Misschien heb je hier iets aan:
Het proces van Europese expansie heeft zich op drie manieren gemanifesteerd:
Het vestigen van handelsposten: als men ergens op interessante producten stuitte, stichtte men er een handelspost: op de westkust van Afrika, de kusten van India en Indonesië, in Japan en China. De grootte varieerde van een huis tot een onneembaar fort. Vaak gaven plaatselijke machtshebbers toestemming, soms werd vestiging afgedwongen. Soms nam men grotere gebieden in, om greep te krijgen op de streek waar geproduceerd werd, of omdat men zich in een enkele post onveilig voelde. Handelsfirma's hadden vaak geen invloed op de aard en omvang van de productie. Ook was er nauwelijks inzicht in de afzetmogelijkheden in het gebied.
Het veroveren van vestigingskolonies: als men op interessante landbouwgrond stuitte, ging men over tot het opzetten van een volksplanting. Spanjaarden begonnen hiermee in Zuid-Amerika. De Indiaanse bevolking werd door oorlogen en Europese virussen tot 40% gereduceerd. Engelsen en Fransen vestigden zich in het Caraïbisch gebied (dit viel door hoge sterfte snel af), Noord- en Zuid Amerika, en eind 18e eeuw in Australië en Nieuw-Zeeland. Men legde zich toe op verbouw van Europees voedsel, cacao en tabak. Vestigingkolonies bedropen zichzelf, en hadden een zwakke economische band met het moederland. Er bleven immigranten komen, dus de vooruitzichten waren goed. Kleine groepen emigreerden uit religieuze overwegingen: puriteinen, hugenoten, en Iberische joden. In Spaans-Amerika werd de oorspronkelijke bevolking geïntegreerd, elders niet. De kosten van verdediging en bestuur van zo'n kolonie waren hoog, en de opbrengsten laag.
De stichting van plantagekolonies: als de omstandigheden geschikt waren, stichtte men een plantagekolonie voor de verbouw van tropische landbouwgewassen. Portugal begon hiermee op de eilanden van de westkust van Afrika en in het Noordoosten van Brazilië. Westeuropeanen vestigden zich in het Caraïbisch gebied en het zuidoosten van Noord-Amerika. De gewassen, suiker, koffie en katoen, waren voor de export. Indianen en Europeanen voldeden niet als arbeidskracht (hoge sterfte, onwil), en werden vervangen door Afrikaanse slaven. Portugezen begonnen met de slavenhandel in de16e eeuw. Rond 1650 gingen Nederlanders, Engelsen en Fransen er ook toe over. Europeanen werden kapitaalverschaffer en manager. Handel en scheepvaart was voor plantagekolonies een noodzaak. Hun goederen werden geëxporteerd, voedsel, bouwmaterialen, mensen en nijverheidsproducten geïmporteerd. Er werd nauwelijks voortgeplant. Plantages waren een gewild beleggingsobject.
Bron:
http://www.prevos.net/cultuur/c09211/leereenheid16.htm