het belachelijke, zoek een beetje hulp als je dat fijn vindt en maak je er niet te druk om.


Zou ik zeggen, maar wie ben ik. ;)

idd, dit soort dingen herken ik ook.. heb het ook heel lang gehad.. elke keer dat we in de auto zaten dat ik met mn voet op de grond moest tikken tussen elke boom of elke auto. anders was het niet in evenwicht. heel irriterend maar ben er ongemerkt vanaf gekomen...

*+ verhaal simon*

mja idd, ik denk ook wel da iedereen da zo'n beetje herkent.
ik heb t ook gehad, en zoals TiggaH ook zegt, ik ben er ongemerkt vanaf gekomen...

al merk ík heel ooit nog wel es zoiets, maar kga me dr nie druk over maken... kheb al zat aan me kop.

Ik heb wel eens moeite gehad om in slaap te vallen. En omdat ik me daar druk om maakte, werd het nog lastiger in slaap te vallen! Je kan jezelf op die manier slapeloosheid aanpraten.

Dat is net zoiets als die dingen waar Ndimension over spreekt: maak er een probleem van, en het wordt een probleem. Pak het aan, zonder dat het een probleem is en het is geen probleem meer.

Probeer niet jezelf allerlei dingen aan te praten. Als jij je gewoon 'goed' voelt en hier inziet dat een hoop meer mensen dit soort dingetjes hebben, kun je het misschien gewoon accepteren en gewoon verder leven. Want ieder mens heeft zo zijn eigenaardigheden.
Pas als jij je er rot door gaat voelen en het je leven téveel gaat beinvloeden, kun je misschien wat meer informatie zoeken over dit onderwerp of evt. naar de huisarts gaan. Maar zolang het je leven niet teveel beinvloed zou ik je vooral niet druk maken...

Zoals je in dit topic ziet, herkennen meer mensen zich in dit, zie Simon's reply. Welk kind loopt nou niet alleen op de witte strepen van het zebrapad?

Bij mij is het niet dat er anders iets erg gebeurd maar ik doe dingen gewoon omdat het moet.

Bijvoorbeeld:
- Deuren dicht
- Dingen uit mijn zicht plaatsen, ook dingen waarover ik heen kan kijken
- Lichten aan/uit

Ik kan niet verder gaan zonder dat alle dingen in orde zijn.

Ik wrijf ook altijd in mijn handen zonder dat ik het merk, vaak als ik gespannen ben of als iets lukt.

Ik herken je verhaal een klein beetje. Heb het ook gehad. Heb het soms nog steeds. Iets in jou zegt: "Je moet dit doen want anders.. (iets wat ik niet leuk zou vinden)"

Ik ben er nu wel vanaf geloof ik. Ik zeg nu gewoon tegen mezelf terug: "Doe even normaal! Er gebeurt toch niets!" en vervolgens doe ik hetgeen dat me "gezegd" wordt gewoon niet.

Werkt echt! :)
Succes ermee!