zachtjes zachter
 

zachtjes zachter
ik wil het niet meer horen
kapot getrapte verlangens
als glasscherven in mijn oren

zeg maar niets
meer, praat niet met mij
huilend terwijl ieder ander lacht
ik word voorlopig niet meer blij

's nachts verstop ik mij in de donder
die voorbij de wolken raast
op de feiten loop ik achter
maar niemand die mij daar naar vraagt

of hoe het nou eigenlijk met mij gaat
alles valt voor mijn voeten uit elkaar
maar ik hoef niets uit te leggen
want niemand vraagt er naar...

moeilijk ritme, wel goed gevonden:

zeg maar niets meer,
praat niet met mij
huilend terwijl ieder ander lacht
ik word voorlopig niet meer blij
^
het enige commentaar

Ontroerend; wat een droevig gedicht. Ik vind qua ritme de laatste strofe wat uit de toon vallen, maar de laatste regel maakt weer veel goed. Mooi, die herhaling.

Verder vind ik de overgang van de eerste naar de tweede strofe erg mooi, en de zin 'huilend terwijl ieder ander lacht' (y).