De onbekendheid van de mensen

Zenuwachtig kwam ik hier de eerste keer
Woorden bleven tevreden steken in m’n keel
Ze pakten me weer

Sprakeloos en eenzaam keek ik rond
Niemand zie iets tegen me
Dus ik hield m’n mond

Soms lijkt het de schuld van anderen
Maar niets is minder waar
Zij kunnen niks veranderen

Tenslotte doe ik het uiteindelijk zelf
Ik steek m’n hand uit
“Nieke, maar zeg maar Elv”


(Oké, 't stelt niet veel voor.)

hihi
ik vinem wel leukigg:)
welcome;)

liefs,
Mariamne