overleden vader (2)
 

O jij, die met pijn sterven moest, en Vader was,
jij die mij liet leven, me teder leerde leven
met jouw zacht spreken, en uw strelende handen,
en, toen je stierf, met de late zon op je gezicht;
ik, die thans ben als een die in de avond gaat,
en moe de riemen rusten laat.
alleen gedreven, door zwoele zomer-winden.

ik zing soms, onverschillig; en zijn zangen glijden,
wijd-suizend over 't matte water, en de weiden.
zijn luistrend oor, als naar eigen adem, naar zijn lied...

Zo was mij leven in vrede en waan van dood begeren
tot, wijlend in de spiegel-rust van dieper meren,
neigend, mijn aangezicht jouw aangezicht ziet

je hebt je gevoel redelijk in dit gedicht gelegd, het komt mij duidelijk over, al had het mss nog wel iets meer mogen zijn.
De vorm van het gedicht vind ik leuk, het is weer eens iets anders dan die standaard woorden.
Ik snap alleen niet waarom er een laag streepje voor ik in de 5de zin staat.
verder niets op aan te merken.

typfout