elementen van het vervreemden
 

elementen van het vervreemden

wortels dringen diep door in mijn aard
tot het diepste van mijn zijn
niet denkend aan het onkruid
niet denkend aan mijn pijn

zwemmend in de bron van mijn liefde
zo onbezorgd in je waan
niet lettend op de droogte
die de bron leeg doet staan

spelend met de flammen van mijn passie
het vuur dat de leegte rooft
onvoorzigtig met dit vuur
waardoor je de flammen langzaam dooft

wind waait door de bladeren van mijn gedagte
gooit alles door elkaar
op het veld van mijn gevoelens
niet langer bij elkaar

title ben ik nog niet helemaal mee eens maar moet wel die rigting op, dus let er niet teveel op

Ik vind dit een veel beter gedicht dan je vorige. Veel volwassener en veel minder gefixeerd op het metrum en rijm, waardoor de boodschap veel beter verpakt is.