|
Verloren verlangens
Je vraagt me verlangend uit te spreken
naar morgen of de dagen die komen in een vleugelzachte bries, die niet waait daar geen moment duidelijkheid brengt voor wat komen gaat, eeuwig onbekend Verlies ik mijn dromen of laat ik gaan, wat mij tot tranen zou brengen als ik spreken zou, hardop en niet meer ongehoord, breek mijn gezicht, er bestaat geen angst als ik zou vallen in werkelijke armen Wees stil, zo stil als het hier zijn kan met deze gedachten om mij heen, dan zou ieder woord er één teveel zijn, toe praat niet langer meer in leugens en verbreek deze onzichtbare kou, voor nu |
Vooral je tweede strofe vind ik mooi, maar ik vind hem niet overal even lekker lezen. "Zijn kan" in de laatste strofe klinkt een beetje krom vind ik. Maar toch wel weer romantisch geschreven en daardoor leuk om te lezen :) .
|
vind 'm mooi, maar inderdaad niet echt lekker lezen doordat je erg veel komma's gebruikt, na een tijdje denk ik dan oke waar gaat dit heen. maargoed, dat heeft ook wel weer wat moet ik zeggen, zorgt voor een bepaalde sfeer. taalgebruik vind ik mooi, woorden als "vleugelzachte bries" zorgen werkelijk voor rillingen. prachtig gedaan vind ik dat. ikzelf vind vooral je laatste strofe het mooiste, alleen komt "niet langer meer" een beetje dubbelop over.
maargoed, over t algemeen, mooi gedaan :) |
Wat me opvalt is dat je de zinnen veel meer breekt in de tweede strofe, dat spreekt me wel aan, het dramatiseert het geheel een beetje :). Verder ligt er een mooie klank in je gedicht, mooi sfeertje. Ik sluit me bij lovetear aan wat betreft het ritme; hier en daar loop het wat stroef. Hetgeen wat ik verder zonde vind is dat je gedicht cursief gedrukt staat, dat leest niet zo prettig mijns inziens :o.
|
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 05:35. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.